واقعا درکت میکنم عزیزم سخته، میدونی تو زندگی همه به نحوی مشکلات هست ، رفتار شوهر ما اینه رفتار خودمونه در اصل چه در حال چه در گذشته ، در اصل ما خودمون اجازه بعضی تنش و برخوردهارو میدیم یه طرف مقابلمون، حالا ازینا بگذریم زبون نداشتنت از طرفی خوبه از طرفی بد ، منم مث تویم نه خیلی پر چونم نه خیلی کم حرف و بی زبون ، ولی فقط نسبت به خونوادش ، همه مردا همینن بخدا ، بنظرم اگ دوسش داری هنوز بخاطر بچه هانم ک شده یکم صبوری کن و با رفتار خودت سعی اون اونو ادم کنی اگ ببینی موثره زندگیتو بچسب اگ میبینی دیگ فایده نداره اون موقه دیگ تنهاش بزار تا خودش سر عقل بیاد ، این جور گ پیداست شوهرت لجباز و مغرور و کم سن و ساله تقریبا ، تو بهش یگو حتی اگ قهریم دوس ندارم جامونو جدا گنیم از هم باید تو هر شرایط کنار هم باشیم ، توهم اگ بخای غر بزنی و اینا دیگ اونم بدتر میشه روز به روز ، شما روش خوبی رو در پیش نگرفتین ، نه جدا کردن محل خواب و نه ترک کردن اون اصلا قابل قبول نیستن ، اگ زندگینو دوس داری واقعا براش تلاش کن از خودت شروع کن ، اونو عوض نکن چون نمیتونی ، رو خودت کنترل داشته باش😙
