وااااااا
والا قدیم که رسم جهیزیه رو برای دختر گذاشتن. پسرها همه کار داشتن و صاحب خونه بودن.
نه این که خونه مستاجری آدم اسباب کول کنه هی اینور و اونور.
ببین بذار خیالت رو راحت کنم. به جهیزیه نیست. آدم بی چشم و رو اگه طلا هم ببری غر می زنه. من ازدواج کردم قیمت ها مثل الآن نبود و خانواده ام همه وسایل منو مارک های خارجی و خوب خریده بودن فرش ایرانی خوب و چینی و .... شوهرم کار داشت ولی مستاجر و بدون ماشین!!
بعد انقدر شوهرم ایراد گرفت گریه ام رو درآورد. می گفت چرا مولینکس تو ۹ تا رنده داره! خواهر من ۱۳ تا رنده داره مولینکسش!!!( خواهرش مجرد بود اون موقع) هی گفت و هی گفت تا یه روز گفت خوش به حال خواهرم خوش به حال شوهرش انقدر مادرم واسه اش جهیزیه گرفته.
گفتم آره خوش به حالش؛ همه چیزش تکمیله و فقط شوهرش کمه!
خلاصه هر جا می نشستن از جهاز این می گفتن. تا بالاخره شوهر کرد. شوهره خونه داشت و ماشین. کار خوب و حقوق خوب. ولی جهیزیه ....رفتم دیدم اوه چیزی هم نداشت. تمام وسایل برقی اش ایرانی و ارزون ترین جنس! چینی مارک مرجان. راستی اصلا مولینکس نداشت!
خواستم بگم غصه نخور. هر چی دادن دست شون درد نکنه. شوهرت خونه نداشته که