«شعر4»

متن غم انگیز وزیبایی هست ولی دلیل انتخابتو نفهمیدم جانان؟🌹

آرام بگیر امشب، ما هر دو پُر از دردیم
در آتش و یخبندان، داغیم ولی سردیم

داغیم، نمی‌فهمیم؛ تا فاجعه راهی نیست
سردیم، نمی‌خواهیم از فاجعه برگردیم

از مرهمِ یکدیگر تا زخمیِ هم بودن 
راهی‌ست که بی‌مقصد، با عشق سفر کردیم

شعریم و نمی‌خوانیم، شوقیم و نمی‌خواهیم
چشمیم و نمی‌بینیم، سبزیم ولی زردیم

این فصلِ پریشان را برگی بزن و بگذر
در متنِ شبِ بی‌ماه، دنبالِ چه می‌گردیم؟

بیداریِ رویایی، دیدی که حقیقت داشت
ما خاطره‌هامان را از خواب نیاوردیم

تردید نکن در شوق، تصمیم نگیر از خشم
آرام بگیر امشب، ما هر دو پُر از دردیم🌹🌹

« در خانه راه می‌روم،

به گلدان ها آب می‌دهم،

تلویزیون تماشا می‌کنم

و به روےِ خودم نمی‌آورم

ڪه دوستم نداری!:)»

🍉🍉🍉

😐

خواهش 

به به 😍😍😁😁

فقط تاریکی می داند

 ماه چقد روشن است 

فقط خاک می داند 

دست های آب چقدر مهربان است 

معنی دقیق نان را 

فقط آدم گرسنه می فهمد 

فقط من می دانم

 تو چقدر زیبایی

رسول یونان 

خوبه که

چقد سوسولید شما😑

ای آدمها که بر ساحل نشسته، شاد و خندانید!

یک نفر در آب دارد می سپارد جان

یک نفر دارد که دست و پای دائم می زند

روی این دریای تند و تیره و سنگین که می دانید

آن زمان که مست هستید

از خیال دست یا بیدن به دشمن

آن زمان که پیش خود بیهوده پندارید

که گرفتستید دست ناتوانی را

تا توانایی بهتر را پدید آرید

آن زمان که تنگ می بندید

بر کمرهاتان کمربند

در چه هنگامی بگویم من؟

یک نفر در آب دارد می کند بیهوده جان، قربان

نیمایوشیج

😂😂😂😂

پنهان مکن آن طره که آن گوشه نشسته

دنیای من ِگوشه نشین میرود از دست

ای قهوه ی چشمان ِ تو گیرا تر از الکل..!!!!

عقل و دل و دنیام ببین،  میرود از دست

سوهان پزی "حاج حسین و پسران "هم 

از شهد ِ  لبت خوبترین ،میرود از دست 

من آیه  ی ِ ضالین شده در سوره ی چشمت

ای وااای که از دست تو دین میرود از دست!!

‌✨

غـافـل شدم 

            از احـوال دل خـویـش

        درداڪـه دڷ دارم

   و دلــدار نــدارم 

        در جاذبہ ــےاین ؏ـشـق زمیـنــےحیفا

     ڪه دڪَر مــحرم اسـرار نـدارم...

وقتی سگ ها دربیابان از گرگ ها رشوه میگیرند

ومترسک ها درمزارع با کلاغ ها تبانی میکنند

از وفاداری ادم ها چه انتظاری میتوان داشت

💠🎲💎

در این روزهایی که غم، از در و دیوار دنیا بالا می‌رود
در این زمانه‌ای که هر صبح، قبل از سلام دادن به خورشید،
با تلخی تازه‌ای، دیده بوسی می‌کنیم،
تو با من بمان!

حالا به اثربخشی گلهای شب بو شک کرده‌ام
ترجمه ی شعر باران، سختم شده
باور نمی‌کنم این پاییز پیش رو، پرستوهایی که قرار است بروند، دیگر خیال برگشتن داشته باشند، اما
تو با من بمان

حوصله‌ام نمی‌کشد این تقویم را ورق بزنم
هفته‌ها، چندقلوهای همسان ِ یکدیگرند
گاهی یادم می‌رود امروز چند شنبه بود، اما
تو با من بمان

نمی‌دانم برای فرا خواندن نسیم، کدام پنجره را باید باز بگذاریم
و از هول طوفان، کدام دریچه را چفت کنیم
و خبر ندارم پای کدام گلدان باید، آب و خاک و موسیقی بریزیم که فردا، گل بدهد اما
تو با من بمان
تو با من بمان
تو با من بمان
در همین میانه‌ی سال یک هزار و سیصد و غم های جدید

"سارا کنعانی"
🍃||