دلم برای یکی که عاشق شعر و هنر بود تنگ شده

میان من و تو
به همان اندازه فاصله هست
که میان ابرهایی که در آسمان و انسانهایی که بر زمین سرگردانند
شاید روزی به هم باز رسیم
روزی که من به سان دریایی خشکیدم و
تو چون قایقی فرسوده بر خاک ماندی
هر کس آنچه را که دوست دارد در بند میگذارد و هر زن مروارید غلتان خود را به زندان صندوقش محبوس میدارد
بگذار کسی نداند که
چگونه من به جای بوسیده شدن و نوازش شدن
گزیده شده ام بگذار هیچ کس نداند ، هیچکس
و از میان این همه ی خدایان ،
خدایی جز فراموشی بر این همه رنج آگاه نگردد


#شاملو

به قول هیچکاک .
.
هرچی خوبه.
یا چاق کننده هست.
یا مضره.
یا تلخه..
یا دوره
یا گروونه

یا متاهله..
.
.
دیالوگ های ماندگار سینما

این "مراقب خودت باش" هایی که می گویم از سر عادت نیست مثل "عزیزم" ها قرار نیست که  بعد از شش ماه، یک سال بشود برنامه ی روتین دل و زبان هرکسی.
تمام این "مراقب خودت باش" ها، تک تک شان توی ذهنم شکل می گیرد و به تو می سپارم که مواظب خودت باشی.

همان مسیر کوتاه ماشین تا در خانه تان را باید مواظب خودت باشی، وقت هایی که قرار است تلفنمان را تمام کنیم، شب هایی که شب بخیر می گوییم.
هر روز صبح که دانشگاه می روی باید مراقب خودت باشی و هر روز ظهر که بر می گردی.
وقت هایی که هوا سرد می شود، باید مراقب خودت باشی تا یک وقت سرما نخوری.
وقت هایی که با رفقایت قرار دخترانه داری و آخر شب هایی که تنها رانندگی می کنی باید درهای ماشینت را قفل کنی.
چه برسد به وقت هایی که مسافری، آنوقت باید خیلی خیلی مراقب خودت باشی.

گاهی وقت ها آدم بدون اینکه بفهمد یکهو می شود امانتی، امانتیِ کسی که دوستش دارد..
پس لطفا ، حتما ، "مراقب خودت باش"

مخاطب خاص😞

دلبستگي اعتياد مياره.
اينو از همون لحظه اي كه حس مي كني، بايد باشه و نيست مي شه فهميد، فقط بديش اينه كه خودت وقتي متوجه مي شي كه كار از كار گذشته.
يه روزي كه خيلي ديره، مي فهمي اعتياد به دوست داشتن، نه مي كُشتت كه راحت شي،  نه كمپ داره تا ترك كني. فقط مثل شمع مي سوزونتت كه آب بشي.
يه روزي كه خيلي ديره،  سرت رو مي گيري تووي دوتا دستت و به اين فكر مي كني كه چطوري، بعضيا آفريده ميشن كه شبانه روز دوست داشته بشن. به اين فكر مي كني كه چرا به دنيا اومدي كه ديده نشي؟
.
به كي بگي؟
يه روزي كه نمي دوني كـِي بود، با همين پاهاي خودت راه افتادي و رفتي تا تووي دنياي يكي ديگه گم بشي...
تلخه كه بفهمي، هيچكدوم از اين راهها، براي رسيدن نبودن...
تلخه كه بفهمي، وقتي برگردي بايد حرفات رو به خودت بزني.
.
مي دوني؛
يه حرفايي رو نمي شه زد..
يه اشكايي رو نمي شه ريخت..
يه چشمايي رو نميشه شست...
بايد دلبسته باشي تا بفهمي؛
يه دردايي رو تا آخر عمر بايد كشيد.
.
دلبستگي.. اعتياد مياره.

شايد اگر به عقب بر مي گشتم طور ديگري زندگي مي كردم.
طور ديگري نفس مي كشيدم و طور ديگري دنيا را مي ديدم.
اگر به عقب بر مي گشتم، باز هم براي ديدنت مي آمدم، باز هم براي بودنت لحظه شماري مي كردم، باز هم دلتنگت مي شدم.

اگر به عقب بر مي گشتم، باز هم دوستت داشتم، فقط به رويت نمي آوردم، تا هميشه غريبه بماني.
آدم، از غريبه ها انتظاري ندارد.

👏🌹

........

من بيشتر از اينكه صبور باشم، حسودم...
به چي يا كي، خيلي مهم نيست، من به هر اتفاقي كه يه سمتش تو باشي و طرف ديگش خودم نباشم حسودم.
من ساعتاي زيادي به عكساي تو خيره مي شم و به آدمايي نگاه مي كنم كه چقدر شبيه من نيستن. به لبايي كه تو رو صدا مي زنن، به گوشايي كه از تو مي شنون،  به چشمايي كه تو رو مي بينن.
و به اين فكر مي كنم كه چقدر آرزو داشتم، تا همه اونا من بودم.
آدما، مرگ مشخصي دارن كه حتما ازش بي خبرن، اما من مطمئنم، از حسادت دق مي كنم.

جنگل
رد پای باران است
ویرانه
رد پای توفان

من
رد پای توام
همیشه پشت در خانه ات
تمام می شوم.

#عليرضا_راهب