مشاعره

مومڹ به عشقت مي‌شوم

ڪافر به هر دیني دڪَر


دڸ‌دڸ‌نڪڹ دلداده شو

پیغمبر شعرهای مڹ

در این زمانه رفیقی که خالی از خلل است

صراحی می ناب و سفینه غزل است

جریده رو که گذرگاه عافیت تنگ است

پیاله گیر که عمر عزیز بی‌بدل است

حافظ❤️

حرف بسیار است اما فرق دارد شعر من


شرح حال یک جوان پیر چیز دیگریست!

گیریم خنجرِ حرفِ تو
بر پهلوی باورها نشست،...
نوش دارویی،
شرابی،
شیونی،
شعری, به کارش می‌کنیم،
دل که چرکین شد, چه کارش می‌کنیم؟!...

گفتم خدایاچگونه آغازکنم؟؟؟
گفت به نام من
گفتم خدایاچگونه آرام گیرم؟؟؟
گفت به یادمن
گفتم خدایاخیلی تنهایم؟؟؟
گفت تنهاترازمن؟
گفتم خدایاهیچ کسی کنارم نمانده؟؟؟
گفت به جزمن
گفتم خدایاازبعضی هادلگیرم
گفت حتی ازمن؟
گفتم خدایاقلبم خالیست
گفت پرکن ازعشق من
گفتم دست نیازدارم
گفت بگیردست من
گفتم بااین همه مشکل چه کنم؟؟؟
گفت توکل کن به من
گفتم احساس میکنم خیلی ازت دورم
گفت نه،نزدیکترین به تو ،من
گفتم برای ارزوهایم چه کنم؟؟؟
گفت تلاش و به امیدمن
گفتم خدایاچرا اینقدر میگویی من؟؟؟
گفت چون من ازتوهستم وتوازمن.🌷🌻

اگر یار مرا دیدی به خلوت

بگو ای بی‌وَفا ای بیمروت

گریبانم ز دستت چاک چاکو

نخواهم دوخت تا روز قیامت...

باباطاهر

گاهی میان روزمرگی های زندگی
چیز هایی گم میشوند...خاطراتی رنگ می بازند...حرف هایی کم میشوند...قلب هایی هایی خاموش میشوند و چشم هایی بسته....
گاهی به خود می آیی و می بینی برخی آدم ها چقدر ستون بوده اند میان دنیا و دلخوشی هایت....
چقدر برخی لبخند ها خنده بوده اند بر لبانت....

و گاهی عجیب دلگیر است...
نبودن برخی آدم ها...آن هایی که خنده هاشان، گریه هاشان و حتی دوست داشتن هاشان روزی چفت دل و دیدگانت بوده و تو قدر این داشتن هارا ندانستی.....
گاهی برخی آدم ها....حضورشان....
میان قاب تهی زندگی....
چقدر خالیست.....

نباید بستن اندر چیز و کس دل
که دل برداشتن کاریست مشکل❤❤

سلام بانو صبحتون بخیر و نیکی💜🌻

گفتی
نظر
خطاست ...

تو دل می‌بری رواست ؟


سعدی❤️

بسیار فتاده بود دلم اندر غم عشق.   اما نه چنین زار که این بار افتاد.   

تا که از طارم میخانه نشان خواهد بود
طاق ابروی توام قبله جان خواهد بود🌷🌷

سلام صبح شما هم بخیر🌹

مرهمی از جنس شعر بر قلب بیمارم بزار


تا به شوق دیدنت در هر تپش غوغا کنم

✨
آدمها
به اندازه
 غمهایشان
پیر می شوند!!!
نه به اندازه
سنشان

"شاد باش و جوان بمان "

بنوش ‌مرا،
تلخم،
گَسَم،
همچون شراب یا شعرِ ناب،
در دست‌های تو
چون تیغِ آفتاب در چشم‌ ماه‌تاب
بنوش‌ مرا
تلخم ولی قسم به عشق
تو را مست ‌می‌ڪنم
تا تو تمامِ شب
آواز سَر ڪنی
من دوست‌ ‌دارَمَت!..

.آخرین تیر از خشابـــــم را چڪاندم،
شعر شد....


شاعرانِ دلشڪــــسته تیرشان
 هم ناله است...