تاپیک ترک غیبت. نه به مرده خواری

سلام بانو جان. شرمنده اون موقع که پیام فرستادید نمیدونم چطور شد که ندیدم یا یادم رفت جواب بدم، یکی از دوستان تو تاپیک پیام گذاشتند الان دیدم پیام شما بدون جواب مونده و شرمنده شدم.

اینجا اگر کسی خانواده همسر شمارو بشناسه میشه غیبت، اگر نشناسه نه غیبت نمیشه. 

ببینید تو زندگی هممون اتفاقاتی افتاده و ممکنه بدی دیده باشیم و ممکنه خطاهایی داشته باشیم، اما از این به بعد دو حالت وجود داره، یکی اینکه بشینیم غصه بخوریم بگیم آی من بدی دیدم یا بدی کردم دیگه نمیبخشمشون یا دیگه خدا من رو نمیبخشه و... اگر اینطور باشه که هر روز افسرده تر میشیم و ناامید تر. ولی یک حالت اینه که بگیم خوب از این به بعد میخوام تلاش کنم درست بشه. من تلاشم رو میکنم و توکل میکنم به خدایی که نتیجه دست خودشه و همون خداهم گفته باید تباشم رو بکنم. 

کدوم بهتره؟ آدمهای زیادی تو دنیا بودند و رفتند، من به خودم میگم که ببین این ادمها یک عده شون اهل رعایت بودند، اما یک عده شون از اول اهل رعایت نبودند اما اونجایی که خدا بهشون تلنگر زده، مثلا یک جایی با  دیدن یک آیه ای با یک حدیثی ویدیویی با یک حرفی با یک سخنرانی با یک وصیت نامه شهیدی و... متوجه شدند که راست و غلط چطوره، اونجا دیگه به خودشون اومدند و بی تفاوت رد نشدند. همین بی تفاوت رد نشده همین تلاششون و البته توکل و توسلشون وسیله نجاتشون شد که هم عافیت اخرت نصیبشون بشه هم عافیت دنیا، چون کسی که عاقبت بخیر میشه عافیت دو دنیا نصیبش میشه مثل حاج قاس.م که تو هر دو دنیا عزت پیدا کرده و البته ما نمیدونیم عزت اخرویشون چقدره و وقتی متوجه بشیم حیران و متعجب میمونیم.

پس این که شما میگید یک سری اتفاقات تو خانواده افتاده( که تو اکثر خانواده ها میوفته) و الان میخواید یکی سری چیزهارو تغییر بدید خیلی خوبه، اینکه میخواید بی تفاوت نباشید و مدیریت کنید خوبه، اینکه به خودتون هم فکر میکنید و اعمالتون خوبه و اینها همه لطف خداست که هر خیری از جانب خداست، آدم مومن کسی نیست که فقط نماز بخونه و روزه بگیره، درسته اینها اصل هستند اما مومن کسیه که ایمان داشته باشه به خدا و اهل بیت(ع) و دین و محور تمام اعمالش رضایت خدا باشه، پس کسی که مومنه اول خودش رو بررسی میکنه اعمال و رفتار و گفتار خودش رو، که الحمدلله شما هم گفتید ممکنه من هم اشتباهاتی داشتم. البته من اصلا قضاوتتون نمیکنم و قاضی فقط خداست، فقط میخوام بگم ما باید اول به عمل خودمون فکر کنیم و این کار اصلا ضروریه برای داشتن رابطه خوب با همسر و فرزند و پدر و مادر و حانواده همسر و همسایه و...

این حرفی که مشاور زدند که گفتند بی خیال باش رو راستش قبول ندارم. چون اگر مسئله برامون حل نشه مثل خوره به جونمون میوفته و اصلا نمیشه بیخیال شد.

ادامه رو پست بعد میگم

در مورد شما یا خانواده همسر خوب من هیچ چیزی نمیدونم و نمیتونم هیچ نظری بدم، این کار نیاز به متخصص داره که من تخصصش رو ندارم، اما یک چیزی بگم بهتون در حالت کلی در رابطه با آدمها، یک فرمولی که هست که خیلی کمک کننده هست سکوت هست. البته نه همیشه و همه جا، ممکنه زمانی سکوت آسیب بزنه مثلا یکی بهتون بگه فلان حرف رو چرا در مورد من زدی و شما میدونی که اون حرف رو نزدی باید براش توضیح بدی با احترام و بگی نه من در مورد شما چنین چیزی نگفتم. اما بعضی مواقع سکوت باعث میشه هم به گناه نیوفتیم و هم حرمتها حفظ بشه و هم بهترین جواب باشه. امیرالمومنین(ع) فرمودند: "با سکوت بسیار وقار انسان بیشتر میشود"  و همچنین فرمودند: "ای نفس اگر سخن تو از نقره است سکوت از طلاست"

مثلا وقتی کسی با ما با طعنه کنایه حرف زد، میشه در مقابلش مثل خودش رفتتر کرد و یا میشه سکوت کرد. کدوم بهتره؟

اگر مثل خودش رفتار کنیم حرمتها از بین میره طرف مقابل جری تر میشه و خدا هم ناراضی، اما اگر سکوت کنیم طرف انگار با خودش میگه عجب اشتباهی کردم این حرف رو زدم و احتنالش زیاده پشیمان بشه و سعی کنه بیشتر مراقب زبانش باشه و خدا هم راضیه، یعنی با یک سکوت به جا هم خودمون نجات پیدا میکنیم هم برای طرف تلنگری میشه که بیشتر فکر کنه به زبانش. 

ما نمیتونیم با خانواده و فامیل قطع ارتباط کنیم چون اصلا درست نیست مگر در موارد خیلی خاص که تو احکام در موردش گفته شده، صله رحم باید باشه و یکی از اثراتش اینه عمر بیشتر میشه، پس چاره اینه که مدیریت کنیم روابط رو. اگر دیدید کسی مثلا زیاد دخالت میکنه، با حفظ احترام و حرمتش، زیاد باهاش صمیمی نشید. مثلا اگر تا دیروز از خونه زندگی و همسر و بچه و... باهم حرف میزدید، دیگه از زندگی شخصیتون زیاد نگید و مثلا از آشپزی و خیاطی و فلان دستور غذا و... صحبت کنید، طوری که طرف احساس نکنه دیگه نمیخواید باهاش حرف بزنید اما جنس صحبتهارو عوض کنید البته در کل گفتن از زندگی شخصی برای کسی درست نیست. خیلی از آدمها وقتی احترام مارو ببینند،تشویق میشن که احترام بذارند البته ما نبایددبه نتیجه کار داشته باشیم ما موظفیم که به اونچه که خدا فرموده عمل کنیم که حتما منجر به سعادت میشه.

یک چیزی هم بگم، این رو به همه میگم لطفا حتما سخنرانیهای خانواده موفق دکتر شاهین فرهنگ رو گوش بدید. تو کانال تلگرامشون جستجو کنید خانواده موفق رو، هشت جلسه سخرانیه که طولانی هم نیست. آدرس کانالشون khanehtahavol هست. اگر نتونسنید از نت دانلود کنید چون این سخنرانیشون رو رایگان تو کانالشون گذاشتند پس اجازه داریم از نت دانلود کنیم( فقط این سخنرانیشون رو نه بقیه رو)

و اینکه یک مرکز ملی پاسخگویی به سوالات شرعی هست، قسمت اخلاقیات و مشاوره هم داره میتونید از اونجا هم کمک بگیرید شمارشون 096400 هست.

سلام عزیزم واقعا ببخشید پیامتون رو الان دیدم. در حالت کلی طبق نظر مرجع بنده که امام خامنه ای هستند، اگر عیب و بدی کسی گفته بشه که عیب پنهان باشه میشه عیبت و حرامه، البته اگر اون عیب پنهان نباشه غیبت نیست اما اون هم میشه بد گویی و حرامه.

البته این تعریف غیبت به طور کلی بود، یک سری جزئیات هم داره مثلا اگر بگیم فلانی بچه اش چقدر شلوغه( بچه ای که به سن تکلیف نرسیده و ممیز هم نیست) اگر منظور و نیتمون فقط گفتن شلوغی بچه باشه غیبت نیست اما اگر منظور و نیتمون این باشه که مثلا پدر و مادرش درست تربیتش نکردند، میشه غیبت.

این جزئیات رو کانل تو سایت رهبری نوشته اگر مرجعتون رهبری هست اگر هم مرجع دیگریست که تو سایتشون ببینید.

و اینکه با 096400 اگر تماس بگیرید مرکز ملی پاسخگویی به سوالات شرعی و احکام هست میتونید اگر جایی موندید بپرسید.

باز سوالی اگر بود اگر بلد باشم در خدمتم

ببینید وقتی پای شرع میاد وسط، دیگه باید ملاحظه رو کنار بذاریم و جدی باشیم. منظورم این نیست که بی احترامی یا بی ادبی بکنیم نه ما باید همیشه حرمت و احترام بقیه رو حفظ کنیم، اما کوتاهی هم نباید بکنیم که مثلا الان ناراحت میشن اگر بگم غیبت نکنید و...

اول باید هشدار بدیم بهشون مثلا بگیم لطفا نگید و ادامه ندید غیبت میشه و از اون شخصی که غیبتش میشه حمایت کنیم، اگر ادامه دادند و توجه نکردند بریم از اتاق بیرون مثلا بریم چند دقیقه اون یکی اتاق بشینیم یا با همسر و بچمون مشغول باشیم تا عیبت تموم بشه. به هر حال نباید بشینیم و گوش بدیم چون شنونده غیبت مثل غیبت کننده هست حتی گناهش خیلی بیشتره. حتی اگر همکاری نکنه اما علنا این سکوتش میشه همکاری و جرئت دادن به فرد غیبت کننده.

و یک نسئله ای هست اون هم اینه که شاید بار اول و دوم، اطرافیان ما این رو نپذیرند، اما اگر تکرار کنیم و مصمم باشیم تو ترک غیبت و نخوایم غیبت بشه و عیبت بشنویم و اکراهمون رو نسبت به گناه ببینند(اکراه نسبت به خودشون نه ها، نسبت به گناه)، دیگه کم کم دستشون میاد و خودشون رعایت میکنند پیش ما. ای بسا روی اطرافیان هم تاثیر مثبت زیاد بذارید ان شاالله و اونها هم غیبت رو ترک کنند. 

یکی از دوستان این تاپیک یک کار جالبی انجام داده بودند که تو تاپیک هست، رو یک کاغذ نوشته بودند غیبت ممنوع و چسبونده بودند به دیوار پذیرایی یا اتاق(دقیق یادم نیست). اینطوری هرکسی وارد اون خونه بشه متوجه میشه صاحب اون خونه نسبت به غیبت اکراه داره و نباید غیبت بکنه. چند تا عکس میفرستم در مورد سوالتون پایین میفرستم لطفا ببینید

این هم تصویر اخر هست. بعد این تصویر هم یک توضیح بدم که باز اگر طرف همچنان به غیبتش ادامه داد اونجارو( مثلا اون اتاقی که دارن غیبت میکنند اونجا)باید چند دقیقه ترک کنیم تا زمانیکه غیبتش تموم بشه که بالا توضیح دادم.

سلام عزیزم، اینو جواب دقیقش رو از احکام بپرسید تا به حال نپرسیدم. مثلا از 096400 بپرسید.

اما اگر همه راه هارو انجام دادید و باز اون طرف به کارش ادامه داد و همچنان غیبت کرد، بله باید با رعایت ادب، یک طوری متوجهش کنیم که ما واقعا نمیخوایم غیبت باشه و بشنویم. ای بسا اگر تونستیم متوجهش کنیم دیگه طرف رعایت بکنه برای همیشه. ولی به هر حال نباید بی تفاوت بود و کاری نکرد. باید کار درست رو انجام داد.

خواهر جان خودتون آخرش درست نتیجه گیری کردید که نوشتید هدف فقط باید رضایت خدا باشه.

ببینید مسئله اینه که ما نمیتونیم بگیم کدوم گناه بدتره، چیزی که مسلمه گناه گناهه، و بدترین گناه هم کوچک شمردن گناهه، چون ذات گناه یعنی بی ادبی در برابر خداوند و سرپیچی از فرمانش که از روی رحمانیتش هست هرچیزی که به بنده اش گفته. پس مهم اون ذات گناه هست که خیلی زشته و گناه به خودی خود زشته. 

مسئله دوم اینه که واقعا کسی نمیتونه مارو وادار به گناه بکنه تا زمانی که خودمون اون گناه رو انجام ندیم. اگر اینطور بود که خدا هرگز نباید به خاطر اعمالمون مارو مجازات میکرد یا پاداش میداد. حتی توی قرآن  هم هست که ادم گناهکار به خدا میگه کار شیطان بود، اما شیطان میگه نه من فقط وسوسه ات کردم و تو اون گناه رو انجام دادی.

انسان یک رسول بیرونی داره(پیامبر(ص)) و یک رسول درونی(عقل)، پس با وجود رسول بیرونی و اون عقل، ما اختیار داریم در اعمالمون.

اینطور نیست که فقط تو شرایط عادی باید ترک گناه کرد، نه فرقی نمیکنه باید تو هر شرایطی گناه نکرد، همین غلبه به نفس با کمک خدا هست که ادم رو به خدا نزدیک میکنه و اتفاقا هرچی شرایط سخت تر باشه قربش هم بیشتره. مثلا آدم تو جمعی باشه که کسی غیبت نمیکنه و بقیه افراد هم رعایت میکنند، غیبت نکردن کار خیلی سختی نیست نسبت به زمانی که تو جمعی باشه که بقیه غیبت میکنند و این آدم باید غیبت نکنه و سعی کنه بساط غیبت هم جمع بشه و نهی از منکر بکنه، و یقینا در زندگی، هرکسی مورد آزمایش قرار میگیره خود خدا فرموده فکر نکنید همینکه گفتید ایمان آوردیم کافیه، شما مورد امتحان قرار میگیرید.

پس باید مراقبه باشه و با این مراقبه، ظرفیت روحی ادم بیشتر میشه و به خدا و اهل بیت علیهم السلام نزدیک میشه.

خدا همیشه کنار ما هست از رگ گردن نزدیک تر و مهربانترینه، خانواده آسمانی ما اهل بیت علیهم السلام همیشه دستگیر ما هستند و ما هم باید تلاشمون رو بکنیم، در نهایت کسی که به قول شما این رو واقعا درک کنه و به یقین برسه که خدا میبینه و کافیه و محور فقط باید خدا و رضایتش باشه، راه سعادت رو طی میکنه با کمک خدا و اهل بیت علیهم السلام که اگر کمکشون نباشه ما هیچ چیزی نیستیم.

@پارساh    

دوستانی که مرجعتون امام خامنه ای هستند، این صفحه در سایت رهبری، توضیح کامل غیبت رو نوشته:

https://farsi.khamenei.ir/news-content?id=27820