بله همینه
من فکر میکنم منم این مشکلو دارم
البته یه خصلتای خوبی ام دارم حسادت ندارم دخالت تو زندگی کسی نمیکنم و واقعا از هیچکس توقع ندارم جز شوهرم
احساس میکنم این ایرادم اینه که چون بی توقعم دوس ندارم کسی ازم توقع داشته باشه ولی این درست نیست
اصن حوصله خونواده شوهرو ندارم فقط سعی میکنم احترام نگه دارم
دوس داشتم عروس خوبی باشم و بتونم توقعاتی رو براورده کنم ولی واقعا نمیتونم از این لحاظ خب قبول دارم بدم.
منم تقریبا گوشه گیرم
با همسرم فقط میسازم که اونم فعلا نیس. دوریم از هم.
تنها توقعم از بقیه اینه که کاری به کار من نداشته باشن در عوض منم کاری به کارشون ندارم!
بخاطر همین بهم میگن سرد و بی عاطفه ای!
ولی خب دست خودم نیس... آدمای خیلی کمی هستن که روحیه م بهشون میخوره. ضمن اینکه به نظرم خیلی از آدما بخاطر فضولی ترجیح میدن یکسری ارتباطات رو حفظ کنن تا از اتفاقات بی خبر نمونن. جالبه که بعدش حرص هم میخورن. خب چه کاریه واقعا؟!! دو روز زندگی با کسایی باشیم که با هم خوبیم و همو درک میکنیم. بقیه هم در حد حفظ احترام کافیه
ای وای برمن🙎♀️🙎♀️🙎♀️🙎♀️🙎♀️🙎♀️🙎♀️
من عین توام
یا نمیدونم شاید تو عین منی
واقعا حوصله هرکسی رو ندارم و رفت و امد رو دوس ندارم فقط حوصله شوهرمو دارم به قول خودت با بقیه در حد همون احترام
و منم کمتر ادمی پیدا میشه روحیاتش بهم بخوره و منو بفهمه نه من از هرکسی خوشم میاد نه هرکسی از من
دخترخاله خودم اصلا هرچی سرش میارن خانواده شوهر به توان پنج سر عروس بیچااره میاره 😐😁
دقییییقا. بخاطر حفظ ظاهر و احترام با خیلیا (در ظاهر) میسازم ولی میدونم اونا هم در باطنشون از من خوششون نمیاد
اتفاقا همین امروز سر این اخلاقم با مامانم بحثم شد(تاپیک آخرم نوشتم) بهم برگشت گفت تو خودتو از همه عالم تر میدونی!!! منم گفتم نه اصلا عالم تر نه، از سر نفهمی! ولی انقد از من نخواید همه جا بیام و توی همه جمعا باشم...
ضمنا خوشحالم که جمله معروف نی نی سایتیا(من توام یا تو منی) رو نگفتی... و الا کهیر میزدم
ولی واقعا من و تو خیلی مثل همیم
میدونی من معتقدم آدم نباید هرکسی رو تو زندگیش راه بده
و اینکه هیچ آدمی قابل اعتماد نیست و هیچکس اون چیزی که نشون میده نیست و ادما پیچیده تر و کثیف تر از چیزین که نشون میدن
اصلا لزومی نداره من از هرکسی خوشم بیاد و با هرکسی معاشرت کنم
اصلا هم توقع ندارم هرکسی از من خوشش بیاد
معتقدم اکثر آدمای دنیا غیرقابل تحملن افراد معدودی هستن که من بتونم باهاشون سر کنم
حتی معتقدم با خانواده خودمم نباید شورشودربیارم چه برسه خانواده همسر...
به شدت به محترم بودن سنگین بودن و کمیاب بودن و حاشیه کم و رفت و امد کم اعتقاد دارم
بخدا اطرافیانم منم میگن نیلو بی احساس و خشکه احساسات نداره
چی بگم. منم دقییییقا همینطور فکر میکنم
البته مثلا توی محیط دانشگاه و .... با خیلیا هم صحبتم اصطلاحا روابط اجتماعیم خوبه ولی همش در سطح سلام علیک و این چیزاست. یعنی مثل قهرا رفتار نمیکنم ولی تا بحال که 25 سالمه یه دوست صمیمی به اون معنایی که دخترا و خانما دارن(و سفره دلشون رو پیشش باز میکنن) نداشتم و ندارم و اگرم کسی بخواد زیادی باهام صمیمی بشه خواه ناخواه ازش فاصله میگیرم... بابت این هم خیلی خوشحالم با اینکه گاهی احساس تنهایی هم میکنم ولی بقول تو بسکه آدما از نزدیک کثیفن، خیلی خوشحالم که حریم شخصی خودمو حفظ کردم. و همین هم باعث شده اشتباهات بزرگ و غیر قابل جبران هم نداشتم تابحال، خداروشکر.
ای وای برمن
به جون شوهرم قسم،
منم دوست صمیمی ندارم
یکی دو نفر از دوستام هستن که بیشتر با اونا در ارتباطم
ولی اونجوری که بقیه با رفیقاشون لاو میترکونن و صمیمی و مچ میشن من رفیق اون مدلی ندارم
و همیشه احساس میکنم تنهام نسبت به بقیه
و دقیقا مثل تو معتقدم پیشگیری بهتر از درمانه
چرا شور صمیمیت رفت و امد یا هرچیزیو دربیارم که مشکل بزرگی برام پیش بیاد که مجبور به حلش بشم
اینم بگم دوس دارم برای همه مجهول و مبهم باشم و غیر قابل دسترس باشم کسی هم از زندگیم چیزی ندونه و اینکه سرد باشم و سنگین تا هرکسی جرئت هر حرف و حرکتی رو پیدا نکنه جلوی من..
خلاصه تبریک میگم بهت بابت این طرز فکرای عاقلانه معلومه کال نیستی رسیدی قشنگ.و تبریک میگم به خودم بالاخره یکی پیدا شد مث من باشه
همش احساس میکردم شاید من عجیب و غیرعادی ام و شاید این ضعف محسوب میشه نه حُسن
ولی الان خوشحالم
ممنونم عزیزم. منم خوشحالم واقعا یکی مث خودم پیدا شد
شاید بشه گفت این نقطه اختلاف منو شماست. من خیلی مهم نیس برام مبهم باشم حتی شاید ترجیح بدم نباشم چون همین ابهام منشا فضولی و پرسش های بیمورد دیگران میشه. گاهی حتی شده اطلاعات کم ارزش به بعضی اطرافیان بدم تا حس فضولیشون بخوابه و کمتر دخالت کنن توی زندگی و مسایل شخصیم!
منم همینطور، گاهی فکر کردم نکنه واقعا من مشکل دارم نکنه افسرده و اجتماع گریزم. بسکه همه خانما ماشالله منتظرن یه حرفی بشه همه زندگیشونو بریزن روی دایره!
منم خیلی برام مهم نیست
منظورم از اینکه مبهم باشم این بود که خیلی راجع به من اطلاع نداشته باشن و همه چیزمو ندونن .
ولی برام مهمه که زندگیم‌خاموش و بی صدا باشه و کسی چیزی ازش ندونه
فکر مردم به یه ورم‌نیست
شاید بشه گفت مثل من و شما توی خانما کم پیدا میشه من معتقدم هرکسی با امصال منو تو زندگی کنه خوشبخت تره تا بقیه
احه زنای بقیخ خیلی خاله زنک و حسود و رقابت و چشم و هم چشمی و ...میدونم که متوجهی چی میگم
آره با این تعریف، منم همون مبهم بودنو ترجیح میدم.
منم حرف مردم برام مهم نیس تقریبا یعنی تصمیماتمو بر اساس صلاحدید خودم میگیرم ولی هنوزم گاهی خیلی تحت تاثیر قرار میگیرم و ناراحت میشم از بعضی حرفا یا اگه یه تصمیمی بگیرم انرژی منفی بقیه خیلی میتونه ناامیدم کنه... باید روی این قسمت شخصیتم کار کنم.
درست میگی. همسر منم اتفاقا میگه که خیلی بدش میاد از زنهایی که اسرار خونه رو میبرن بیرون. حتی اگه بدونه من اینجا هستم هم بدش میاد. ولی منم از زور تنهایی اومدم. حتی همین جا هم همه زندگیمو نمیگم اون چیزایی هم که میگم بازم کامل نمیگم فقط همون بخشی که بابتش راهنمایی میخوام رو مینویسم..
احسنت کار درستو میکنی
در این باره که میگی بازم گاهی تحت تاثیر حرف مردم قرار میگیری باید بگم طبیعیو لازمه
قرارم نیست خیلی این مردمو نادیده بگیریم چون توی همینا داریم زندگی میکنیم ولی منظورم اینهبدون ترس از حرف مردم کاریو که معتقدی درسته برای زندگیت انجام بده
منم از گفتن اسرار زندگیم بدم میاد تنها چیزیایی که اینجا میگم همون مشکلاتم با خانواده شوهره
