فقط بلدم بگم سلام
قبلنا اینقدرر شوخ و خوشحال بودم ک خدا میدونست 😭😭😭
نمیدونم نمیدونم چرا خدا همه چیمو ازم گرفت
من از بچه گی عاشق درس خوندن بودم تو محله یپایین شهر بودیم ولی درسم خیلی خوب بود واقعا دوس داشتم درس خوندنو با کل دخترای محلمون دوست بودم همشونو دوست داشتم اصلا الان که فک میکنم انگار تو بهشت بودم
تا اینکه پنجم ابتدایی ازمون تیزهوشان دادمو و از شانس خرابم قبول شدم
از اون موقع بود ک بدبختیام شروع شد رفتم تو مدرسع لیی ک یع ذره ام دوستش نداشتم ازش متنفر بودم . تنها شدم
گفتم اشکال نداره درسمو میخونم خوب از همشون میزنم جلو درسمو خوندم و از همشون زدم جلوتر ولی خیلییی تنها بودم اینقدر تنها بودم ک اخرش درسمم خراب شد از سوم راهنمایی دیگه نکشیدم اینقدر حالم بد شد و غصه میخوردم التماسسسسس مامانم میکردم ک بذاره مدرسع مو عوض کنم
خب بیا بیرون
مانتو شلوار مدرسه مو پاره میکردم خودمو به در و دیوار میکوبیدم . از مدرسه فرار میکردم هیچ کدوم انگار ک فایده نداشت ک نداشت
دوست عزیز خب با همون دخترا دوستی کن دیگه چه فرقی دارن
اگه فکر میکن مشکل از اعتماد بنفس و عزت نفسته دوتا تاپیک میشناسم خیلی بدرد بخوره
اینقدر گفتم اخرم قبول نکرد درسم هروز خراب تر شد دیگه اصلا نمیتونستم درس بخونم .یا رسید کنکور و کلیییییی مشکلات خانوادگی اخرم هیچی قبول نشدم . الانم ۲۲ سالمه و کلی مشکل دارم ک هیچ کدومش راه حل ندلره
خب تموم شده رفته دیگه. چه ربطی به حال الانت داره؟
