راه حلی که ارائه دادید، قطعا روش بنده هم هست برای اینکه دخترم رو خوب تربیت کنم.
سن نوجوانی هم حقیقتا به دلایل فیزیولوژیک حتما زمان فوران هیجانات هست...
اما شما توجه ندارید به این قضیه که دوستی با پسر داریم تا دوستی با پسر!
نوجوانی که قراره یک دوستی رو تجربه کنه و بعد به خاطرش زندگیش به لجن کشیده بشه، و بعدها اگر ازدواج نسبتا مناسبی داشت، همیشه خاطرات تلخ باعث بروز مشکل توی زندگیش بشه، این چه راهکاری داره؟! بله خانواده کوتاهی داشته، ولی الان که تمام نوجوانهای ما به خاطر کمبود محبت خانواده ها دست به خطا نمیزنن!!!
من وارد بعد شرعی قضیه نمیشم. که اگر بشم حلت و حرمت قضیه قابل بررسیه....
فقط بیایید بعد اجتماعی و عاطفی اش رو توجه کنیم.
فرمودید وارد زندگی میشه و خیانت و طلاق؟ کدومشون احتمال خیانتش بیشتره؟ اونی که قبلا تجربه های بی پروا داشته یا اونی که از اول با شروع شعله ور شدن هیجانات، از راه صحیح کنترل کرده؟
و قطعا بعد از عفت پیشه کردن، دومین راه صحیح ازدواجه، نه روابط گناه آلودی که تا پایان عمر فراموش نمیشه....
من قصد ندارم ازدواج در سن پایین رو ترویج کنم. چون دختران ما هیچ کجا آموزشی نمیبینن برای اداره زندگی مگر از طریق خانواده.... اما قطعا کسی حق نداره تمام قد بایستد و مذمت کنه این حلال خدا رو، به اسم اینکه ممکنه بعدا چه و چه بشود....
کسی حق نداره به خاطر اینکه اسم طلاق و مهر طلاق در جامعه زشته، روابط غیر شرعی و سقط های غیرقانونی حاصل روابط خارج از تعهد رو مقایسه کنه با حلال خدا!!!
یادتون باشه! آمار خیانت وقتی میره بالا که روابط خارج از تعهد عادی بشه...
اتفاقی که نمود عینی اش رو توی همین سایت دیدید...