من یه دختر بیس ساله ام از ۱۴ سالگی کلی پیشنهاد دوستی داشتم تو راه مدرسه و خیابون و اینا ولی هیچ وقت قبول نکردم به خاطر محدودیت های خونوادم ولی همیشه دلم یه شیطنتی میخواست دوستامو میدیم حسودیم میشد اما مامانم میگفت اینا عاقبت ندارن...
بچه ها باورتون نمیشه! برای بچم از «داستان من» با اسم و عکس خودش کتاب سفارش دادم، امروز رسید خیلی جذذذابه، شما هم برید ببینید، خوندن همه کتابها با اسم بچه خودتون مجانیه، کودکتون قهرمان داستان میشه، اینجا میتونید مجانی بخونید و سفارش بدید.
الان که دوستامو می بینم میبینم کار درست و من کردم و اونا چیزی نصیبشون نشده و خیلی چیزا رو از دست دادن اما الان مخصوصا یکی دوسال اخیر همه دختر و پسرا رل دارن همه با دوستشون ازدواج میکنن و ازدواج سنتی زیاد نیست
نمیدونم شاید به خاطر اعتماد به نفس کممه همش میترسم تو مجازی اشنا شیم منو تو واقعیت ببینه و نخوادم یا دلم میخوتد یه نفر کلی التماس کنه تا باهاش دوست شم اما الان یجوری شده که دخترا هم به پسرا پیشنهاد میدن
ترو خدا همین فرمون برو اصلا اطمینان نکن من یک آقا هستم دوست دختر و دوست پسر داشتن نشانه اعتماد بنفس نیست اتفاقا شما عزت نفس بالایی داری پیروز و موفق باشی