هرکی میتونه خوهشن کمکم کنه

سلام مهدی هستم ۱۹ سالمه میخاستم اگه میشه کمکم کنید قبل از هرچیز اگه میخاید بیاید بگید بچه ای و بزرگ میشی فراموش میکنی لطفا کلا نظر ندید چون من شاید سنم پایین باشه ولی اخلاق و عقلم و رفتارم و کلا همه چیم طبق گفته همه اطرافیانم ده سال از سنم بیشتره پس لطفا اگه میتونید کمک کنید اگه نه ممنون میشم چیزی ننویسید کسی که دوسش دارم یه سال از خودم کوچیکتره که فامیل هستیم ما از بچگی به واسطه رابطه خوب پدر مادرامون و رفت و آمد زیاد با هم بزرگ شدیم و از همون بچگی تو رویاهام زنم بود ولی هرچی سنمون بالاتر رفت از هم دیگه فاصله گرفتیم دلیلشو نمیدونم ولی نم نم داشت باهام سرد میشد نه به خاطر اینکه بزرگ شدیم و زشته چون ادم مذهبی نیست و من هنوز برام جای سواله دلیل سرد شدنش ولی من هیچوقت باهاش سرد نشدم همیشه باهاش مهربون بودم دوسش داشتم ولی مستقیم بهش نمیگفتم چون معتقد بودم سنم کمه و الان وقتش نیست و هم برای من و هم برای اون زوده و برای خودم مرز ۱۸ سالگی ترسیم کرده بودم برای گفتن عشقم تو تولد ۱۸ سالگیم به تنها چیزی که فکر میکردم اون بود که چطور بهش بگم دو سه ماهی گذشت احساس دلتنگی و تنهایی میکردم آدمایی رو میدیدم که عشقشون پاک نبود و از سر هوس بود ولی باز خوشحال بودن و تنها نبودن پس یه شب به خودم گفتم امشب انجامش میدم رفتم تو واتساپ شانس اورده بودم یه روز قایمکی شمارشو از تو گوشیش کش رفته بودم رفتم پیویش برای اولین بار بود باهاش میخاستم چت کنم بعد از سلام و چیزای معمولی نم نم داشتم اماده سازی میکردم ولی خب بدجور خراب کردم یه طوری گفتم که الان فکرشو میکنم منم بودم اونو به چشم داداش میدیدم🙂🙂 خب اخه با هیچ دختری تا حالا درمورد این چیزا حرف نزده بودم کم تجربه بودم ناشی بودم نه اینکه موقعیتش نباشه ها نه بود زیادم بود ولی من همیشه بهش پایبند بودم و هستم بعد از اون از همه جا بلاک شدم رفتم پیش یکی از دختر خاله هام که بهش اعتماد داشتم قضیه گفتم و ازش خاستم واسطه بشه ولی اونم زد تو فاز نصیحت و فلان انگار مادرمه یکی نبود بهش بگه تو که کلا دوسال از من بزرگتری من از بیشتر چیک و پوکتم خبر دارم تو چرا درکم نمیکنی بعد از اون تا الان موقعیت های زیادی جور شد باهاش حضوری حرف بزنم ولی همه رو ترسیدم و نگفتم چون میترسیدم وضع بدتر بشه رابطه ی سردی که باهام داشت دیگه سرد نبود یخ زده بود حتی جوری رفتار میکرد که من اصلا وجود ندارم یکمم درمورد خودم بگم من کلا کم حرفم و بیشتر تو خودمم و درون گرام و خیلی کم تو جمع حرف میزنم و بیشتر فکر میکنم تا حرف بزنم ولی اون برعکس منه و کلا فردی شاد و برون گرا و اجتماعیه و میدونمم که کلا تو فاز دوستی و اینجور چیزا نیست منم بیشتر عاشق رفتار و متانت و حیاش شدم الانم جدیدا به این فکر افتادم منو اون کلا بدرد هم نمیخوریم و از زمین تا آسمون باهم فرق داریم ولی خب چیکار کنم دله بی صاحاب ماهم عاشق همچین کسی شده از یه طرف هنوز امید دارم که بهش برسم از یه طرفم دارم فکر میکنم چطوری فراموشش کنم و فقط یه چیزی یادم رفت بگم بعضی وقتا پیش خودم میگم نکنه بخاطر اینکه دیگه باهاش حرف نزدم فکر کنه ابراز علاقم از سر هوس بود تورو خدا هرکسی تحربه ای داره میتونه کمکم کنه یه راهی جلوم بزاره واقعا دیگه موندم چیکار کنم ممنون میشم ازش