جهان بعد مرگ

ٱقای زمانی در قسمتی از خاطره مرگشون اینطور میگن که : 

من در جائی از تجربه ام از یک تونل عبور کردم و با سرعت به سمت نوری درخشان حرکت کردم، ولی نمی دانم دقیقاً در چه نقطه ای از تجربه ام بود زیرا زمان برایم معنای خود را از دست داده بود. من به مکانی نورانی و دلنشین رفتم که احساس کردم خانه و وطن حقیقی من است و من به طور کامل به آن جا تعلق دارم و زندگی من در دنیا مانند تبعید یک نفر به جزیره ای دورافتاده و ناسازگار است. در این مکان گذشته و آینده و دور و نزدیک و تاریک و روشن معنائی نداشت وخاصیت خود را از دست داده بود. همه چیز عالی و در حد کمال به نظر می رسید. ارواح دیگری نیز آنجا بودند و می دیدم که بعضی نور و امکان بیشتر و بعضی نور و امکان کمتری نسبت به من دارند. ولی من نسبت به آنانی که از من پیشرفته تر و نورانی تر به نظر می رسیدند ذره ای احساس قبطه نمی کردم. کاملاً برایم روشن بود که آنها ظرفیت و رشد خود و من ظرفیت و رشد خود را دارم و هرکدام از ما در جا و موقعیتی هستیم که باید باشیم.

شرح کامل تجربه مرگشون در صفحه 7 تاپیکم هست 👇

https://www.ninisite.com/discussion/topic/2966111/سلام-ازهمه-دوستای-گلم-که-از-داغ-عزیزشون-دارن-رنج-می?page=7

ارتباطت با خدا قوی تر کن

🌸گفت و گوی دو جنین تو رحم مادر....!🌸

(البته این یک مثال و کنایه هست) 

اولی میگه تو به زندگی بعد زایمان اعتقاد داری؟ دومی: آره حتما. یه جایی هست که می تونیم راه بریم شاید با دهن چیزی بخوریم اولی: امکان نداره. ما با جفت تعذیه می شیم. طنابشم انقد کوتاهه که به بیرون نمی رسه. اصلا اگه دنیای دیگه هم هست چرا کسی تاحالا از اونجا نیومده بهمون نشونه بده. دومی: شاید مادرمونم ببینیم اولی: مگه تو به مامان اعتقاد داری؟ اگه هست پس چرا نمی بینیم .دومی: به نظرم مامان همه جا هست. دور تا دورمونه. اولی: من مامانو نمی بینم پس وجود نداره. دومی: اگه ساکت ساکت باشی صداشو می شنوی و اگه خوب دقت کنی حضورشو حس می کنی....

 این مکالمه چقدر اشناست.....

اما جنین ها نمی دانند که تمام شدن زندگی جنینی، مرگِ تلخ و رنج آوری نیست،بلکه یک تولد است و پنجره ای روبه کمال و با رها کردن محیط تنگ و تاریک رحم، وارد دنیای وسیع و  پر از رنگ و نور می شوند  .زیاد شنیده اید که مرگ و تولد دو روی یک سکه هستند و همیشه مرگ مقدم بر حیات است، معنیه مرگ و تولد به این بستگی داره که ما در کدوم سمت باشیم، برای ما که توی این دنیا هستیم، عزیزانمون مرده محسوب میشن ولی برای اونها تولدی جدید توی یه دنیای پر از عشق و آرامش و نور و سروره. هرچند که برای هر تولدی مثل تولد از رحم مادر باید سختی و فشار کانال زایمان، ترس و اضطراب از اینکه به کجا داریم می ریم و چه اتفاقی قراره برامون بیافته وبُریدن از بند نافی که تموم زندگیمون رو وابسته به اون می دونیم و ضربه هایی که دکتر در بَدوِ تولد به پشتمون میزنه که ممکنه برای ما درد آور باشه ولی در واقع به نفع خودمونه و از روی خیرخواهی و برای زنده موندن ما هست رو تحمل کنیم.

مگه دکتر مهربون [همان آدم خطرناک از دید جنین] چه می کنه؟ جز این که جنین را از دنیایی کوچک جدا می کنه، دنیایی که در فکر او همه چیز است و پاک و تمیز ولی در واقع کوچکه و محدود و ... ،جنین با یک طناب متوسط 50 سانتی به یک سیستم وابسته و متصل است ، استقلال نداره و... اون طناب مناسب محیط بزرگ و مسیر رشد و تعالی نیست و...پس لازمه که جنین تلنگر بخوره ، لازمه که طناب دلبندش رو فراموش کنه و به زندگی واقعی‌تر  فکر کنه.و بهتر ِکه نترسه!

به راستی چقدر از تصورات و نگرانی های ما در مورد مرگ ، قبر ، برزخ و قیامت و... از این جنس همین نگرانی هایی هست که ناشی از کم اطلاعی از دنیای بعد از مرگ هست؟ در حالی که نترسیدن از مرگ نشانه دوستی با خدا و ایمان به رحمت و مغفرت اوست. البته نترسیدن از مرگ به معنیه خودکشی نیست که خودکشی از گناهان کبیره هست و هر کسی در مقابل سلامتی و محافظت از جسم و جانش مسووله ، بلکه نترسیدن از مرگ یعنی راضی بودن به سرنوشت و مرگی که مقدر شده. 

دوست عزیز توی تاپیکم به بررسی زندگی بعد از مرگ و تجارب کسانی که بر اثر حادثه ای مردن و دوباره زنده شدن پرداختم، دوست داشتی مراجعه کن با تاپیکهام. 

عزیزم بیا اینجا توی این تاپیک تجارب کسانی هست که برای مدت کوتاهی مردن و دوباره زنده شدن، تجارب مرگ موقت دوستان نی نی سایت هم هست، بخونی دیگه از مرگ نمی ترسی، امیدوارم برات مفید باشه 

https://www.ninisite.com/discussion/topic/2966111/سلام-ازهمه-دوستای-گلم-که-از-داغ-عزیزشون-دارن-رنج-می?page=7

خدا عشق مطلقه و کسی رو عذاب نمیکنه و درد و رنج و عذاب، توی اون دنیا از درون خودما ناشی میشه به واسطه کارهایی که کردیم ولی در نهایت این رنجها باعث پالایش روح میشه و وقتی روحمون کاملا پاک شد از اون سختی یا به اصطلاح جهنم نجات پیدا می کنیم. به غیر از شیطان و کفار و مشرکین،

این قسمتی از تجربه مرگ یک جوان 27 ساله هست که در زمان تجربه، هیچ اعتقادی نداشته، 👇

آن درد یک درد خارجی نبود، مانند این بود که این درد وارد وجود من شده و تکه‌های آن را از هم می‌درد. این درد نه تنها کم نمی‌شد، بلکه مدام رو به افزایش بود.

من به خوبی می‌دانستم که چرا آنجا هستم. من کارهای بدی در زندگیم انجام داده بودم و اکنون زمان تصفیه حساب بود. هرچه زمان می‌گذشت حس می‌کردم که تکه‌های من از من جدا می‌شوند. گناهانم را می‌دیدم که یکی یکی وارد من می‌شدند و با هرکدام از آنها، موجی از ترس، درد، و شرمندگی بر من جاری می‌شد. هر گناهی که کرده بودم بر من عرضه شد، ولی به شکلی بسیار منفی و ترسناک. مفهومی در یهودیت است به نام «فرشتگانِ عذاب و نابودی». کسی که خالق این فرشتگانِ عذاب است، خود ما هستیم. می‌دانستم که من خود بوجود آورندۀ این فضای تاریک و عذاب آور بودم. من همچنین می‌دانستم که تنها کسی که ورای این فضای تاریک است خداست. من شروع به فریاد کشیدن کردم: «خدایا! من را از اینجا نجات بده! به من کمک کن! من متاسفم! لطفاً مرا ببخش! من انسان خوبی خواهم شد!»
🌺🍃🌺🍃[دوستان، این قسمت از تجربه این بنده خدا منو به یاد این قسمت از آیت الکرسی انداخت :
اللّهُ وَلِیُّ الَّذِینَ آمَنُواْ یُخْرِجُهُم مِّنَ الظُّلُمَاتِ إِلَی النُّوُرِ

خداوند سرور کسانى است که ایمان آورده‌اند.

آنان را از تاریکیها به سوى روشنایى به در مى‌برد

وَالَّذِینَ کَفَرُواْ أَوْلِیَآؤُهُمُ الطَّاغُوتُ

و [لى‌] کسانى که کفر ورزیده‌اند، سرورانشان [همان عصیانگران=] طاغوتند

یُخْرِجُونَهُم مِّنَ النُّورِ إِلَی الظُّلُمَاتِ

که آنان را از روشنایى به سوى تاریکی ها به در مى‌ برند.

أُوْلَئِکَ أَصْحَابُ النَّارِ هُمْ فِیهَا خَالِدُونَ

آنان اهل آتشند که خود، در آن جاودانند]🌺🍃🌺🍃 ادامه در صفحه 33 تاپیکم 

دوست عزیز، تاپیک من رو بخون جواب خیلی سوالاتت رو میگیری، منم از 7 ماه پیش که پدرم فوت شد نظرم به دنیای بعد از مرگ جلب شد و اون تاپیک رو به همین خاطر ایجاد کردم   هنوزم در حال تحقیق و مطالعه هستم و هرچند روز یکبار تاپیک رو به روزرسانی می کنم، 

این تاپیک شامل تجربه مرگ آقای زمانی قلعه هست که در 26 سالگی 32 دقیقه مرده و مرگ رو تجربه کردن و اون دنیا و مراحل مرگ رو دیدن. چندین تجربه از دوستان نی نی سایت هم هست، عمیق ترین و با جزئیات ترین تجربه ها در صفحه 7 و صفحه 15 هست البته از انتهای صفحه اول، تجارب ایرانی و خارجی هستن ولی خوب این دوتا از ههمه جزئیاتش بیشتره. از کسانی که عزیز سفرکرده ای دارن و از داغ و دوری عزیزشون رنج می برن خواهش می کنم حتما حتما صفحات 7و 8 رو تا انتها با دقت بخونن خیلی کمکشون می کنه. 

(علت اینکه این تاپیک رو تکرار میکنم اینه که تاجای ممکن این مطالب رو بین مردم نشر بدم تا افراد بیشتری از این واقعیت ها با خبر بشن و کسانی هم که از داغ عزیزی رنج می برن با خوندن اونا تسکین پیدا کنن. شما دوست عزیز هم اگر تجربه مشابهی داری اگر دوست داشتی تعریف کن)،👇

https://www.ninisite.com/discussion/topic/2966111/سلام-ازهمه-دوستای-گلم-که-از-داغ-عزیزشون-دارن-رنج-می?page=7

حیوانات و حتی گیاهان هم روح دارن، بی جان و جاندار، توی این دنیا و از نظر ماست ولی کسانی که مرگ موقت داشتن و برگشتن، وقتی در حالت روح بودن، همه اشیا و چیزها رو به صورتی می دیدن که نوعی شعور توی همه اونها وجود داشته 

کاملا درسته، حتی بهشت هم ابدی نیست و درنهایت همه ما به سرمنشع هستی برمی گردیم، خدا از روح خودش در ما دمیده و این بدن مادی برای اینه که ما توی این دنیای مادی کارهامون رو به وسیله اون انجام بدیم، بعد از مرگ مثل لباسی که دیگه کوچیک شده و به درد نمیخوره هرچند در زمان خودش خیلی برای ما عزیز بوده اونو به کنار میندازیم، بعد روحمون مراحل معنوی رو طی میکنه که اصطلاحا بهش جهنم و بهشت میگیم که برای هر شخصی متفاوته و نتیجه و بازتاب اعمال خود ماست و به این ترتیبه که بعد از پالایش شدن روحمون از کارهای بد(مثل طلایی که از معدن طلا خارج می‌شه و در کوره ذوب میشه تا ناخالصی هاش جدا بشه و طلای خالصش بمونه) ، نتیجه کارهای خوبمون رو می بینیم که به اون می گیم بهشت ولی سر انجام و بزرگترین پاداش، لقا خدا و یکی شدن با نور و عشق مطلقه  که از اول از اونجا منشا گرفتیم و دوباره با اون یکی میشیم. 

اگر دوست داشتی یک سری به تاپیکهای من بزن مطالب زیادی اونجا هست امیدوارم برات مفید باشه. 

اگه گناه نکنی نمیترسی راحت یکمم بیشتر بخدانزدیکترمیشی