اصلامار بشی..ولی مادرنشی...!
مادربودن چقدرسختهههههه...
هیچ فکرشونمیکردم از۲۱سالگی پروسه مادرشدنم شروع بشه ومن که یک روزی عزیزدردونه ی خونه بودم حالاصاحب بچه ای بشم که ازخودم که سهله ازتمام دنیابیشتردوستش داشته باشم..راستش دوسال ودوماهه دیگه قلبم به روال طبیعی کارنمیکنه..مدام نگرانم..مدام نگران یه موجودکوچولوام که وقتی که باچشمای معصوم نگام میکنه احساس میکنم زمان همون لحظه متوقف شده..راستش ازیه دخترشروشیطون لوس تبدیل شدم به یه مادر ..تبدیل شدم به یه موجودی که درعین اینکه ظریف وشکننده است ولی عین کوه محکمه...کی باورش میشدمن که باهزارنازوادا حتی هرغذایی روهم نمیخوردم حالاباموهای آشفته ولباس یه وری وظاهرپریشون دارم تند،تندبرای پسرکوچولوم غذامیپزم ..
الان# سه روزه دارم پسرموازشیربازمیکنم باهراشک پسرم ومظلومیتش سیل اشکه که از روی گونه های من جاری میشه😢هیچکس بجزیه مادر درک نمیکنه چی میگم...اصلاکاشکی هرچی میشی مادرنشی😔😢
