معشوق من،مجنون من لیلای دیگرداشت
آوای عشقش من نبودم، نای دیگر داشت
معشوق او لیلا نبود و من نبودم ، نه...
انگار در کنج دلش ، ماوای دیگرداشت
من کل جانم را به پایش ریختم اما...
جانش به یاد عشق او، یارای دیگر داشت
من درمیان سادگی غرقش و او اما...
گویی برای غرق گشتن جای دیگر داشت
آیا و آیا پشت هم در ذهن من می جست
نه!با وجود حلقه ی دست چپش، آیای دیگرداشت؟؟؟
کل جهان سرد وزمستان بود،اما من نفهمیدم
چون موج چشمانش به دریای دلم،سرمای دیگرداشت
بامعنی عشق آشنا بودم ولی این عشق...
شایددر این بیراهه ها،معنای دیگر داشت
با عشق او احمق ترین انسان دنیایم...........
او از همان آغاز هم لیلای دیگرداشت..........
این شعرو یکی از دوستام گفته❤
وحید امینایی.با خشونت هرگز
او به من یاد آورد
این کلام از مولا (ع)
که به هنگام خشم
«نه به فکرم تصمیم »
«نه به لب دستوری »
«نه کنم تنبیهی »
یا چرا اصلاً من
عصبانی باشم ؟
با محبت شاید
گرهی بگشاییم با خشونت هرگز !
از دست عزیزان چه بگویم گله ی نیست گر هم گله ای هست دگر حوصله ی نیست سرگرم به خود زخم زدن در همه عمرم هر لحظه جز این دست،مرا مشغله ای نیست دیری ست که از خانه خرابان جهانم بر سقف فرو ریخته ام چلچله ای نیست در حسرت دیدار تو آواره ترینم هرچند که تا منزل تو فاصله ای نیست بگذشته ام از خویش...ولی از تو گذشتن مرزی ست که مشکل تر از آن مرحله ای نیست سرگشته ترین کشتی دریای زمانم. می کوچم و در رهگذرم اسکله ای نیست من سلسه جنبان سر عاشق خویشم بر زندگی ام سایه ای از سلسله ای نیست یخ بسته زمستان در دل بهمن رفتند عزیزان و مرا قافله ای نیست(بهمن رافعی)
به می عمارت دل کن که این جهان خراب
در پی آن است کز خاک ما بسازد خشت...
گل های سرخ روسری ات ماند مال من،
حالا چقدر مال منی خوش به حال من
منو این حالِ خرابم
تو این خنده ی بیخود
😒😒
