همیشه روبرو دیوار
همیشه پشت سر دیوار
دلم تنگ است ای مردم
از این تکرار در تکرار !!!
امروزی پر از دیروز
و فردایی پراز امروز
به روی آرزو هامان
دوباره میشود آغاز
نمیدانم کجا هستم
نمیدانم کجا هستی
همه وا مانده واله
نه در خوابیم نه در بیدار
واینک خسته از دنیا
نشسته شهر میگویم !!
و من در آخرین بیتم
جسارت می کنم این بار
خدایا گرچه کفر است این
ولی یک شب از این شبها
فقط یک لحظه ...
یک لحظه ، خودت را ..
جای من بگذار
پشت درهای خیالم شهری نه!،،،،
مزرعه ایست،،،
کوچک وسبز
پر شده از گل زیبای اقاقی
لاله دارد همه سرخ
همه شب محفل جام است وشراب
جوی آبش شده ساقی
پشت درهای خیالم شهر نه !،،،
دهکده ایست،،،،
مردمانش همه لبریز محبت
خانه ها شکل خدا
بوی گندم ،بوی عشق
بوی نم خورده جان است و وفا
پشت درهای خیالم شهر نه!،،،
به گمانم دریاست،،،
شاید هم یک ساحل
عاشق است با معشوق
جزر است با مدّش
صدف است با دُّرش
همه شور است و وصال،،،،
پشت درهای خیالم شهر نه،،،
جنگلی سرسبز است،،،
با درختان غیور
با چکاوک یا، پرستو
سرو ها آزادند
در دلش کلبه ی نور...
پشت درهای خیالم شهر نه!،،،
که فقط پنجره است
پشت آن پنجره ی بسته فقط می نگرم
دهکده ،مزرعه را
کوه ودریا و گل و
لاله و ریحان همه رویای من است،،،
#نازبانو
آتشی زد شب هجرم به دل و جان که مپرس
آن چنان سوختم از آتش هجران که مپرس
گلهای کردم و از یک گله بیگانه شدی
آشنایا گله دارم ز تو چندان که مپرس
گوهر عشق که دریا همه ساحل بنمود
آخرم داد چنان تخته به طوفان که مپرس
عقل خوش گفت چو در پوست نمیگنجیدم
که دلی بشکند آن پسته خندان که مپرس
بوسه بر لعل لبت باد حلال خط سبز
که پلی بسته به سر چشمه حیوان که مپرس
دفتر عشق که سر خط، همه شوق است و امید
آیتی خواندمش از یاس به پایان که مپرس
(شهریار)
خوش اومدی 💖
چه کسی پرسید:راز تنهایی چیست؟
شعر دلتنگی باران از کیست؟
چی کسی اشک بهاران را دید؟
چه کسی درد مرا می فهمید؟
این تو بودی که مرا رویاندی
با نگاهی که پر از آیینه بود
و صدایی چو خروش یک رود....
آه...شاید ماه را نوشیده ای...
که شده لهجه ی تو لهجه ی نور...
با توام...با تو ..فقط سنگ صبور
سلام بانو جون ممنون تگم کردی 🙏❤ وتبریک برای تایپک شعرتون استارتر 👏🌹
گر عقل ، پشت حرف دل ، "اما "نمی گذاشت
"تردید "، پا به خلوت دنیا نمی گذاشت
از خیر "هست و نیست دنیا" به شوق دوست
می شد گذشت، وسوسه اما نمی گذاشت
اینقدر اگر معطل پرسش نمی شدم
شاید قطار عشق مرا جا نمی گذاشت
دنیا مرا فروخت، ولی کاش دست کم
چون بردگان مرا به تماشا نمی گذاشت
شاید اگر تو نیز به دریا نمی زدی
هرگز به این جزیره کسی پا نمی گذاشت
گر عقل در جدال جنون مرد جنگ بود
ما را در این مبارزه تنها نمی گذاشت
ای دل بگو به عقل که دشمن هم این چنین
در خون مرا به حال خودم وا نمی گذاشت
ما داغدار بوسه ی وصلیم چون دو شمع
ای کاش عشق سر به سر ما نمی گذاشت🌹🌹
دارم از زلف سیاهش گله چندان که مپرس
دل ودین میبرد از دیده به افغان که مپرس
آنقدر مست شنیدن شدم که ندیدم عیبش
دهن زهر به نیشش، شده قندان که مپرس
دل من دیده ی او از چه به مشکل افتاد
باز هم بختِ گره ،خورده به دندان که مپرس
کار عاشق به جنون گرکشد آخر زفراق
شده مجنون و غریبانه به رندان که مپرس
دوری آتش زده بر روح و روانم انگار
سینه تنگ آمده محبوس به زندان که مپرس
درد من در غزلم هق زد و نالید ز یار
نوحه ی غم بسراید لب خندان که مپرس
چون شکایت برم از یار ، رفیقان گویند
بگشاید در رحمت به تو، یزدان که مپرس
نازبانو
همراه خود نسیم صبا می برد مرا
یا رب چو بوی گل به کجا می برد مرا؟
سوی دیار صبح رود کاروان شب
باد فنا به ملک بقا می برد مرا
با بال شوق ذره به خورشید می رسد
پرواز دل به سوی خدا می برد مرا
گفتم که بوی عشق که را می برد ز خویش؟
مستانه گفت دل که مرا می برد مرا
برگ خزان رسیده بی طاقتم رهی
یک بوسه نسیم ز جا می برد مرا
(رهی معیری)
