نه کسیو ندارم که ببرتم
فقط برام دعا کنید که راحت حل بشه مشکلم کار به جاهای باریک نکشه ازتون خواهش میکنم در حد توانتون یه صلواتی چیزی برام بفرستید
انگار که مجبورم پا بزارم روی تموم خواسته هام که چیز خاصی هم نیستن جز اینکه اولویت اولش باشم و منو ببینه و بهم محبت کنه و بشینم پیش بچه هام تا بزرگشون کنم البته نه به خاطر بچه ها چون قید اونارم زدم توی خودم فقط به خاطر حال بد پدر مادرم چونکهنمیخوام دور از جون دور از جون من باعث اتفاقی براشون بشم
گاهی احساس میکنم انتخابم غلط بوده..با اینکه ازدواجمون تقریبا سنتی بود اما دیده بودمش و تقریبا به دلم نشسته بود..بعد ازدواج و عروسی کم کم دیدم تفاوت اخلاق و اینا زیاده..
با اینکه زیاد همو میرنجونیم ولی با تمام وجود عاشق همیم و سعی میکنیم هر دو کوتاه بیایم خیلی جا ها..زندگی متاهلی همینه دیگه قرار نیس که همه چی باب میل هم باشه...من شوهرمو با تموم کم و کاستی و بداخلاقی هاش دوسش دارم...
من دیگه نمی خواستم به خاطر پدر و مادرمم زندگی کنم و با خودم میگفتم که حتما طلاق اما الان که اومدم و دیدم وضعیت پدرمو و اینکه چقدر هی داره روز به روز بد حال تر میشه دلم نمیاد اینکارو بکنم باهاش چونکه شدیدا به پسرم وابستس و از منی که مادرش هستمم بیشتر عاشقشه
منم ناراضیم شوهرم ادم خوبیه ولی از زمین تا آسمون فرق داریم اصلا اهل برنامه ریزی و آینده نگری نیست و تنبله و اینکه کلا خانوادگی نمیشه روشون حساب کرد و من با مخالفت خانواده چون دوس بودیم ازدواج کردم و با خانواده خودم قطع رابطه ام با کلشون حتی دختر خاله و دختر عمو اینا تنهام و هر روز اختلاف فرهنگی داره دیونه ام میکنه و گاهی آرزو میکنم بمیرم تموم بشه
عزیزم خیلی خیلی شکاکه...بی ادبه و اصلا هیییچ کوچیکتر بزرگتر و پدر و مادری بلد نیست....نمیزاره حتی شماره یه نفر تو گوشی ذخیره کنم....یعنی ارتباط با بقیه صفرررر..از هیچکس خوشش نمیاد...حتی با برادر ها و خواهر و پدر و مادر خودشم رفتارش بده و بدش میاد باهاشون رفت وامد کنیم...بشدت عصبی و لجباز و حرف حرف خودشه....هیچ خبر خوب یا بدی خوشحال یا تاراحتش نمیکنه....حتی یک درصد بفکر پیشرفت تو زندگی نیس...عابروم رفته جلو خانواده ام...اگر یکیشون بیان اینجا تن و بدن من مثل بید میلرزه چون بی احترامی میکنه یا دعوا درس میکنه...بیشتر وقتا الکی میگم خونه نیستم...پدر و مادرمم سالی یکی دوبار اونم ب اصرار خودم میان.اونا هم اخلاقضو میدونن اما ن تا این حد من خیلی جلو اونا تعریفشو میکنم ک ناراحت نشن و دلشون نشکنه..اما خودم دارم زجر میکشم افسرده شدم
پارانویید شدیده متاسفانه و علاوه براون بددهن و بی ادب و عصبیه😔شوهرمنم همینجوری بود ولی نه دراین حد،جلوی کسی که یکمی تعارف داشت یاحساب میبرد اینجوری نبود،مهمون میومد خوب برخورد میکرد ولی زیاد برداشت بد از رفتار دیگران داشت و فوری کینه میگرفت و قهرمیکرد.
ثبات شخصیتیش چجوریه؟قهر وآشتی زیاد میکنه بادیگران؟روابط پایدار و دوست همیشگی داره یا مدام تغییر میده دوستاشو؟سر حرف و قولاش میمونه؟
