تجربه بارداری و زایمان و بچه داری

یسپارم.دکتر گفت واژنش میبینی کوچولوت دختر دروغ نگم یه لخظه به خاطر مادر شوهرم نارلحت شدم ولی مامانم دل تو دلش نبود عاشق دختر بود خیلی خوشحال بود دستاش پاهاش صورتش همه چیزشو بهم نشون میداد دکتر مهربونی بود.از سونو امدیم بیرون گفت برو کوچولوت خوابه بیدار نمیشه کمرش ببینم ۲۰ مین دیگه بیا رفتم بعد از ۲۰ دقیقه همه جیزش اوکی بود فداش بشه مامان.خبر دختر بودنشو به شوهرم دادم خیلی خیلی خوشحال شد.رفتیم سمت شهر بابام اینا تو راه همش مامانم نیگفت بینیش شبیهه تو بود گفتم مامان تو سونو کجا تشخیص دادی گفت حالا ببین که واقعا بینیش کپی شده بود از رو بینی من و حق با مادرم بود.شوهرم برا تعطیلات ۲۲ بهمن امد خیلی از داشتن دختر خوشحال بود و منم خیلی حس خوبی داشتم چون خواهر نداشتم.هر دقیقه اسم خوشکلش صدا میزدم باهاش حرف میزدم.خیلی دوس داشتم زودتر روزا بگذره و فندق کوچولوم بیاد.روزا از پی هم سپری شدتا اسفند ماه امد که کرونا شدت گرفت هر روز کار من گریه بود میترسیدم کرونا بگیرم و مشکلی برا فندقم پیش بیاد عید سال ۹۹کلا تویه یکی لز خونه هایه بابام به همراه داداشم کوچکم بودیم و هیچ دید و بازدیدی نداشتیم.گذشت تا ۱۷ فروردین به همراه شوهرم امدیم سمت تهران‌.حال من بهتر بود ولی پا درد و کمر درد زیادی داشتم و هنوز مزه همه غذا ها تو دهنم تلخ بود با خودم میگفتم قبلا مزه غذاها چطور بود میشه یه روز دیگه غذا برام خوشمزه بشه.میوه هایه تابستون خیلی دوس داشتم هر میوه ای میومد شوهرم فوری برام خرید میکرد من با عشق رو میوه ها سوره حمد و توحید ایه الکرسی میخوندم و میخوردم.چند بار هم سوره یوسف را رو سیب و یه مقدار میوه دیگه خوندم یه بار هم همسرم خوند.

گذشت تا سونو ۳۵هفته رفتم دکتر گفت دخترت شکمو پدر شکمو یا داییش گفتم به دایش رفته اگه شکمو وزنش ۱.۵بود.گذشت و گذشت.....

تا ۳۷ هفته من خارش شدید در قسمت پاهام داشتم با دکترم تماس گرفتم گفت نشکلی نداره.دکتر وقت سزارین برای ۳۱ خرداد داده بود.ولی من بدنم خیلی خارش داشت از اون جایی که من مریضایه خودم دیده بودم که کستاز بارداری شدن چه شرایطی داشتن خودم رفتم ازمایش دادم بله الکالا فسفات بالا بود ولی انزیم هایه کبدم اوکی بود با دکتر تماس گرفتم گفتم خانم دکتر من شک به کلستاز داشتم از دادم بالا بود گفت چهار روز دیگه تکرار کن.تکرار کردم و بله باز بالاتر رفته بود.من خیلی سنگبن شده بودم اصلا خواب نداشتم مشکل تو تنفسم داشتم شبا پاهام درد و بدنم خارش زیادی داشت تا حدی میخواروندم که قرمز نیشد و زخم میشد.و بالاخره دکتر وقت سزارین برای ۲۷ روز سه شنبه داد وای خدا دل تو دلم نبود یعنی قرار بود من کوچولوم ببینم وای خدا خودت مواظب کوچولوم باش.خدایا خیلی عذاب کشیدم خودت مواظبش باش.شب ساعت حدود ساعت ۴ بود خوابیدم البته کلا تو بارداری ساعت ۳ شب میخوابیدم تا ۱۱یا۱۲ روز بعد.۴رخوابیدم و ۵.۵ بیدار شدم دوش گرفتم و نماز خوندم رفتیم بیمارستان دل تو دلم نبود مامانم اینا به خاطر استراحت مطلق که دکتر داده بود ۱۸ خرداد به همراه داداش کوچکم امده بودن.همگی با خوشحالی رفتیم بیمارستان.ساک بیمارستانم من تو هفته ۳۲ بسته بودم نمیدنی چقد خودم و همسرم با ذوق وسایلشو خرید میکردیم خیلی خوشحال و منتظر امدنش بودیم.ساعت ۶.۵ حرکت کردیم ۷.۵ رسیدیم بیمارستان.بیمارستان اقبال خانم دکتر آزاده رضایی چه دکتر خوب و مهربونی خدا خیرش بده انشالا هر چی از خدا بخواد بهش بده خیلی کمکم کرد تو بارداری.

• تو لابی نشستیم شوهرم کارایه پذیرش انجام داد به خاطر کرونا مادرم و برادرم نتونستن بیان بالا منو همسرم رفتیم سمت بلوک زایمان‌.طبق صحبتایه قبلیم با دکترم قرار شد سوند تو اتاق عمل تو بی حسی برام بذارن‌.تو بلوک اماده شدم رفتیم سمت اتاق عمل.خانم دکتر انجا منو به بچه هایه اتاق عمل معرفی کرد که از همکاراست هواشو داشته باشین.وای نمیدونی چه حسی داشتم.باورم نمیشد تا چتد دقیقه دیگه مامان میشم خدایا به امید خودت زیباترین حس دنیا.تا حالا اون قدر خوشحال نبودم لحظه شماری میکردم که بغلش کنم دستایه کوچولوش بگیرم.دل تو دلم نبود تو فکر اینا بودم دکتر بیهوشی امد دکتر حواسم با حرفاش پرت میکرد و درباره کار و بیمارستان سوال میپرسید امپول کمرم زدن بدون احساس درد متوجه شدم پاهام کلا بی حس شده.دکار شروع کرد شاید از بی حسیم تا دنیا امدن دختر خوشکم ۵ دقیقه نشد ۹.۴۵ بود فرشته نلز من دنیا اوند.وای خدا چقد منتظر گریاش بودم چقد دوس داشتم ببینمش و بغلش کنم.دکتر گفت دنیا اومد مبارکه یه سفید برفی خوشکل‌.خانم دکتر پس چرا صدایه گریش نمیاد.نگران نباش الان صداشو هم نیشنوی.وای خدا جون صدایه فرشته کوچولوم بلند شد مامان قربونش بشه چقد صداش خوشکل بود.کوچولو منو تمیز کردن و قنداق کردن کوچولوم اروم بود برای اتاق عمل فیلم بردار گرفته بودیم مدام به دوربین نگاه میکرد و گریه نمیکرد خیلی اروم بود عزیز دلم.اورردنش پیشم گونه هلش گذاشتن رو گونه هام بوسیدنش وای خدایا یعنی این کوچولو مال منه یعنی این همه دنیای منه یعنی انتظارایه من به پایان رسید.بله کوچولو من امده بود صحیح و سالم خدایا شکرت ممونونم بابت داشتن این کوچولو ممنونم‌.تا ساعت ۱۱.۵تو ریکاوری بودم ولی به شوق بغل گرفتن کوچولو هیچ دردی نداشتم.۱۱.۵ رفتم بخش از اون ور هم کوچولوم از بخش نوزادان اوردن پرستار اموزش شیر دهی داد چه حس خوبی.چقدر منو و باباش و مامانم خوشحال بودیم.ساعت ۷ عصر بود من دردام شروع شده بود ولی به عشق نفسم برام مهم نبود.خیلی اروم بود گریه نمیکرد زیاد.تلفنها و تبریکا شروع شده بود ولی من حوصله نداشتم و فقط دوس داشتم به کوچولوم نگاه کنم.بالاخره ساعت ۷ عصر شروع به خوردن کردم.سوند کشیدن وای خدا نمیدونی موقع راه رفتن چه دردی داشتم .سزارین تنها چیز بدش راه رفتن بعد از عمل بود برا یه بار دوبار اول وحشتناک بود ولی گذشت‌.بهارین روز من گذشت خیلی خوش گذشت فکر نمیکردم این قدر خوش بگذره همه از درد و سختی زیاد میگفتن ولی به من خیلی خوش گذشت.فرداش مرخص شدم رفتیم خونه .کارایه نی نی همه خودم انجام میدادم.

خیلی خوب بود بهترین حس دنیا.

روز ۳۱ یعنی روز ۵ روزه جوجو نازم بردیم بهداشت و دکتر دکتر که خدا ازش نگذره بدون هیچ ازمایش فقط برا اینکه ازشون دستگاه اجاره کنیم گفت بچه زردی ۱۵ داره نمیدونی چقد وحشتناک بود.چقد غصم گرفته بود.اندیم خونه ناهار خوردیم حدود ساعت ۲ بود رسیدیم خونه شوهرم زود غذا خورد رفت دنبال دستگاه گرفت اورد خونه چقد عذاب اور بود لختش میکردیم میذاشتیم زیر دستگاه خیلی گریه میکردم.به زور بیدارش میکردیم بهش شیر میدادیم الان دارم میتویسم اون روزا یادم میاد بغضم میگیره خدا از اون دکتر نگذره دخترم خیلی اذیت شد.و به شیشه عادت کرده بود سینه منو نمیخورد.من به همسرم گفتم این زردی ۱۵ نمیخوره اخه من نوزادا رو دیدم این خیلی کم زردیش تصمیم گرفتیم فرداش شوهرم یه دکار پیدا کرد خدا خیرش بده بردیم پیش اون گفت اون دکار الکی گفته بچه زردی نداره و نیاز به دستگاه نداره برا اینکه خیالتون راحت شه برین ازمایش بگیرین.وای خدا وقتی رفتیم از بگیرن صدایه کوچولوم بلند میشد جگر منو باباش اتیش میگرفت.بله جگر منو بابایی زردی نداشت زردی ۸ بود و تیازی به دستگاه نبود.اون دکتر خیلی نفرین کردم و ازش نمیگذرم دخترم یه شبانه روز زیر دستگاه بود چقد خودم حرص خوردم چقد گریه کردم و عذاب کشیدم.دخترم سینم نمیخورد.شب سینم هر کاری کردم نگرفت خیلی گریه کردم شوهرم خیلی سرچ میکرد از هر راهی استفاده کردیم.مامانم روز بعد بهش شیر خشک نداد به زور سینم میذاشت دهنش بالاخره با تلاش هایه زیاد منو مامانم موفق شدیم که به سینه عادت کرد ولی بیشتر شیشه دوس داشت.گذشت و گذشت تا ۱۳ روزش رفتیم شهرستان.برخلاف اونکه تصور میکردم مادر شوهرم دخت  دوس نداره ولی عاشقش بود خیلی دوسش داشت همش بغلش میکرد.و با عشق صداش میزد.ولی من نتونستم به خاطر کرونا و ترس از رعایت نکردن دیگران بمونم امدم تهران سختم بود دلد دردهایه فندق کوچولوم داشت شروع میشد.خلاصه سختی زیادی کشیدیم شوهرم بیچاره کنار من همه شبا بیدار بود و روزا ساعت ۷ بیدار میشد میرفت سر کار.گذشت تا دو ماهه شد شیر زیاد بالا نیاورد بردیم دکتر تشخیص رفلاکس دادن خیلی ناراحت بودم گریه کردم داروهاش با بدبختی گیر اوردیم به خاطر تحریم دارو تو بازار نبود.ولی تا الان که داروها را میدم تاثیر زیادی نداره.البته خدا رو شکر بالا اوردنش زیاد نیست.نفس مامان الان عاشق سینه مامان شده چون شیر خشکش ببلاک کامفورت و خیلی بد مزه هست.خخخخ.نفسی مامان دو ماه و بیست و هشت روزش بود که اولین بار رفت رو شکم خیلی خوشحال شدم امروز سه ماه و ۱۸ روزشه دیشب ساعت ۴.۱۵ خوابیده درد دندون زیاد داشت تصمیم گرفتم بریم شهرستان مامانم بهم کمک کنه چون شوهرم اینجا خیلی اذیت میشه و فندقم بهونه گیر شده خودمن درد دندون خیلی زیادی دارم .از دیروز ظهر بیدار شدم هنوز نخوابیدم دوس داشتم خاطراتم بنویسم تا یه روز عشق مامان بابا بزرگ شد بهش بگم و بیاد اینجا خاطرات بخونه و بدونه من و بابایی عاشقشم.و خیلی دوسش داریم.و بابت داشتنش خیلی خدا را شاکریم.الان خیلی خوشکل پیشم خوابیده.الهی همه دردات بیاد واسه مامانت جگر گوشم .دعا میکنم انشالا هر کی بچه نداره خدا نصیبش کنه خیلی خس خوبه در عین حال که خیلی سخت و استرس زا هست.

راستی قسمت تشد تا الان ببرمش پا بوسه امام رضا به خاطر کرونا.انشالا کرونا بره بعدش با خوشی ببرمش و از اقام یه دل سیر تشکر کنم.

داده عزیزم خاطراتش نوشتم انشالا بزرگ شد بهش بگم بخونه چون جاییه که هر وقت بخواد میتونه بیاد خاطراتش بخونه.

انشالا خدا به زودی یه کوچولو نصیبت کنه عزیزم‌.اسراء

فدات گلم.اسراء خانم

انشالا که به سلامتی بیاد عزیز دلم‌.حتما بنویس حس خوبیه.