خیلی سخته که توی مدرسه و دانشگاه نباشی و دوستی پیدا کنی که شبیه خودت باشه و بهت حس خوبی بده
واقعا سخته
برای منی که توی محل کارم خانمی نیست و ارتباطی هم با همسایه ها و محیط بیرون ندارم تقریبا غیرممکنه
من در شهر خودم زندگی میکنم . غریبه هم نیستم . دور و اطرافیانم پر از فامیلام هستن .
امااااا نه با کسی رفت و امد دارم نه کسی میاد .
هیچ دوستی هم ندارم . تنهام کلا
چون توی دانشگاه توی محیطی هستی که همسن خودتن و شرایطشونم مشابه خودته پس طبیعتا میتونی چند نفرو پیدا کنی و باهاشون دوست بشی. اما بعد ازدواج توی یه محیط جدید خیلی سخت پیدا میشه. هر کس سنش فرق داره دغدغه هاش فرق داره و ...
من که کلا روابط عمومیمم ضعیفه. آدم صاف و ساده ای هم هستم یعنی یه اپسیلون اهل حسادت و این داستانا نیستم اما خیلی کم پیش میاد با کسی وارد صحبت بشم
نه بابا. اونجوری هم نبود. دختر خوبی بود . فقط با من خیلی متفاوت بود. من اصلا نمیتونم غیب بشم و جواب کسیو ندم و به روی خودمم نیارم یعنی به شدت از همچین حرکتی عذاب وجدان میگیرم. اصن شب خوابم نمیبره اگه همچین کاری کنم. ولی اون مث من نبود که اینقد بیخیال و راحت بود. قبلنم ازینجور آدما دیده بودم
ارسال نظر شما
این تاپیک قفل شده است و ثبت پست جدید در آن امکان پذیر نیستجدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
38 ثانیه پیش
38 ثانیه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های امروز
