سلام دوست عزیز
در صفحه ی 52 یک فایلِ صوتی 21 دقیقه ای از یک هموطن یزدی هست که در اون اثرِ سیلیِ ناحقی که به شخصی زده شده رو می تونی گوش بدی.
و در لینک زیر 👇هم تجربه ی آقای محمد زمانی قلعه هست که اثر دعوا و مُشتی که در نوجوانی به دوستش زده رو می تونی ببینی
https://www.aparat.com/v/9uHRy
ببین برای منم همین پیش اومده بود دقیقا!!!
من از یکی از پزشکای دکترساینا ویزیت انلاین گرفتم از خونه و خیلییییی خوب بود. بیا اینم لینکش ایشالا که مشکلت حل میشه 
سلام مجدد ،هر دو را دیدم و شنیدم
ولی جای سوالی برام مونده
درسته کسی که ظلم می کرد نتیجش را میدید،ولی اونی که طلم دید روزها و لذت های زیادی را از دست داده زندگیش نابود شده،اون به ازای از دست رفته هاش چیزی به دست میاره؟؟؟جایی که می خواسته اما توان دفاع از خودش را نداشته،
آیا به جاش خیری نصیبش میشه چه در زندگی دنیا چه در آخرت؟؟
نمیدونم متوجه منظورم شدید یا نه
ببین عزیزم تا اونجایی که من متوجه شدم، هر اتفاقِ ناخوشایندی که برای ما در دنیا پیش میاد، برای ما درسی به همراه داره و در جهتِ قوی‌تر شدن و رشد و ارتقاء ما هست. در خیلی از تجارب خوندم که جملاتی به کار بردن که مضمونش این بوده که افرادِ به ظاهر دشمن، در واقع، معلمانِ معنویِ ما هستن. ولی ما در زندگیِ زمینی از این مساله بی خبریم. در ادامه چند تکه از مطالبِ مُرتَبِط رو برات میزارم امیدوارم که خودت به درکِ روشنی برسی.
ما هرگز بنا به نوعی تصادف، در این کره خاکی حضور نداریم. ملاقات هایمان با بسیاری از افرادی که دوست یا دشمن ما هستند، تصادفی نیست. حضورمان در خانواده ای که دوست میداریم یا برعکس، از آن بیزاریم، تصادفی نیست. نکته ای که از همه چیز مهم تر است، این است که ما این واقعیت را به خوبی درک کنیم که حضورمان در روی زمین، برای تکامل روحی مان بسیار حائز اهمیت است. ما همه باید به رشد و تکامل معنوی و روحانی لازم دست پیدا کنیم تا معرفت بیشتری از عالم هستی و آفریدگار توانایی که ما را خلق کرده است به دست بیاوریم.
ما باید رشد و رشد و رشد کنیم، تا روحی بسیار مهربان و نیک سیرت بشویم و بتوانیم برچسب «عالی» را بر خود بچسبانیم.
(نگهبانان آسمان، اکو بدین، ص ۱۲۵)
«در جهانِ هوشمند، هیچ اتفاق و تصادفی وجود ندارد. بنابراین تمام زمانهای تاریک زندگیت، حادثه ها، رویاهای برباد رفته، همگی جزیی از رشد معنوی تو بوده اند. به آنها ارج بِنِه؛ آنها را قبول کن و بفهم؛ و [معنا و اثر] آنها را [در جهت رشد و کمال خویش] تغییر بده.»
(وین دایر)
💠 در انتهای تونل ناگهان ایستادیم و تمام صحنه های زندگیم مثل مارپیجی روبرویم قرار گرفتند. در مرور زندگیم به من نشان داده شد که آنچه به نام فاجعه، بلا و بدبختی در زندگیمان می نامیم، 🔴 بزرگترین معلمان زندگیمان هستند.
💠 در سر راه زندگی همه ما شرایط بیداری بسیاری گذاشته می شود. من دیدم که متاسفانه اکثر ما در خواب زندگیمان را سپری می کنیم و به ندرت افرادی هستند که بیدار می شوند.
(تجربه نزدیک به مرگ دکتر نیکوله سولیگ - روانشناس، فلسفهٔ شناس- سویسی تبار)
ترجمه # گلاره- سادات اخوی
ما موجودات روحانى هستيم كه فقط براى انجام وظايفى خاص بر روى زمينيم.
ما عدالت خداوند را با افكار خودمان تفسير مى كنيم و فکر می کنیم بايد بر روى زمين عمر طولانى داشته باشيم و به ما بسيار خوش بگذرد.
مصاحبه كانال تفكر سويس با پروفسور كوپلر راس
پیشگام محققین تجربیات مرگ جهان
ترجمه # گلاره - سادات اخوی
۱۶ خرداد اقای موزون بصورت لایو درباره سوالات پیرامون برنامه زندگی پس از زندگی جواب داد من بخشهایی از اون رو دیدم اما ۲۰ دقیقه اخر درباره تجربه مشاهده اثر گناهان کبیره گفت که متاسفانه من اون قسمت رو ندیدم و‌اخرش رسیدم . اگر کسی دیده چی گفته لطفا بگه.
سپاس عزیز من چند ماه بابای عزیزم از دست دادم قبلاً اینجا نوشتم بابام ده سال از اثر سکته مغزی ناتوان بودن از حرف زدن بینایی یه چشم از دست دادن من تنها بچشون بودم بابام بزرگترین عشق زندگیم بودن تمام زندگیم شده فکر کردن به اینکه اون دنیا بابام میبینم؟از فکر اینکه نتونم بابام ببینم دیوانه شدم بعضی ها میگن چون جایگاه‌ها متفاوته واعمال فرق داره وشاید اجازه نداشته باشیم ممکنه هم نبینیم شما که مطالعتون زیاده همدیگر میبینیم ؟تمام مطالب شمارو خواندم اما هنوز آروم نیستم با اینکه بعد رفتنشون خواب دیدم سرحال بودن و داشتن مستقیم به طرف نوری مثل خورشید میرفتن اما دلتنگم خیلیی زیاد
سلام ندا جان
بله شما رو به خاطر دارم و یادم هست که خیلی هم با هم صحبت کردیم.
در موردِ سوالی که پرسیدی، راستش تا اون جایی که اطلاعاتِ من اجازه میده، می تونم بگم در اکثرِ غریب به اتفاقِ موارد ( تقریبا در همه ی موارد) اینطور بوده که فرد، در زمانِ تجربه ی نزدیک به مرگ، پدر و مادر و دوستان و آشنایان و درگذشتگانش رو می دیده و با اونها ارتباط برقرار می کرده حتی در بعضی موارد، روحِ اشخاصی رو می‌دیده که جزء دوستان و فامیل بودن که خیلی خیلی قبل از او فوت شده بودن و حتی شخصِ تجربه کننده اونها رو در زمانِ حیاتِ دنیایی شون ندیده بود و بعد از فوتِ اونها به دنیا اومده. از این جهت می تونیم امیدوار باشیم ( و یقین داشته باشیم) که ما هم عزیزانِ سفر کردمون رو خواهیم دید.
گفتی که کلّ تاپیک رو خوندی، پس حتما اون قسمت از تاپیک رو هم خوندی که آقای زمانی در مورد ارتباط بینِ ارواح، توضیح داده بودن
اونجا آقای زمانی توضیح دادن که اگر هردو روح ( خواه عاشق و معشوق، خواه مادر و پدر و فرزند، خواه دوست و... باشن) اگر هردو نیکو کار باشن چنان در وجودِ هم و عشقِ هم ادغام میشن که برای ما در این دنیا قابل درک نیست.
و اگر از بدکاران باشن، انگار از دور همدیگه رو می بینن و دیگه مثلِ گروهِ قبلی در وجودِ هم حل نمیشن ( ولی بازم می تونن همدیگه رو ببینن ولی مثل نیکوکارها، با هم یکی و متحد و ادغام، و در عشقِ هم ذوب نمیشن)
باز هم از گفته ی بالا نتیجه می گیریم که در هر صورت ما عزیزانمون رو در اون دنیا ملاقات خواهیم کرد، ولی مرتبه ی دوری و نزدیکی ( نه از نظرِ فاصله، بلکه از نظرِ صمیمیت و عشقِ وجودی) ممکنه فرق کنه.
یکبارِ دیگه صحبت‌های آقای زمانی در این زمینه رو در اینجا میزارم 👇
آنچه می گویم در آنجا بینِ انواعِ ارواح واقع بود و جریان داشت.
خواه عاشق و معشوق زمینی، خواه عشق بین اعضای خانواده، ، خواه دوست و آشنا و رفیق.
در آنجا ارتباطِ بین دو روح ِ آشنای رفیقِ زمینی ( مثل مادر و فرزند یا همسران یا عشاق یا رفقا ) دو حالت کلی داشت:
اگر هر دو روح خوب باشند چنان باهم نزدیک هستند که حتی تصورش هم برای ما ممکن نیست زیرا ما اینجا پنج حسی هستیم و فقط بالاترین سطحِ یک ملاقات و نزدیکترین دیدار و زیارتمان در اینجا فقط میتواند در آغوش قرار گرفتن یکدیگر باشد.
آن هم بدون درک متقابل و با درکی بسیار ناچیز از یکدیگر که نهایت آنرا ما در اینجا عشق مینامیم.
در صورتی که عشق در آنجا به معنای مطلق است و دیدارها با چشم نیست که ظاهری باشد،
ما اینجا بالاترین بیان و وصفی که اینجا میتوانیم به عشق بدهیم فقط میتوانیم بگوئیم از اعماق وجودم یا باتمام وجودم
که این لفظها به هیچ عنوان نمیتوانند واقعی باشند و ما به ظاهر تصور میکنیم که واقعی هستند.
زیرا در واقع ، این احساسات و هیجانات و بالا رفتن درجه حرارت جسم و بدن های ماست که چنین تصور و یا شاید وهم را برایمان بوجود میآورد که فکر میکنیم واقعاً عاشق هستیم و می اندیشیم که طرف مقابل را حقیقتاً تا پای جان دوست داریم ولی با اندک تغییری در ظاهر و یا رفتار طرف مقابل آتش عشقِ ما فروکش مینماید و حتی اگر فرزندمان باشد از او دل چرکین می شویم و تمام.
ولی عشق در آنجا کاملاً متفاوت است.
زیرا به طور مطلق و واقعی و تمام عیار پدیدار میشود.
و درصورتی که هردو فرد خوب و نیکو کردار باشند در همدیگر پابرجا میشوند و عشقشان به معنای مطلق و واقعی جلوه میکند و به حقیقتِ وجودیِ هم به شکلی عشق می ورزند و نوعی از جذبه بینشان تلاطم و جریان می یابد که حتی اگر کمتر از لحظه ای از آن نوع عشق را که در آنجا حقیقت پیدا میکند فقط به اندازه کسری از ثانیه در این جسم مادی ما پدید می آمد ابداً قابلیت درک و تحمل آنرا نخواهبم داشت چون ظرفیت بدنی و وجودی ما برای درک آن بسیار کم است.
واقعیت اینست که ما با این جسم گوشتیِ استخوانیِ خود فقط اسمی از عشق شنیده یا توصیفی بسیار اندک از آن شنیده ایم.
ادامه 👇👇👇
این است دلیل آنکه بنده و بسیاری از تجربه کنندگانِ دیگر ادعا داریم ( اصلاً فقط خودم را عرض کنم ) که اگر الان از منبع موثقی خبر حتمی بدهند که مثلا فردا میمیرم بنده بلافاصله با شنیدن این خبر اطمینان دارم که از شوق دیدار آنجا و آن نور که‌منبع عشق و عاشقی هاست واقعا در لحظه قبض روح شده و از جسمم خارج میشوم.
و تنها نگرانی من این خواهد بود که حسابهایم را با آنهائی که حساب دارم آنجا چگونه تصفیه کنم.
که اگر نتوانم جبران کنم و اگر نبخشندم.
طعنه هائی که زده ام؛
تمسخرهایی که از من سر زده.
خیانت هایی که کردم.
حرفهای خلاف واقع که به زبان آوردم.
قضاوتهائی که کرده ام؛
کمکهایی که به راحتی میتوانستم انجام دهم و ندادم؛
حق هائی که ناحق کرده ام؛
شهادتها و گواهی هایی که به نفع مظلوم ندادم
آنهائی که میتوانستم ببخشمشان و نبخشیدم.
آن چیزهائی که به هیچ وجه مال من نبود اما آنها را متعلق به خودم و حق خودم تصور دانستم و تصرفشان کردم ...
نگرانم که اینها چه خواهد شد ؟؟؟!!!
ادامه 👇👇👇
در آنجا اگر عاشق و معشوق، از نیکوکاران نبودند انگار از دور (منظور فاصله نیست)به هم نظاره و مشاهده و ادراک داشتند اما حسرت میخورند که هیچگونه دسترسیِ وجودی و درونی با یکدیگر ندارند مانند اینست که در اینجا دو نفر عاشق هم باشند ولی هیچگونه وسیله ارتباطی بین آنها وجود نداشته باشد.
اما در آنجا هر دو شناخت کاملی از هم دارند ولی گویی که فقط تصویر یکدیگر را از فاصله بسیار دور میبینند.
منبع : ZamaniNDE
افای موزون بسیار ناراحت بود از برخورد و قضاوتهای مردم در مورد تجربه گرها، کلی در این مورد صحبت کرد و خیییییلی ناراحت بود و حتی گفت اگر یک ماه هم صحبت کنم کمه بازم.
ضمنا در مورد تناسخ صحبت کرد .
در مورد علت کم‌بودن تجربه های منفی صحبت کرد که خوب باز هم قضاوتها موثر بود و البته گفت تقریبا ۱/۳ تجربیات منفی بوده.
در مورد دنیای دیگر و پرسش و پاسخ و‌محاسبه ی اعمال صحبت کرد و‌گفت دنیای دیگر دنیای اگاهی هستش و اونجا همه میدانند که این شخص قراره برگرده فقط خودش نمیدونه، بهمین دلیل پرسش و پاسخ وجود نداشته.
درمورد نکیر و‌منکر مردم‌پرسیده بودند و ایشون گفت باید بدانیم‌که بشیر و مبشر هم‌وجود دارند و اما ما فقط نکیر و‌منکر رو شنیدیم.
در تلاش برای پژوهش و‌تحقیق هستند برای فصل دوم.
اگر بازهم‌قرار شد لایو بذارن،اطلاعرسانی میکنم.
اینستاگرام صفحه به نام عباس موزون
