همه‌ی ما در زندگی ناگزیر با افرادی مواجه می‌شویم که از ما تهاجمی ترند؛ افرادی حیله گر و مستبد که مصمم‌اند به خواسته‌هایشان دست یابند و مبارزه‌ی مستقیم با آن‌ها کاملا احمقانه است، زیرا جنگیدن همان چیزی است که در آن خوب عمل می‌کنند و از خرد کردن دیگران اِبایی ندارند. شما احتمالا مغلوب خواهید بود. پس با نشان دادن ضعف خود به استقبال تهدیدات و حملات بیشتر نروید. آن ها مشتاق‌اند تا ناخشنودی و تلخی به وجود آورند و تسلیم شدن، دست کشیدن و رها کردن بدون مبارزه، راه پیروزی را برایشان هموار می‌کند.
به جای تلاش برای جلوگیری از درگیری یا شکایت از بی عدالتی، می‌توانید از استراتژی بهره گیرید. رهبران نظامی و استراتژیست ها، برای مقابله با همسایگان زیاده طلب و خشونت ستیز خود، تا قرن‌ها از روش «ارعاب معکوس» استفاده می‌کردند. این هنر بازدارنده، بر سه واقعیت اساسی دربارۀ جنگ و طبیعت انسانی متکی است: اول، اگر مردم شما را ضعیف ببینند، بیشتر آسیب‌پذیر خواهید بود. دوم، آن‌ها در مورد ضعف شما مطمئن نیستند و عملکردشان به نشانه‌هایی از رفتار شما در حال و گذشته بستگی دارد. سوم، آن‌ها پس از پیروزی‌های آسان، حساس و بی رمق می‌شوند. به همین دلیل، دستخوش ضعف و آسیب پذیری خواهند شد.
در چنین شرایطی، درک از خود به عنوان فردی ضعیف، ساده لوح و بی تجربه شما را در سرازیری سقوط قرار می‌دهد. ممکن است واقعا آسیب پذیر باشید؛ اما آن ها نمی دانند و درباره‌ی آن مطمئن نیستند. شما ضعف خود را مخفی و آن‌ها را منحرف کنید و در نظر داشته باشید که رفتار و عملکردتان اعتبار بیشتری نسبت به تهدید محض با کلمات پرشور و آتشین دارد. با این استراتژی، مهاجم احتمالا عقب نشینی می‌کند وبه سوی شخص دیگری می‌رود.
این نوع جنگ دفاعی در جنگ‌های زندگی روزمره قابل استفاده است. برای بازداشتن و ترساندن تجاوزگران، باید در فریبکاری و دسیسه ماهر باشید، ظواهر را دستکاری کنید و درک آن‌ها از خودتان را تغییر داده و از مهارتهای ارزشمندی که دارید در تمام جنبه‌های جنگ روزانه استفاده کنید. در نهایت، با تمرین این هنر، به عنوان فردی سخت، نفوذناپزیر، شایسته‌ی احترام و کمی هراس انگیز و پرهیبت، برای خودتان اعتبار و ارزش خواهید ساخت. در این شرایط، کارشکنان منفعل و تهاجمی که سعی دارند شما را به صورت مخفیانه تضعیف کنند، دوباره به تفکر در موردتان فرو می‌روند.
