سوره توبه ❤
إِنَّمَا الصَّدَقَاتُ لِلْفُقَرَاءِ وَالْمَسَاكِينِ وَالْعَامِلِينَ عَلَيْهَا وَالْمُؤَلَّفَةِ قُلُوبُهُمْ وَفِي الرِّقَابِ وَالْغَارِمِينَ وَفِي سَبِيلِ اللَّهِ وَابْنِ السَّبِيلِ فَرِيضَةً مِنَ اللَّهِ وَاللَّهُ عَلِيمٌ حَكِيمٌ ﴿۶۰﴾صدقات تنها به تهيدستان و بينوايان و متصديان [گردآورى و پخش] آن و كسانى كه دلشان به دست آورده مى شود و در [راه آزادى] بردگان و وامداران و در راه خدا و به در راه مانده اختصاص دارد [اين] به عنوان فريضه از جانب خداست و خدا داناى حكيم است (۶۰)
.
این آیه به روشني مصارف واقعي صدقه را بيان كرده و به تمام توقعات بي جا پايان ميدهد و آن را در هشت مصرف خلاصه ميكند:
فقرا
مساكين
عاملان و جمع آوري كنندگان زكات که آنچه به آنها داده ميشود در حقيقت به منزله مزد و اُجرت آنها است.
«مُؤلِفَة قلوبُهُم» يعني كساني كه انگيزه معنوي نيرومندي براي پيشبرد اهداف اسلامي ندارند و با تشويق مالي ميتوان تأليف قلب و جلب محبت آنان را نمود.
براي آزادساختن بردگان.
براي اداء دين بدهكاران و آنها كه بدون جرم و تقصير زير بار بدهكاري مانده و از اداي آن عاجز شدهاند.
مصرف در راه خدا و منظور آن، تمام راههايي است كه بر گسترش وتقويت آئين الهي منتهي شود.
«وَابنِ سَبيلْ» و كمك به واماندگان در راه، مسافراني كه بخاطر علتي در راه مانده و زاد و توشه كافي براي رسيدن به مقصد ندارند.