تلاش و توکل...
اصلا من فکر میکنم بدون پول نمیشه به هدفی که میخوای برسی ، هر کاری که میخوای انجام بدی باید پول داشته باشی
بله چرا که ن ، راستش من بین دو راهی گیر کردم ، دو راهی که چ عرض کنم بین کلی راه موندم و هدف اصلی زندگیم رو گم کردم و نمیدونم دارم چیکار میکنم گاهی اوقات میدونم و مصمم گاهی وقتا نظرم عوض میشه و ی راه دیگه ،خلاصه که فکر میکنم خیلی از چیزایی که میخوام دور شدم و حس میکنم دیر شده
این فکرا که دیگه و شاید نشه که همیشه هست ولی ادم میتونه بهش غلبه کنه. بذار خودمو واست مثال بزنم. من از بچگی دوست داشتم روانشناس بشم و به نویسندگی هم علاقه داشتم. در کنار این ها نقاشی هم می کشیدم و عاشق لباس بودم. از بچگی بدون اینکه بدونم اسکچ لباس چیه اسکچ می کشیدم. خیاطی رو یاد گرفتم. و کلا به هنر علاقه داشتم. چون تو شهرمون رشته نقاشی نبود و خانواده ام هم راغب نبودن که من نقاش یا طراح لباس بشم. منم رفتم رشته انسانی که نویسنده یا روانشناس بشم. تو دبیرستان بالاخره تصمیمم واسه روانشناسی خوندن قطعی شد و در کنارش ادامه دادن هنر. ولی شرایط اونطور ایده ال که می خواستم پیش نرفت. و خب تو اون 4 سال کلا هنر رو گذاشتم کنار. حتی یه تئاتر یا نمایشگاه نقاشی نرفتم. و هیچ لباسی ندوختم. بعد از تموم شدن درسم با اینکه واسه ارشد تصمیمم رو گرفته بودم. 3 سال رفتم سر کار کم در امد و پاره وقت تو روانشناسی. بازم از هنر تو زندگیم خبری نبود. بالاخره بعد از سه سال و البته رد شدن تو مصاحبه استخدام روانشناسی رفتم ارشد خوندم. و دیگه نه از کار خبری بود و نه هنر. ولی بازم به تلاشم ادامه دادم. ارشدم رو که تموم کردم. کاروزیم چون پارتی نداشتم به جای سال دو سال طول کشید. ولی تا چند سال هنوز پروانه نگرفتم. بعد از ارشد چند جایی مشغول شدم و چند تایی مصاحبه دادم. ولی خب هیچ کدوم ارزوی واقعی من به عنوان یه ارشد روانشناسی نبود. بالاخره به هر سختی بود بعد از پایان ارشدم دوباره به هنر رو اوردم. در مورد طراحی لباس مطالعه و تمرین رو شروع کردم. و بالاخره نتیجه اش این شد که الان شروع به تولید لباس با طراحی خودم کردم. نوشتن رو شروع کردم و سعی دارم اونو به جایی برسونم. و دوباره نقاشی رو شروع کنم. و تا موقعی که پروانه نگیرم نه بیکار بشینم و نه واسه کسی با نارضایتی کار کنم. به نظرم همیشه خودت رو وسط راه ببین نه ادمی که به لبه پرتگاه رسیده و زیر پاهاش سسته. دوست دارم داستان شما رو بدونم دقیقا چیه به نظرت نشدنیه. چیه که بیراه است یا اشتباه.
خیلی ممنونم که داستان و شرایط خودتونو بهم گفتید امیدوارم به هرجایی که دوس دارید و ایده آل شماست برسید وبا این چیزایی که شما تعریف کردید و از پشتکارتون گفتید چراکه ن حتما بهش میرسد همه ی اینا رو میشه انجام داد به نظرم و خوب شما به نظرم تا حدی به یه س نتیجه رسیدید برای خودتون .میتونید در اصل ی روان شناس باشید که نویسنده و در کنار اینها مزون داره و کار نقاشی و طراحی لباس انجام میده، خوشبختانه هنر هیچ محدودیتی نداره و خیلی وقت ها هم اتفاقا گستردیش کمک کنندس و فکر‌میکنم شما خیلی نزدیک شدید به هدفتون که باعث خوشحالی و آرزوی موفقیت برای شما میکنم . اگر بخوام داستان خودمو بگم باید بگم که من هنر میخونم و علاقه مندیای زیادی دارم اما خوب خیلی بهشون نپرداختم با اینکه هنر میخونم و هنر رو دوس دارم اما ورزش و موسیقی رو هم دوس دارم و از بچگی ورزش کار میکردم تو چند رشته ولی ن همیشه و مداوم که بخوام موفق بشم که به جایی برسم تا اینکه ۲/۳ سال والیبال کار کردم اما بعدش به دلیل مختلف نشد که دیگه ادامه بدم و به جاهای خوبی برسم چون ورزش خیلی امکانات و شرایط میخواد مخصوصا والیبال از قد گرفته تا سن و ....
چون هنر میخونم هنوز واقعا زمان بره و ورزش هم همینطوره اگه بخوای موفق شی باید واقعا تمرین کنی که من نشد بیشتر ادامه بدم والیبال رو ،هنوز دارم درس میخونم اما دوس دارم ی حرکتی تو زندگیم انجام بدم که بعد ها خودم به زندگیم نگاه میکنم ناراحت نباشم که زندگیمو و جونیمو به هیچی گذروندم و به هیچ موفقیتی نرسیدم که بخوام به خودم افتخار کنم و البته تو هنر هم به موفقیت خاصی نرسیدم هنوز این راه رو همچنان ادامه میدم هم زمان بره و هم گسترده ولی هنوز دارم درس میخونم و ادامه میدم هنر رو امت گفتم علاوه بر هنر نوازندگی ویلن یا ورزش رشته تیراندازی رو امتحان کنم شاید بتونم تو این رشته ها موفق شم اما خوب باید کار کنم تا بتونم از پس هزینه هاش بر بیام که یکی از این دور رو انتخاب کنم حالا هر چی فکر میکنم نمیدونم نوازندگی ویلن رو انتخاب کنم یا تیراندازی هر دوی اینها شرایط سنی خاصی نداره ولی خوب مثل همه ی کارای دیگه از بچگی بهتر بود هر چی فکر میکنم به نتیجه نمیرسم کدوم بهتره و در آینده باعث موفقیت من میشه یا من مثلا میتونم ازش درآمد داشته باشم و آینده ی بهتری داشته با خیلی وقت ها انتخاب واقعا بین دو گزینه سخت میشه برام و نمیتونم خودمو قانع کنم کدوم بهتره علاقه مندیای زیادی دارم اما نمیشه که به همشون پرداخت گاهی به خودم میگم کاشکی از بچگی شروع میکردم و سنم کمتر بود اون وقت حتما میتونستم تا الان به ی نتیجه ای برسم و نصف راه رو رفته بودم اما خوب هنوز به اون جایی که میخواستم نرسیدم و نمیدونم باید چیکار کنم از طرفی حتی به بورس شدن هم فکر میکنم در آینده و .... این همه افکار به علاوه ی کلی فکر دیگه و ..... نمیتونم تصمیم بگیرم و ببینم کدومشون واقعا اجرا شدنیه و آینده ی بهتری داره . عذرخواهی میکنم زیاد شد .
خواهش می کنم عزیزم. حرفات در مورد خودم رو دوست داشتم. خیلی خوب توصیف کرده بودی که این نشون میده که هم به ذهنت و هم به اطرافت اشراف داری و حرفات مال خودته. بر اساس شواهد حرف می زنی. و ذهنت بر اساس کلیشه ها حرف نمی زنه. بلکه افکارت رو میسازه. این خیلی خوبه و نشون میده خیلی ذهنت کار نداره یکم آشفته اس که راهت میشه بهش سر و سامون داد. خوشبختانه افکار واقع گرایی داری که این خیلی کمک کننده اس واست. وقتی نظر شما رو در مورد خودم دیدم احساس خوبی به خودم کردم و لبخند زدم. وقتی کسی بتونه به یه نفر دیگه حس آرامش بده به خودشم می تونه بده. در مورد دو گانگی هات می تونم بگم نظر من اینه که شما به هنر نزدیک تری و خب از هنر پول در آوردن در حال حاضر راحت تره. کاش گفته بودی هنر که می خونی دقیقا چی می خونی؟ اگه ساز می تونی بزنی اگه دنبالش باشی حتما گروهی جایی واسه ساز زدن می تونی پیدا کنی و باهاشون همکاری کنی. اگه کارهای دیگه ای بلد باشی می تونی به صورت شخصی واسه خودت پول در بیاری. مثل خیلی ها که تابلو نقاشی می فروشن. از راه های دیگه هم میشه پول درآورد مثلا اگه به بورس علاقه داشته باشی. یا به خرید و فروش علاقه داشته باشی. مثلا من دیدم تو برنامه کمدا کارهای دستی می فروشن. یا بعضی ها اموزش خصوصی یا انلاین میدن مثلا تو نقاشی یا ساز. که در امدشم خوبه. یا مشاوره معماری داخلی میدن. می تونی تو یکی از این زمینه ها پیج داشته باشی و خودت و کارت رو تبلیغ کنی. با خیلی از این روش ها می تونی درامد داشته باشی و اون وقت به یادگیری خودتم ادامه. بدی. به نظرم ورزش اولویت دوم شما بوده خیلی وقت ها و خب می تونه اولویت دوم باقی بمونه. و خب اینکه بد نیست. برعکس ورزش که شرایط خاصی داره همون طور خودت گفتی در هنر همیشه به روی مخاطبش بازه و خب مثل یه فرش مرغوب هنر ادم هر چی بیشتر پا بخوره با ارزش تر میشه. هر چی بیشتر روش کار کنی با تجربه تر میشی. شما احساساتت زیاده و این نشون میده درست هنرو انتخاب کردی. چون هنر به احساسات زیاد احتیاج داره. و خلاقیت که فکر می کنم داشته باشی. من فکر می کنم شما به خوندن یه کتابی احتیاج داری که بدونی با روحت داری چکار می کنی و اصلا چرا این فکرا میان سراغت اسم این کتاب شفای کودک درون نوشته لوسیا کاپوچیونه اس. شما والد درون به شدت سرزنشگری که کودک درونت رو غمگین کرده. به نظرم با خوندن این کتاب و انجام دادن تمریناتش راهت رو بهتر می تونی ادامه بدی عزیزم. به نظرم متنت هم طولانی نبود و من که از خوندنش لذت بردم از این که این همه به خودت و اطرافت اشراف داذی خوشم اومد. جامعه به هنرمندی که فکر میکنه احتیاج داره. می دونم خودت رو دوست داری ولی ازت می خوام کمتر خودت رو اذیت کنی و بیشتر دوست داشته باشی. واست امید موفقیت دارم عزیزم 🌹
ارسال نظر شما
تاپیک های به روز شده
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز
