دیگه عادت کردم.من 27 سالمه دوتا بچه دارم با دوتا بچه همه ی کارامو خودم انجام میدم.هیچ توقعی ازش ندارم.کلا با خودم میگم فکر کن اصلا مادر نداری.
من حتی تو زایمانم مامانم نیومدگفت بیمارستان دلم میگیره!
بدیش اینه که همه میگن خوش به حالت تک دختری مامانت جوونه همش بهت میرسه ولی از دلم خبر ندارن😢
حتی سیسمونی بچه مو شوهرم خرید گفتیم مامانم گرفته
دقیقا منم ۲۷ سالمه..موقع سیسمونی مامانمداشت سکته میکرد..میگفت من سیسمونی نمیدم...با اینکه شوهرم آقاست خیلی هم بهش محبت کرده..آخرشم سیسمونی رو شوهرم خرید و یه تو بهش نگفتیم..تو حاملگی کل ۹ ماهو از دست گریه میکردم
خدای من مث مامان من😞
اونم سیسمونی نداد همه جا گفت دادم براخودم ک با شوهرم دعوا کردن اصلا سر زایمانم دیدنمم نیومد کادوام نداد برا خواهرمم ک بهونه نداشت گفت حالم تو بیمارستان بد میشه😒من با بچه کوچیک رفتم پیشش
انگار داری مامان منو توصیف میکنی
نه ما ویار داشتم اصلا به روش نیاورد.همیشه ی خدا هم طلبکاره انتظار داره هر هفته بیاد خونم مهمونی غذاهای آنچنانی براش بزارم در حالی که کوچکترین خوبی به همسرم نکرده.بیچاره همسرم خیلییییی خوبه همش میگه عیب نداره به هر حال مادره احترامشو نگه داریم
کلا مادر من مرز های عاطفه مادرانه رو یه تنه جابجا کرده بس که بی محبته
از بچگی مهر نداشت فقط مسافرت تفریح خواب و پسراش
ارسال نظر شما
تاپیک های به روز شده
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز
