از بچه دار شدن پشیمونم

خوب من همون موفقیتها هم کسب کردم ولی برام لذتی نداشت و همچنین کاربردی نداشت یا خودم انگیزه ادامشو نداشتم بعد لیسانس ولی بچه لذت داشت .از این جهت میگم .ادم روزهای عمرشو بزاره واسه چیزی ک دوست داره .چه بچه باشه چه تحصیل چه هر چیزی دیگه .مهم اینه از زندگیش و کاری ک انجام میده لذت ببره و دوستش داشته باشه

منم در کمال بدبختی بی بی چکم مثبت بود الان

اگه بچه نبود میخواستی چکار کنی؟ 

دخترن .

خدایی چطوری زوری میشه بچه دار شد؟؟اونم دوتا؟

کی میتونه آدم رو مجبور کنه؟

بچه‌اولتون؟

اره 

یکی مثل من شوهرم انقدر گفت گفت گفت ک دیگه گفتم بیارم رد بشم .جهنم زندگی هرچی میخواد بشه ...ولی وقتی اوردم گفتم چقدر خوبرک خر شدم و اوردم .خیلی خوبه.شبا البته اخر شبا به خودم فحش میدم وقتی نمیخوابه .دوباره صبح میشه میگم خدایا شکرت 

پس چرا ناراحتید؟؟

چون نباید حامله میشدم 

واقعا نمیدونم چه گلی به سرم بگیرم

کاش میشد بهشون دل داد بهرحال دوتا تو سن حساسی هستن مراقبت زیاذ میخاد.وقتی قبول کردی دومی دنیا اوردی باید براش مادری کنی.من راستش دخترم هشت ماه بوذ ناخاسته دوباره باردارشدم فکر کردم تا اصلا شرایطش ندارم درسته مشکلاتی برام پیش اورد بعد سقط ولی سقط کردم و پشبمون نیستم.واقعا شرایط روحی بسیار بدی بودم اصلا .با ی بچه ۸ماه شرایط بارداری مجدد نداشتم.چون دیدم نمیتونم واقعا.از پسش برنمیام.بحرف اونام ک گفتم گناهه اهمیت ندادم مهم خودم بودم ک میخاستم مادری کنم ک امادگییش هیچ جوره نداشتم.اگع بودش شاید حالم ازشما هم بدتر میشد