عزیزم بهت حق میدم!تو دوستات رو میبینی که پیشرفت کردن و به یه موقعیت اجتماعی رسیدن و براهمین احساس ناامیدی میکنی دقیقا عین من! یکی از دوستام مهاجرت کرد رفت تهران با اینکه ازنظر علمی ازمن پایینتر بود حالا بهترین موقعیت شغلی رو بعنوان گرافیست و مترجم توی یه تولیدی صنایع چوب داره و شرکت ب هیچ وجه حاضر نیس از دستش بده!
اما من ازدواج کردم و وقتی برا استخدام میرفتم و می نوشتم متاهل همون درجا متوجه میشدم که کار رو بهم نمیدن! رو اوردم به خونه نشینی و مترجمی با اینکه درآمد دارم اما همش میگم واقعاا حق من ازین همه تلاش و پیشرفت تو دانشگاه این نبود! وقتی اون دوستم ک الان تهرانه از پیشرفت کارش برامحرف میزنه تا چند روز فقط ناامیدی میاد سراغم!
استارتر چرا نمیری فوق بگیری؟؟؟الان بچت دو سالشه تا ساله دیگه اگه دانشگاه قبول شی بچت 3 سالش میشه...برای کارشناسی ارشد هم یا دو روز کامل یا سه نصفه روزی نهایتش باید بری دانشگاه و بقیه روزها را تو خونه ای....میتونی این سه تا نصفه روز را پرستار بگیری یا بچه را بزاری مهد ...بچه سه ساله دیگه از اب و گل دراومده....تازه پنج سالشم که بشه باید بره پیش دبستانی دیگه تو خوندن تو براش فایده ای نداره...دیگه بچه از ساعت 7 صبح تا سه بعدازظهر مدرسه هست میتونی اونوقت بری سره کار....من نمیدونم واقعا مشکلت چیه؟؟خودتم دنبال پیشرفتت نیستی....
ارسال نظر شما
این تاپیک قفل شده است و ثبت پست جدید در آن امکان پذیر نیست
تاپیک های به روز شده
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز
