منم دوس دارم
ولی همسرم مخالفه شغلشم دارم ولی میگه ننن چه دلیلی داره هفت صب پاشی بری سرکار
بعد من الان تو عقدم بهش فک میکنم وحشت میکنم ک قراره اشپزی کنم خونه تمیز کنم (همسرم ی آدم فوق العاده تنبل در موضوعات کار تو خونه فوقش بیاد کمکم حیاط بشورم ) تازه انتظار داره لباس اینا هم براش اتو کنم 😐
بعد باید کلی به خودم برسم اقا ی روز میگه موهاتو زنگ کن ی روز میگه بافت کن ی روز میگه فر کن (البته انن از من بدتره با اینکه مرد همش درحال رسیدن به خودشه پس من باید بدتر باشم )
و اگه بچه دار شم وای خدا کارام دو برابر میشن
فک نکنم بتونم
با این شرایط فک نکنم بتونم
1
من خودم گزینه ی ۲ هستم در حال حاضر و همون زمان که باید محل کار باشم رو خونه هستم پیش بچه هام و طی اون تایم مهمونی میرم کلاس میرم البته فعلا مجازی
بستگی داره درآمد خوب یعنی چقدر
از نظر تجربه شخصی کارکردن حداکثر تا ده سال اونم خوشبینانه، میتونه تو روحیه موثر و مفید باشه...بعدش یکرنگی خستگی و تا حدودی دلزدگی بوجود میاره...تا وقتی دهه ۲۰ زندگی هستی دوست داری و اجتماع و غیره..ولی وقتی روتین میشه دوست داری تو خونه و درحال خوشگذرونی باشی...وقتی میبینی موقع کار از بقیه لذتها مثه دورهمیا و تولدا و مسافرتها و غیره تاحدودی فاصله داری دیگه حتی پولش هم مزه نمیده...
