میدونی عزیزم الانا واقعا دیگه ادم کم دل و حوصله داره با این گرفتاریهای رنگارنگ ،یا وقتش رو پیدا نمیکنه موسیقی گوش کنه و غرق بشه توش،یه وقتا فکر میکنم چون اون روزا درک و تجربمون از زندگی خیلی کمتر از الان بود،حالا با یاداوری اون دوران حس لذت و سرخوشی بهمون دست میده،منظورم اینه روح من انگار توی همون دوران نوجوونی جا مونده،انگار فقط با ورق زدن اون دوران و مثلا گوش دادن مجدد اهنگهای مورد علاقم توی نوجوونی، میخوام به خودم سرخوشی تزریق کنم ،انگار دیگه حاضر نیستم یه سری چیزا رو تجربه کنم،نمیدونم بقیه همسنامم مثل منن یا نه