واقعا باید زندگی مشترک توش این همه صبوری باشه و کوتاه اومدن؟؟؟؟
حتی من وقتی تصور میکنم که مثلا خانومه میگه این لباس رو میخوام بخر و مرده نمیخره (پول داشته باشه و نخره)ناراحتی داره، برای خود من که ناراحتی داره که به خواستم احترام نزاره.
ولی بعضی خانوما ساده از اینچیزو میگذرن
من فکر میکنم خودم رو نمیتونم قانع کنم که هیچ اتفاقی نیفتاده
میتونم ادامه بدما ولی هربار با این اتفاق ها ذره ای از وجودم می شکنه
به نظرتون اون خانوما واقعا صبور ند یا جاره ای جز این ندارن؟