خب چيكار بايد بكنه عزيزم؟
من حس ميكنم خودش داره همه تلاششو ميكنه يعني با جمع خانوادگي بيرون ميره گاهي با دوستاش ميره بيرون سعي ميكنه يه سري كارا كنه كه روحيش حفظ شه ولي بعد پدرش مسئوليتا از يه طرف دلتنگيم از يه طرف خيلي اذيتش ميكنه
فقط گذشت زمان
با حرف هیچی درست نمیشه
ببین منم همین بودم به خدا
ولی می دونی چرا من و دوستت بیشتر اذیت شدیم؟ چون ما وابسته بودیم
منظورم وابسته به پدر نیس یعنی مستقل نبودیم
آدمی که سر کار نمی ره یا یه دغدغه درست حسابی و خوب نداره (مثل شرکت تو کنکور،مثل برنده شدن یه جایزه، کلا دغدغه ی خوب) هزار بار بیرونم بره خوب نمیشه مدام فکرش می کشه به گذشته.
به دوستت بگو کاری که من الان می کنمو بکنه
فقط و ققط و فقط بره دنبال یه دغدغه ی مثبته خوب چیزی که دلخواهشه
مثلا خودم رفتم کلاس رقص آنلاین ثبت نام کردم
الان دغذغه ام اینه یه مربی خوب پیدا کنم برای آموزش زبان عربی
باور کن خیییلی حالم بهتر شده نسبت به قبلا
نمیدونم ، شاید فقط یه بغل یا اینکه بدونه همراه هستی فقط کمی از این درد کم کنه، حتی زمان هم حل نمیکنه، من از سه سالگی تا الان که 31 سالمه... همیشه غمش تو وجودم و جای خالیش توتمام لحظه هام هست، فقط اینکه میدونم ژن ووجودش تووجودمه کمی آرومم میکنه
