«شعر٩»

آدم دلتنگ نگران چیکار می کنه😭 

صبر 

صبر 

صبر 

خودمم دقیقا الان دارم همین کار رو میکنم 

سپردم به خدا و حکمتش 

مطمئنن خدا برای منه بنده بد نمیخاد 

بیا تا مونس هم یار هم غمخوار هم باشیم
انیس جان غم فرسودهٔ بیمار هم باشیم

شب آید شمع هم گردیم و بهر یکدیگر سوزیم
شود چون روز دست و پای هم در کار هم باشیم

دوای هم شفای هم برای هم فدای هم
دل هم جان هم جانان هم دلدار هم باشیم🌹🌹

به نام آنکه نامش حرز جان‌هاست

ثنایش جوهر تیغ زبان‌هاست

زبان در کام، کام از نام او یافت

نم از سرچشمهٔ انعام او یافت

خرد را زو نموده دم به دم روی

هزاران نکتهٔ باریک چون موی

فلک را انجمن‌افروز از انجم

زمین را زیب انجم ده به مردم

مرتب‌ساز سقف چرخ دایر

فراز چار دیوار عناصر

قصب‌باف عروسان بهاری

قیام‌آموز سرو جویباری

بلندی‌بخش هر همت‌بلندی

به پستی‌افکن هر خودپسندی

گناه آمرز رندان قدح‌خوار

به طاعت‌گیر پیران ریاکار

انیس خلوت شب‌زنده‌داران

رفیق روز در محنت‌گذاران

ز بحر لطف او ابر بهاری

کند خار و سمن را آبیاری

وجودش آن فروزان آفتاب است

که ذره ذره از وی نوریاب است

ز بام آسمان تا مرکز خاک

اگر صد پی به پای وهم و ادراک،

فرود آییم یا بالا شتابیم

ز حکمش ذره‌ای بیرون نیاییم

من چنان محوِ سخن گفتنِ گرمت بودم
که تو از هر چه که دَم میزدی؛ آن دَم خوش بود...

حسین-زحمتکش#  

👌👌👌

جمعه را باید از تمام هفته جدا کرد و در صندوقچه گذاشت

جمعه باید انتخابی باشد

مثلا هر وقت که بودی و حالم‍‍ان خوب بود جمعه را بر پا کنیم

و هر وقت نبودی

در صندوقچه اش را صد قفله کنیم.

🍁🍁🍁🍁. .

در دایره قسمت ما نقطه‌ی تسلیمیم
لطف آنچه تو اندیشی حکم آنچه تو فرمایی

باحرف "د " شروع کردم اخرشعرت  "بود" 🌹🌹

منــــم آن ارگ! کـــــه از خــــوابِ غــرور آمیزش

چشم واکـــرده "سحــــرگاه" به ویـرانی خویش...

حسین-زحمتکش#  

بی تو، مهتاب‌شبی، باز از آن کوچه گذشتم،

همه تن چشم شدم، خیره به دنبال تو گشتم،

شوق دیدار تو لبریز شد از جام وجودم،

شدم آن عاشق دیوانه که بودم.

در نهانخانه جانم، گل یاد تو، درخشید

باغ صد خاطره خندید،

عطر صد خاطره پیچید:

یادم آمد که شبی با هم از آن کوچه گذشتیم

پر گشودیم و در آن خلوت دلخواسته گشتیم

ساعتی بر لب آن جوی نشستیم.

تو، همه راز جهان ریخته در چشم سیاهت.

من همه، محو تماشای نگاهت.

آسمان صاف و شب آرام

بخت خندان و زمان رام

خوشه ی ماه فرو ریخته در آب

شاخه‌ها دست برآورده به مهتاب

شب و صحرا و گل و سنگ

همه دل داده به آواز شباهنگ

یادم آید، تو به من گفتی:

از این عشق حذر کن!

لحظه‌ای چند بر این آب نظر کن،

آب، آیینi عشق گذران است،

تو که امروز نگاهت به نگاهی نگران است،

باش فردا، که دلت با دگران است!

تا فراموش کنی، چندی از این شهر سفر کن!

با تو گفتم:‌ حذر از عشق!؟ ندانم!

سفر از پیش تو؟ هرگز نتوانم،

نتوانم!

روز اول، که دل من به تمنای تو پر زد،

چون کبوتر، لب بام تو نشستم

تو به من سنگ زدی، من نه رمیدم، نه گسستم،

باز گفتم که : تو صیادی و من آهوی دشتم

تا به دام تو در افتم همه جا گشتم و گشتم

حذر از عشق ندانم، نتوانم!

اشکی از شاخه فرو ریخت

مرغ شب، ناله ی تلخی زد و بگریخت

اشک در چشم تو لرزید،

ماه بر عشق تو خندید!

یادم آید که : دگر از تو جوابی نشنیدم

پای در دامن اندوه کشیدم.

نگسستم، نرمیدم.

رفت در ظلمت غم، آن شب و شب‌های دگر هم،

نه گرفتی دگر از عاشق آزرده خبر هم،

نه کنی دیگر از آن کوچه گذر هم

بی تو، اما، به چه حالی من از آن کوچه گذشتم!

میترسم خیلی می ترسم با خوابی که دیدم😭

جواب خانم هما میر افشار :
بی تو طوفان زده ی دشت جنونم

صید افتاده به خونم

تو چه سان می گذری غافل از اندوه درونم؟

*

بی من از کوچه گذر کردی و رفتی

بی من از شهر سفر کردی و رفتی

قطره ای اشک درخشید به چشمان سیاهم

تا خم کوچه به دنبال تو لغزید نگاهم

تو ندیدی.

نگهت هیچ نیفتاد به راهی که گذشتی

چون در خانه ببستم،

دگر از پای نشستم

گوییا زلزله امد،

گوییا خانه فرو ریخت سر من

*

بی تو من در همه ی شهر غریبم

بی تو کس نشود از این دل بشکسته صدایی

برنخیزد دگر از مرغک پربسته نوایی

تو همه بود و نبودی  

تو همه شعر و سرودی

چه گریزی ز بر من؟

که ز کویت نگریزم

گر بمیرم ز غم دل،

به تو هرگز نستیزم

من ویک لحظه جدایی؟

نتوانم نتوانم

بی تو من زنده نمانم.....🍁🍁🍁

سلام عزیزم چشم