۱۵ سالم بود ک خواستگار ها شروع کردن ب اومدن همون موقع ها هم داداش(علی) رفیق فابریک بابام ک همسنم بود خیلی پیگیرم بودم فاصله مدرسه دخترونه و پسرونه هم ی کیلومتر بود میرفتم مدرسه صبح و ظهر جلوم ظاهر میشد خیلی از این رفتارش بدم میومد هر روز راهمو عوض میکردم از کوچه پس کوچه ها میرفتم ک نبینمش ولی نمیدونم چطوری خودشو بهم میرسوند.انقد اومر و رفت تا کلافه شدم .یکی از دوستامم با دوست علی .دوست بودن از طریق اون شمارشو بهم رسوندن من اون موقع گوشی نداشتم با گوشی دوستم بهش پیام دادم و تهدیدش کردم ک ی بار دیگه جلوم سبز شه ب عموم میگم چون با عموم راحتم ولی اون شروع کرد ب پیام دادن و از علاقه ش گفتن بعد کارش اصرار ب دوستم ک گوشیشو بیاره مدرسه بتونه حرف هاشو بهم بزنه انقد از عشقش گفت منم تو اون سن خام حرف هاش شدم کم کم پیام دادن وزنگ زدن ها شروع شد ی مدتی بود باهم اشنا شده بودیم ک مادرش ب مامانم گفته بود ک دختر مالِ علیِ حق نداری ب کسی بدیش از این حرف ها ماهم خیال خوش برمون داشت تا خیلی بهم وابسته شدیم انقد ک روزی ک نمیدیدمش خیلی حالم بد بود انگار ی چیزی کم داشتم روزها ب همین احوال پیش رفت مثلا میرفتم مدرسه هر روز با گوشی دوستم پیام و زنگ داشتیم .من خانوادم خیییییلی مخالف گوشی هستن تا اینکه علی برام ی گوشی ساده گرفت وداد خواهر بزرگش ب دستم رسوند دیگه برا زنگ و پیام دادن منت دوستمم نمیکشیدم راستش خیلی ابراز علاقه میکرد خیلی بهم محبت میکرد من مادر اصلا بهم محبت نکرد پدرمم همیشه سرکار بود و ماهی ی بار خونه محبت علی منا کور وکر کرده بود هیچی نمیدیدم و نمیشنیدم خلاصه گوشی رو دور از چشم‌مامانم داشتمش .ی روز ک گوشی رو زده بودم شارژ و خوابم برده بود مامانم پیداش کرد 😭همون موقع هم علی فقط پیام داده بود و قربون صدقه رفته بود با لگد تو پهلوم بیدار شدم وقتی گوشی رو دست مامانم دیدم سکته رو زدم کلی بد بیراه بهم‌گفت ازم توضیح خواست برداشت زنگ زد ب علی ک ببینه اصلا کیه جواب ک داد علی فکر کرد منم شروع کرد باز قربون صدقه رفتن عصبانت مامانم اوج گرفت شروع کرد فوش دادنش بیچاره هنگ کرده بود مامانم تهدیدمون میکرد ک ب بابام میگه علی هم شروع کرد ب گریه ک من میخوامش دست از سرتون بر نمیدارم کلی اسرار ب مامانم ک جریاتو ب بابام نگه مامانم گوشی رو قطع کرد و با شلنگ افتاد ب جونم انقد منا زد ک دیگه دستاش نا زدن نداشتن منم فقط سکوت کرده بودمو واشک میریختم
