بیاید قشنگترین متن یا شعر ها رو بنویسیم⁦☺️⁩

در آن نوبت که بندد دست نیلوفر به پای سرو کوهی دام 

گرم یادآوری یا نه ، من از یادت نمی کاهم 

تو را من چشم در راهم

تورا من چشم در راهم ...

تابستان بار دگر می اید

شب است‌وشهریور

 صدای خس خس مرموز نای من

میان دود سیگار چه خوش گوید..

این منم غمگین تراز پاییز

دلگیرتر از‌یک‌عصر جمعه در بهار

شاید اصلا کار من همین باشد

که از سایه ی یک برگ گل قرمز

ترانه ای سرایم لابه لای کاغذی کاهی

و شب را درون‌ سینه ی خسته ی خود

راه دهم

شب است وشهریور

هیچ همراهی

درون کوچه با من نیست

هیچ کس

از من نمی پرسد

آیا به دریا رفته ای

یا نه

من در جوابش با کمی تاخیر

بگوئم نه ولی آبیتر از

 دریا نگاه پرفروغ توست

چشمهای من به روی برگه ی کاهی

میرود تا آخرین خط ها

سوزشی و بعدهم اشک

و‌ خواب

آرزو دارد

به چشمانم فرو ریزد و یک شب تا سحر آرام بگریزد

من ...امشب

به دنبالت...

در تمام شهر

 میگردم

.اهسته و‌پیوسته‌روم سوی یک‌ جاده ی پیچیده

و مرا باکی‌نیست برسم یا نرسم...من امشب

تاب رفتن دارم

..

دلم دیوانگی موی تورا میخواهد...

و نفس های تو آن وقت‌که میخوابیدی...

گرم پر از شور و نشاط...

شب‌ است و لالایی مهتاب

پچ پچ برکه و جیرجیرک در هوای

گرم تابستان

چه‌میچسبد اگر بودی

یک پک

از سیگار برگی را فرو میبردی و سراپا غرق گیجی میشدی و دیگر هیچ

شب است و مهتاب و این‌خانه ی بی صاحب و من...

این عاشق تنهای سیاهه لب مرگ

خسته از دود غلیظ

..یک چایی تلخ

لایق شبهای بی پرده ی من‌...

و‌تو‌خفته در باد

بادی که نوازش میکند دامن گل دارت  را

چارقد سرکرده

سبد نو در دست

تابستان بار دگر می اید

خیلی زود

خیلی گرم

چنین آرام. چنین طناز‌....

درجهان گر لذتیست در دل بستن است  لیک دل بستن نمی ارزد به دل برداشتن

قاصدک هان چ خبر آوردی

از کجا وز که خبر آوردی

انتظار خبری نیست مرا

زندگی ایا درون سایه هامان رنگ میگیرد؟

یا که ما خود سایه های سایه های خود هستیم؟

صحبت از ماندن یک عمر بماند به کنار

قدر نوشیدن یک چای بمانی کافیست....!! !

ماهم آمد  به در خانه و...

در خانه نبودم

خانه گویی به سرم ریخت...

چو این قصه شنودم

آن که می خواست به رویم

در دولت  بگشاید

با که گویم که....

درخانه به رویش نگشودم...!

صورتگر و نقاشم هر لحظه بتی سازم

وآ نگه همه بتها را در پیش تو اندازم

صد نقش بر انگیزم،باروح در آمیزم

چون نقش تورا بینم در آتشش اندازم

من دلم میخواهد پیچک جنگل باشم

بروم بی مقصد

بین دیوار بلند

یا لابه لای نرده های شهر

خانه ی گنجشکِ شوم... یک روز از‌ آدینه ی گرم

آهسته و پیوسته

روم،

خانه ی پیرزنی

که دوچشمش‌ به اندازه ی دریا

خیس است ...سفره اش پهن منتظر لبخندیست

و یکدالبوم کهنه ی زرد به دستش دارد..... من

دلم میخواهد پیچک وحشی باشم

پنجره ؛همدم تنهایی من

و سفر را

بسِپارم به خدا

سفری دور از درد

دور از غم و آه و حسرت

تنها بروم سوی یک‌راه دراز

و دلِ تنگی را ،از قفس آزاد کنم.. من

دلم میخواهد به اندازه ی یک کودک شاد، مزه ی سبزی، سادگی و خوبی را ،،

با سر ذوقی بچشم... زیر رگهایِ دل آزرده ی من

بشود

براق تر از آیینه... یک‌روز از گوشه ی یک پنجره ی نارنجی

خیره شوم به دنیای کبود دل آدمهایی،

که به رنج آمده اند

به غم ،میمانند

و به یک آهِ بلند میمیرند...

کاش پیچک بودم

پیچکِ هرزه اگر عاشق شد

آسمان آبی نیست

میشود سبز

مثل تن پوش درختانِ شمال...

راستی اگر سبز شود این باران

چه خوشی میگذرد

همه جا رد بهشت ملکان میماند

مثل یک پیچک نیلوفریه صحرایی..

........

#

خدا کند که بمیرم  زمان دیدن تو

که مرگ حین زیارت،،،بجز سعادت نیست...!!

عشق صیدیست که تیرت به خطا هم برود

لذتش؛ کنج دلت، تا به ابد خواهد ماند..!!