به قول دوست دبیرستانم پیشونی دارن
ولی یه چیزی را بدون بزرگترین نعمت را هم داشته باشی بعد یه مدت برات عادی میشه. ببین به نفر خودش را برای دماغ خوب میکشه ولی کسی که دماغش خوبه، احساس خوشبختی نمیکنه چون عیب دیگه در وجودش را میبینه.
ما دنبال پول میدویم ولی کسی که بی نهایت پول داره دیگه خرج کردن و خرید براش شادی آور نیست.
نعمت های دنیا محدود هستن ولی بعضی ها بیشترش را دارن ولی هیچ کس از دل کنارش خبر نداره، همه قابلیت رسیدن به آرامش دارن.
من یه بار توی یه شرکت کارمند بودم، به خاطر فشارهایی که روم بود، حسرت اون باغبون که با خیال راحت توی فضای سبز میچرخید را میخوردم، چقدر گریه کردم که جای او نیستم، با این که خانم بود و توی هوای سرد حتی برگ جارو میکرد ولی من او را خوشبخت تر از خودم میدیدم.