خیلی ناراحتم سه ماه ازدواج کردیم اومدیم خونه خودمون خونه داریم خداروشکر خونمون هم خیلی خرجش کردیم ولی مامانم چندوقت ی بار هی گیر میده خونتونو بفروشید بیاید نزدیک ما ی واحد بخرید ک نزدیک تر باشید به مرکز شهر و ما وهم مغازه شوهرت ولی من شوهرم خیلی سختمون نیست چون درسته راهمون دوره ولی از لحاظ اینکه از خیلی چیزا دورم مخصوصا دخالت ها رفت آمد زیادی راحتم اصلا از این لحاظا بیشتر دوست دارم دور باشم واینکه مامانم همش میگه ی وقت تو خونه پنجاه متری بچه دار نشی بزار هروقت رفتی خونه بزرگ تر بچه دار شو اولا ک من اصلا خیلی بچه دوست ندارم شوهرم هم چون سنش بالای سی هست همش گاهی میگه بچه داریم بشیم ولی من گذاشتم اخلاقامون شناخت بهتر پیدا کنیم بعدش ولی خیلی ناراحتم مامانم کلا منو آدم حساب نمیکنه مثلاً ی بار از یکی شنیده بود واحد اارزون تر بزرگ پیدا کرده بود گیر داده بود بیاید شما هم برید اینجوری بخرید درحالی ک اصلا کامل نمیدونست هم چین چیزی هست اصلا بعد به من گفت بیا طلاهاتو بفروش بده شوهرت بره بخره بزرگتر واینم بگم شوهرم از اینایی هست ک هیچی به نام من نمیکنه یعنی تو این یکسال نیم عقدم و سه ماه بعد عروسی شناختمش یعنی چقدر موقعیت داشته ولی بی خبر از من یا به نام خانوادش کرده چ ماشین چ وام یا رفیق اینا منم روی این حساب نمیتونم این ریسک کنم بهش بدم طلاهامو چون میدونم بدترین کارو کردم برای همین خیلی اعصابم بهم ریخته مامانم این چیزا میگه چیزای ک خودش اختیارشو نداره می‌کشه وسط هم از این لحاظا دوست ندارم برم نزدیک چ خانوادم خودم چ اونوریا نمیدونم چطوری به مامانم حالی کنم کمتر دخالت کنه چون بهش گفتم نمی‌خوام این موضوع به شوهرم بگی ولی بدون اینکه حرف منو گوش کنه کشید وسط بعد گفتم طلاهتو بفروش ارزششو داره حتی پدرم هم بهش گفته اول زندگی درست نیست بیاد طلاهاشو ببخشه اونم شوهری ک این داره معلوم نیست نمیدونم خیلی ناراحتم اعصابم بهم ریخته خوشم نمیاد از این ک دخالت میکنه چطور بهش بفهمونم رفتارت درست نیست
ازمن نصیحت... اصلاگوش نکن
گوش نکن و دوستانه بگو فعلا نه قصدش رو داریم نه شرایطش رو حداقل دوسال تو همین خونه زندگی میکنیم
تا آخر نخوندم ولی همه مامان ها همینطورن
من تا حالا4 بار خونه عوض کردم از هر کدومش ده تا عیب پیدا کردـ
منم دیگه به حرفاش اهمیت نمیدم.
مهم اینه دل خودم خوش باشه
اهمیت نده بذار هرچی میخواد بگه تو کار خودتو بکن
منم بابام خیلی اصرار داره برم نزدیکشون منم همیشه میگم باشه ایشالا و بعد به زندگیم ادامه میدم
مادرته، با زبون خوش رک و پوست کنده باهاش حرف بزن.آدم که با مادرش رودربایسی نداره
بگو مامان جان من دلم نمیخواد طلاهام بفروشام یا این تصمیماتو لطفا بذار به اختیار خودمون
خب خودت باهاش حرف بزن از خوبیای خونت بگو و اینکه اونجا راحتی قانع میشه حتما
منم همینو بهش گفتم ولی گوش نکرد به شوهرم گفت گ بره دنبالش ولی شوهرم گفت چ خوب اگر باشه و اینکه با این قیمتا خونه نیست اگر بود من میرم آخه هی رو مخ شوهرم می‌ره بهش هم میگی آدم حسابت نمیکنه بنظرت زنگ بزنم بگم یا رودررو بگم
سلام عزیزم.
ببین اولا تو دیگه الان ازدواج کردی و تشکیل خانواده دادی، دیگه مستقل شدی و خودت باید برای صفر تا صد زندگیت تصمیم بگیری و احد الناسی حق مداخله تو زندگی خصوصی تو و شوهرت نداره.
دوما اصلا به حرف مادرت گوش نکن. مادرا فکراشون قدیمیه. مادرا خیلی هاشون متاسفانه سیاست های لازم و فکر اقتصادی ندارن و حرفاشون از روی منطق نیست.
. بهش بگو مامان جون من دیگه بچه نیستم که تو بخوای برام تصمیم بگیری من دیگه ازدواج کردم ، مستقلم و هرجا که بخوام زندگی میکنم و هرجا بخوام بچمو به دنیا میارم.
طلا هامو برای چی بفروشم بدم خونه بزرگتر بگیرم که چی بشه؟ اونم تو این وانفسای بی پولی و نابسامانی اقتصادی که همه رو درگیر خودش کرده.
پدرت راست میگه نه اصلا همچین کاری نمیخواد بکنی طلاهاتو نفروش. خونه تونم فعلا برای دو نفرتون و حتی به امید خدا بچه دار شدید برای هر سه تا تون کافیه. زن و شوهر با سه تا بچه دیدم تو خونه۶۰متری زندگی میکنن.
عزیزم دوره زمونه عوض شده.
آدم باید اقتصادی فکر کنه و اقتصادی عمل کنه و اقتصادی زندگی کنه.
به مادرتم خیلی مودبانه تذکر بده بگو زندگی خودمه خودم براش تصمیم میگیرم و کسی حق نداره تو زندگیم دخالت کنه.
ارسال نظر شما
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
