شوهر

باز شوهر بی بهانه

با ادایی کودکانه😐

هیکلش چون استوانه

میکند غر غر به خانه😏

یادم آید روز اول

گردنش کج، دست و پا شل😣

پیش بابا موش میشد

سرخیش تا گوش میشد☺️

دختری افتاده بودم

من چه ناز و ساده بودم🤗

نرم و نازک

شاد و چابک

چشمهایم همچو آهو😍

عطر موهایم چو شب بو

می شنیدم از لب او

حرفهایی همچو جادو😒

من غلام خانه زادت

جان دهم هر دم برایت😁

گر نباشی همسر من

می گریزد روحم از تن

بعد از آن گفتار زیبا

خام و خر گشتم همانجا

شد به پا جشن عروسی🧖🏻‍♀️

کیک و شام و دیده بوسی

بعد از آن دیگر ندیدم

هرگز آن اوقات بی غم

قسمتم مردی مامان دوس

اندکی پررو، کمی لوس

دائما در حال ناله!

خواهرانش هم نُخاله

بشنو از من جان خواهر

هر که کرد این دوره شوهر

خاک بر سر گشت و حیران

شد پشیمان، شد پشیمان، شد پشیمان

🙈🙈🙈🙈