من خیلی خیلی خیلی خیال پردازم! خیلیییییی ! باورتون نمیشه چقدر زیاد!
از بچگی هم همینطوری بودم. ساعت ها بدون انجام دادن کار دیگه ای خیالپردازی میکنم . با آدمای خیالی تو ذهنم زندگی میکنم ،یه شخصیت دیگه تو رویاهام دارم،یه زندگی دیگه، کلا هر لحظه تو خیال و رویام. جوری که از واقعیت زندگیم فاصله گرفتم و از زندگیم عقب موندم!خیالپردازی خوبه اما بیش از حدش آسیب زننده ست و باعث میشه از واقعیتای زندگی دور شی،عمرت هدر بره
چجوری باید این قضیه رو درمان کنم؟