بابام چون خانوادش بیشتر از ما دوست داشت،الان خیلی خوب شده،همه کار واسمون میکنه اما من دیگه به بچگی و نوجونی برنمیگردم و هیچوقتم افسردگیم خوب نشد
من مادرشوهرم رو
چون خیلی قیافه ام رو مسخره کرد و اعتماد به نفسم رو از دست دادم
و همسرم رو
چون هیچ وقت حمایتم نکرد
به داداشم گفتم هروقت مردم راضی نیستم اینا تو مراسمم باشن و سر مزارم بیان
کسی که گوشیمو دزدید گوشیمو تازه شوهرم برام خریده بود
و کسی که فرشمو ازش خریدم سرمو کلاه گذاشت
من خیلی کینه داشتم از فامیل....غم و ناراحتی برخلاف شادی احساس خیلی سنگینیه....اما یه روز به خودم اومدم دیدم که اگه نبخشمشون کل زندگیمو با عذاب و کینه ایی که رو دلم گذاشتن باید زندگی کنم....به همین خاطر با اینکه سخت بود اما به خاطر آرامش خودم همشونو حلال کردم و بخشیدم...با اینکه خیلیاشون کار هایی درحقم کردن که دشمن خونی با من اینکار را رو نمیکرد
اولی عمه ام که نذاشت من وپسرش به هم برسیم جفتمون تطاهربه زندگی میکنیم.نمیگم زندگیمون بده ولی...
دومی هم پدرشوهرم
بابام چون خیلی کثیفه
شوهرم که خیلی بدیا درحقم کرده
شوهر و خاندانش خیلی ظالمند
