من خودم را دوست دارم

سلام عزیزم، خوش اومدی.متاسفانه امکانش نیست.خصوصی بفرست برام اگه نمیتونی اینجا بگی.

سلام عزیزم، چقدر زیبا گفتی:"تصمیم مهمی گرفتم‌؛ تماشای آینه رو کم کردم ...چون با تصویر ذهنی م شادتر بودم تا آینه ..‌بعدها فهمیدم تصویر ذهنی مدت زمان بیشتری با من هست تا آینه ..."

این نکته خیلی قابل تامل هست، واقعا تلاش کنیم تصویر ذهنی خوبی از خودمون بسازیم، اینجوری میتونیم خودمون رو بیشتر دوست داشته باشیم. اصلا لازم نیست بیش از حد زیبا و بی نقص باشیم، باید تلاش کنیم خودمون رو زیباتر ببینیم، اینطوری این انرژی رو به دیگران هم منتقل می کنیم.همه ما دوستانی داشتیم که زیاد زیبا نبودند، اما چنان خودشون رو زیبا می دیدند که مارو هم به شک انداختند که نکنه واقعا زیبا هستند و ما اشتباه می کنیم. مهم نیست در واقع چه هستیم، مهم تصور ذهنی ما از خودمون هست.اینکه به طور مثال اگر قد کوتاهی داریم، یا مشکلی که قابل حل نیست، با اون کنار بیایم، تا نشه نقطه ضعف و عامل ترس ما.

سلام عزیزم، خیلی متاسف شدم از فوت پدرت، خدا ان شاالله بیامرزتشون و ممنون که نوشتی این نکات رو. یک نکته خوب بود توی متنت که همه باید ازت یاد بگیریم:"از ته دلم حسرت میخورم که چرا قدر روزهای خوب زندگیم رو ندونستم و بجای فکر کردن به حرف شوهر و مادر شوهر و جاری ها لذت داشتن پدر رو نبردم و قدر خوشی ها و داشته ها و نعمت هارو ندونستم."

واقعا وقتی عمرمون تموم بشه، یک لحظه احساس می کنیم که چه روزهایی رو به بطالت و افکار بیخود گذروندیم، پر میشیم از حسرت، حسرتی که دیگه نمی تونیم جبرانش کنیم.واقعا فلسفه زندگی ما این افکار نیست، شان ما بالاتر از درگیری با دیگران هست. جمله ای یکبار منو خیلی متحول کرد، گفته بود روزی که می خواهیم بمیریم، در لحظه مرگ، اون آدمی که هستیم، اون آدمی رو ملاقات میکنه که می تونستیم باشیم و این حسرت هست که مارو میکشه.

ما آفریده شدیم تا عشق و خوبی و درستی رو رواج بدیم، بهترین و تواناترین من مون رو به دنیا نشون بدیم، به راه های مختلف، یکی با بچه های خوبی که تربیت میکنه، یکی با اختراع و اکتشافاتی که زندگی مردم رو بهتر میکنه.حالا می پردازیم به مشکلت و باورهای غلطی که موجب این حال شده برات.

این جمله ات: "الان برام مشکلی پیش اومده که هیچ کس و هیچ چیز نمیتونه کمکم کنه و اون غم از دست دادن ناگهانی پدرم هست....پدری که نه مریض بود و نه سن بالایی داشت...خیلی ناگهانی در سن ۵۹ سالگی و بدون هیچ مشکل یه مریضی در خواب ایست قلبی کرد و تمام."

این جمله ات از یک باور غلط نشات میگیره عزیزم، باور غلطتت این هست، فقط کسانی می میرند (یا باید بمیرند) که مریض هستند یا سن بالایی دارند.اینجوری نیست، هر کدوم ما یک فرصتی داره و به محض تموم شدن اون فرصت میمیره، پیر و جوون و سالم و مریض نداره. روزی که خداوند عزرائیل رو برای قبض روح مردم انتخاب میکنه، عزرائیل میگه خدایا، اینطوری مردم از من متنفر میشن، و خدا میگه نه، اینقدر بهانه و علت مثل بیماری و سیل و زلزله و افتادن از بلندی و اینها درست میکنم که کسی فکرش متوجه تو نباشه و مرگ رو به اون علل ربط بدن، نه تو.پس مرگ فقط تموم شدن فرصت ماست، نه علل و اسباب.خوش به حال اونهایی که آروم و بی دردسر بدون تحمل مریضی های سخت میرن.همه میدونیم که مریضی ها برای پاک شدن گناهان هست، گناهانی که گاه خواسته و ناخواسته مرتکب شدیم. اونی که بی دردسر میره، حساب خودش رو معمولا پاک کرده.(خدا بنده هایی اش رو که دوست داره پاک میکنه و میبره، بعضی طالم هارو کاری نداره تا اون طرف باهاشون حساب و کتاب سختی کنه).پدر شما که مداح و ذاکر اهل بیت بوده، حتما به حرمت اهل بیت مشمول یک مرگ آرام شده.

اگر بپذیری که مرگ برای همه اتفاق میفته، در هر سن و موقعیتی، کمتر دلت میسوزه و حس میکنی بهت اجحاف شده.این باورت رو اصلاح کن.

یک باور غلط دیگه:"واقعا نمیدونم با این غم بزرگ چطور کنار بیام و تحملش کنم؟؟؟ چطور با این غم جانسوز و به معنای واقعی کلمه جانگداز کنار بیام ....تو رو خدا اگه شما راهکاری برای من دارین کمکم کنید چون واقعا خسته شدم از این همه غم و غصه"

یک باور غلط دیگه ات این هست که قبول نکردی مرگ حق هست و برای همه. ما گاهی فکر می کنیم اونی که رفته برای همیشه رفته و مایی که موندیم برای همیشه موندیم.نه عزیزم، همه مون توی صف، به ردیف هم ایستادیم.ما هم ابدی نیستیم. برای ما هم امروز و فردایی هست. هر لحظه که می گذره، یک لحظه به زمان مرگمون نزدیک می شویم، کی میدونه نفر بعدی کی هست؟کی میدونه نوبت ما کی هست؟از این فرصتمون استفاده کنیم. دیگه امروز تکرار نمیشه، ما ساعت شنی ای هستیم که از لحظه تولد برعکس شدیم و داره ذرات شن داره از لابلای انگشتانمون میریزه پایین. داریم لحظه ها و ثانیه هامون رو از دست میدیم.

وقتی که اومدیم توی این دنیا، توی عالم ذر، تمام این قواعد رو پذیرفتیم، اینکه توی این بازی غم هست، شادی هست، مرگ هست. اونهایی که پذیرفتند وارد عالم شدند، اونهایی که نپذیرفتن از بین رفتند. میدونی چقدر ارواح سرگردان هست که هرروز به خدا التماس می کنند که خدا بهشون صورت زمینی بده و بیان توی این دنیا خودشون رو آزمایش کنند؟میدونی همین که لیاقت اومدن به روی زمین رو داشتیم خدا چه چشم امیدی به ما داشته؟حالا موهبت بوجود اومدن و خلق شدنمون رو داریم اینطوری از دست میدیم؟مثل یک بازی شطرنج میمونه که قواعدی داره، یکی از قاعده ها این هست که اسب بصورت L حرکت میکنه، حالا بشینیم و گریه کنیم که ما نمی خواهیم اسب اینجوری حرکت کنه.این که نمیشه، قواعد بازی رو ما نساختیم، ما فقط بازیگریم، پس سعی کنیم زیبا بازی کنیم و قدر موهبت زندگی رو بدونیم. 

یادته افسوس میخوردی که چرا قدر پدرت رو ندونستی و به حرف دیگران توجه کردی؟امروز قدر مادرت رو بدون تا فردا حسرت نخوری که چرا روزهایی باقیمانده رو در حسرت از دست دادن پدرت از دست دادی و از مادرت بهره مند نشدی.برای همه مون هست این روزها، خود من یکی از کابوس های بزرگم از دست دادن عزیزان و پدر و مادرم بود، این کابوس من رو اذیت می کرد تا یاد گرفتم مرگ رو بپذیرم، هم برای خودم و هم برای بقیه.

سلام عزیزم، فقط به این باور داشته باش که اونی که قراره پشت تو حرف بزنه، اگر تو هم هر لحظه کنار همسرت باشی، یک لحظه رو میتونه پیدا کنه که این کار رو بکنه.پس این قضیه رو بگذار کنار.سعی کنیم برای خودمون دشمن تراشی نکنیم، به دیگران تا حدی محبت کنیم و بقیه اش رو بگذاریم به عهده خدا. تو اگر کارت درست باشه، همه هم بر علیه ات دست به یکی کنن، تا خدا نخواد اتفاقی نمیفته. خودت را با بودن همیشگی کنار همسر کوچیک نکن، شانت رو نگه دار، فقط جایی که لازمه و احترامت حفظ میشه حضور داشته باش.ما نمیتونیم با حضورمون مانع بدگویی دیگران باشیم، چون همیشه نیستیم.فقط میتونیم خوب باشیم و خوبی کنیم و در صورت ناراحتی حرفمون رو محترمانه بزنیم.

سعی کن درآمد داشته باشی عزیزم. برای خودت، هر چند کم.یا با همسرت طوری صحبت کن که ماهانه یک پولی در اختیارت قرار بده و خودت بتونی خرج یا پس انداز کنی.باهاش صحبت کن.بگو من که درآمد ندارم، میخوام یک مبلغی رو ماهانه به حسابم بریزی با توجه به بودجه ای که داریم.

سلام عزیزم، بله حتما.نه، روانشناسی نخوندم.

سلام عزیزم، به خودت محبت کن تا از مهر طلبی دست برداری. اشباع که بشی دیگه دنبال محبت نیستی، و به تبعش دیگه باج نمیدی به کسی برای دریافت محبت و اینطوری کسی نمیتونه بهت سلطه داشته باشه.