سختی های زندگی من!!!

تنها راهش بی خیالیه زندگی خودتو بکن و سعی کن حرف هیییچ کس روت تاثیر نذاره

منم مادر نامزدم همین جور بود روز اولی که اومد خونمون اونا از شهر دیگه بودن برگشت به مادرم گفت فقط بخاطر پسرم اومدم اینهمه راه رو وگرنه دختر که قحط نبود. پسرشون هم کاملا تحت تاثیر مامانش بود و خونش هم داخل روستا کنار خونه مادرش بود الان که اینا رو تعریف کردی گفتم اگه نامزدی بهم نخورده بود منم دقیق تجربه شما رو داشتم.

عزیزم من تجربه ندارم ولی بهتره شوهر تو بیاری سمت خودت

دوست عزیزم ببخش که ریپلایت میکنم،منم زیاد با ازدواج هایی که با دوستی شروع میشه و خونواده ی دوماد رضایت ندارن مخالفم چون در واقع هر اتفاقی بیوفتی عروس بیچاره حق دخالت نداره و باید سکوت کنه،ولی درمورد من چی؟؟؟منی که خونواده ی همسرم به صورت کاملا سنتی اومدن خواستگاری چقدر التماس خونوادمو کردن که به ما دختر بدین میذاریمش رو تخم چشامون و ال میکنیم و بل میکنیم. همش دروغ بود. واقعیت این بود که یه کلفت تو سری خور و لال میخواستن که هرچی بارش کنن چیزی نگه.

خدا میدونه دوسال اول زندگیم چه دعواهایی سر مادرشوهرم کردیم و زندگیم کوفت شد. یعنی اخلاقای مادرشوهر استارتر رو منم به چشم و حتی بدترش رو دیدم.

خدا هیچ کسی رو گرفتار آدم زبون نفهم و فضول نکنه که هرچقدرم خوب باشی تهش نیشت میزنن

بچه ها شما مال کدوم شهر ها و کدوم نقطه هایی هستین که مادر شوهر یا خواهرشورتون هنوز تو عهد شاه وزوزک زندگی میکنن که اینجوری رفتار میکنن خیلی دوست دارم بدونم😕😕

عزیز دلم من نه از دوستی خوشم میاد نه ازدواج سنتی بدون شناخت

من میگم یک خانواده  حداقل باید چهار ماه رفت و امد کنن البته  وقتی تفاوقات اولیه اتفاق افتاد اینطوری هم شناخت نسبت به پسر ایجاد میشه هم خانواده واینکه کل رفتارا باید تحت کنترل باشه

ولی متاسفانه ما هیچکدوم از ازدواجامون نه تحت نظر مشاور نه تحت نظر خانواده

روهوا بدون شناخت کامل میریم زیر یک سقف

اونوقت میان میگن ازدواج هندونه در بسته

اگه هندونه

پس بشینیم خونه پدرامون گور بابای شوهر 

عزیزم دوست من م پنچ سال دوست بود ولی فقط پسر و شناخت نه خانوادشو

درست مشابه شما به مشکل خورد

 اینجا ایران خانواده مهم تر از خود پسر  انگاری

دقیقا با نظرت موافقم. سر ازدواجم هر چقدر به خونوادم گفتم بدارید لاقل دو سه ماه بدون عقد با همدیگه رفت و امد کنیم و ببشتر بشناسیم،خونواده خودم گفتن تو در و همسایه زشته و حرف درمیارن،خونواده شوهرم هم همش اصرار و عجله که همین فردا بریم عقد کنیم. به زور تونستم سه چهار جلسه با همسرم قبل عقد بریم بیرون و صحبت کنیم که خب اصلا کافی نبود و بعدش دیدم چقدر باهاشون تفاوت فرهنگی داریم. یعنی فکر کن خونواده ی من یه خونواده ی ساکت و کم جمعیت و تحصیل کرده که تو همه کاراشون با منطق تصمیم میگیرن،خونواده شوهرم شلوغ و پر سر و صدا و شدیدا احساساتی و زندگیشون مدل دهه ۵۰.

تا لخوام به ارامش مختصری که الان دارم برسم تاوان سختی دادم

کاملااا از رفتارش مشخصه این میتونه واست خوب باشه از حرفا و کاراش بر علیه خودش استفاده کن.