«شعر٩»

😅

نوش جانت بشه

هر چیز بلندایی دارد

درخت ، قله ، فواره .

ما که چنته ی  ابرها را دیده ایم

و تکیه مان

فقط به باد نیست

جا دارد شما را

که پشت و وارو می زنید

بر سکوی عاریتی

و خود را سیلی زن آسمان می دانید

همیشه آن سومی بدانیم

که نه درخت را می شناسد

نه پا بر قله ها گذاشته است

تمام دختران باید شعری داشته باشند

که برای آن‌ها سروده شده...

حتی اگر برای این کار ناچار شویم

دنیای خراب شده را زیر و رو کنیم...

و من انعکاسی بودم
که بیخودانه همهٔ خلوت‌ها را بهم می‌زد !

🔻سهراب_سپهری

صدای پای تو آمد

خیال کردم باد

عبور می کند از روی پرده های قدیمی...

سهراب

بله نفیس گفت چی شد 😂😂😂👊

تا بود بار غمت بر دل بی‌هوش مرا

سوز عشقت ننشاند ز جگر جوش مرا

نگذرد یاد گل و سنبلم اندر خاطر

تا به خاطر بود آن زلف و بناگوش مرا

شربتی تلختر از زهر فراقت باید

تا کند لذت وصل تو فراموش مرا

هر شبم با غم هجران تو سر بر بالین

روزی ار با تو نشد دست در آغوش مرا

بی دهان تو اگر صد قدح نوش دهند

به دهان تو که زهر آید از آن نوش مرا

سعدی اندر کف جلاد غمت می‌گوید

بنده‌ام بنده به کشتن ده و مفروش مرا

خیلی باحال بود دلمو گرفته بودم از مبل کج شده بودم ریسه میرفتم 

بگو بیاد شات بزاره بچه ها هم روز جمعه ای شاد بشن 🤣🤣

خودش مونده بود کی عاشقشه😂😂😂

وای خدا از دست تو

عاشق دلخسته 🤣🤣🤣

هی من هر چی میگفتم نفیسه چشاش گردتر میشد 

آخرشم گفتم عاشق دوتاتون شدم 

خوشش نیومد 😐خب خواهرین باهم کنار بیایین🤣

خواهم شدن به میکده گریان و دادخواه

کز دست غم خلاص من آنجا مگر شود

تو سخت و دير به دست آمدی مرا و عجب نيست

نمی كنم اگر ای دوست، سهل و زود ، رهايت

 ✍حسین ...

‍ ‍ برای عاشقی کردن ، دلی خونبار می خواهم

شدم  پروانه  عشقت، عذاب النار می خواهم

چرا نامهربانی می کنی از من چه می خواهی

دگر سیرم ز دنیایت ، در و دیوار می خواهم

منم آن مرغ طوفانی که زخمی شد پروبالم

بیا مرهم بزن بر زخم من ، دلدار می خواهم

لبانت جام لبریز از شراب ناب شیرازست

و من نوشیدن این جام را بسیار می خواهم

برایت  جشن  می گیرم ، اگر سوی دلم  آیی

و زیبا می کنم کوی ات، چراغ و جار می خواهم

شدم من مست چشمانت، توسل می کنم باشی

تمنا می کنم از دل ، ز هشت و چار می خواهم

منم آن تشنه لب عاشق که هستم روزه ی چشمت

بیا ای نازنینم ، لذت افطار می خواهم . .

محمد_دری_صفت

‌ ‎‌‌‌‎

نپرس حال مرا بی تو حال حال بدی است 
هزار وسیصد و هشتاد و هشت سال بدی است

عشق می ورزم و امّید که این فن شریف

چون هنرهای دگر موجب حرمان نشود..