شوهرم خیلی عاشقمه و ثابت شدست عشقش،باهمه چیزم اخلاقم رفتارم گذشتم کناراومده هیچوقتم هیچ منتی سرم نذاشته،ازدر خونه که میاد تو شروع میکنه قربون صدقه رفتن و دردمنوبچه روبجون خودش انداختن تاوقتی که بخوابه،هروقت که سمتم میاد میگه انگارکه بار اولمه ۵ساله که باهمیم و همیشه حرفش همین بوده همیشه انگاریه تشنس که به آب رسیده من اصلا سیاستای زنونه بلدنبودم وهمیشه خودم بودم خداروشکرمیکنم بابت این موهبت،بخدا اهل تعریف ازخودم نیستم نه شمامنومیشناسین نه من شماهارو اما زیبام خیلی بودن کسایی که توزندگیم که اومدن خواستگاری ادعای عاشقی کردن اما من نخواستم،حس میکردم هوسن تاعشق،اماهمسرم مطمئنم هیچ مردی جزپدرم منو قدهمسرم دوسنداشته و نداره،البته که منم خیلی به پاش موندم توسختیا تومشکلا اما همیشه باوردارم که درحداون عاشق نیستم!
توخانواده و فامیلشون جززیبایی به خانومی،مهمون نوازی،خاکی بودن و یگانه بودن مهربونی معروفم!همه ی بچه هاشون بهم میگن آبجی....وعاشقمن زندگی منوشوهرم الگوی برادرشوهرم و دم بختای فامیله،آخه ما هفت پشت غریبه ایم ازدوتاشهر مختلف،شوهرمم قبل من نامزد داشته ازفامیل،اما دوسش نداشته و به زور خانوادش بوده همسرمم به حرمت پدرمادرش قبول میکنه و نشون میکنن اما به هیچ وجه نمیتونسته کناربیاد باهاش و پس میده و چندماه بعدش بامن آشنامیشه،من دخترمحدودی نبودم اما حدخودمو میدونستم،خیلیا تواون زمان دنبالم بودن،ازهمسایه،هم محل و ...حتی سرراهم سبزمیشدن و ابرازعلاقه میکردن حتمابرای همتون پیش اومده امامن واقعا میدونستم همش هوسه،تاباهمسرم آشناشدم که گفت من قصدم ازاین ارتباط ازدواجه و شماراضی باشین زیرنظرخانواده باهم آشنابشیم!قبول کردم ناخوداآگاه،چهرش مردونگیش رفتارش عجیب به دلم نشست،گفتم حرف بزنیم بعد رسمیش کنیم،چندروزی حرف میزدیم تایه روز بهش همه زندگیمو گذشتمو اشتباهاتمو،خوبیمو بدیمو همه و همه رو گفتمو گفت،ولی جوره هم بودیم،اوکی بودیم این شد که مادرش زنگ زد خونمون به مادرم گفت برای خواستگاری،این شد که اومدن حونمون،بابام به شدت مختلف بودخیلی شدید میگفت خوبن ولی ماها باغریبه نمیتونیم!
همسرم خیلی غرورشو خورد کرد این وسط،میرعت میومد التماس میکرد گریه میکرد واسطه میفرستاد،حرف بابام یکی بود نه!
ادامه....
