زندگی با من سخته؟

من ۲۸سالمه. ی دوستی داشتم دوران دانشجویی عجیب قهرو بود. مثلا می‌رفتیم سلف جانگه می‌داشتیم براهم که باهم غذا بخوریم. حالا یکی میومد آشنا بود چند دقیقه مینشست با ما.. میومد قهر میکرد که با کس دیگه گرم گرفتی..  یکی ی کار خصوصی داشت صدام میکرد. می‌گفت باید به من بگی نمیگفتی قهر و گریه بود.. اصن ی وضعی.. نتونستم باش کنار بیام. 

اگه سن بلوغت هست که بعداً تا ی اندازه ای خوب میشی. هوروونات قاطی کردن.. اما اگه نیست واقعا سخته. 

فردای روز میخوای ازدواج کنی.. اوایل بت اهمیت میده اما بعد دیگه خسته میشه حرفاشو بت نمیگه کاراشو ازت قایم می‌کنه و بینتون فاصله میوفته

از فضولی و حسودیش نبود که..  میخواست محل توجه دوستاش باشه. تو خونه هم تک فرزند و تک دختر بود فک میکرد همه باید مثل پدر مادرش نازش رو بخرن. ب شدت لوس و رفتار بچگونه

اینجوری   ک باشی تو زندگی که بری انقدر سختی میکشی ک کلا عوض میشی

فقط مواظب باش سرسخت و بی تفاوت نشی 

اقتضای سنته عزیزم رفته رفته بهتر میشی