اگه بیمارستان امام حسین اصفهان که برای کودکانه رو میگید !!وای که این بیمارستان از نظر رسیدگی افتضاحه . از قسمت بستری کردنش گرفته تا اخر. من بچمو اوردم . یعنی اینقدر حرص خوردم فقط نفرینشون میکردم. همه چی بی نظم. تو اتاقا ملافه ها و پتو پک نمیشن. همینجوری در معرض هوان. سرویس بهداشتی نکبت بود حالمون بهم میخورد استفاده کنیم. ( بیمارستان اطفاله باید دائم تمیز و استریل و ضد عفونی بشه). بچه من سند داشت و باید پمپرسشو سوراخ میکردیم . یه قیچی میخواستم . اولا که به سختی میشه یه پرستارو باش حرف بزنی. بعد بهم میگه خودت برو از تو اتاق نمونه گیری قیچی بردار. تازه اونجا هم نبوده. کیف وسایل نمیدن . از لیوان آب و دمپایی خبری نیست. نمیزارن بچه همراه داشته باشه جز مادر و با زور و التماس یه زن دیگه مثل مادربزرگ که واقعا اون قدرت و تحمل و صبر و ارامشی که مادر بچه نیاز داره رو نداره. یعنی اگر نیاز باشه پدر بچه باشه نمیزارن اذیت میکنن توهین میکنن. انتظاماتش مثل سگ میمونن وحشیا. انگار نه انگار پدر و مادرا بچه مریض دارن اونجا و نیازه بهشون ارامش داده بشه. عمل ها ساعت مشخص نداره. بچه ها رو میگن از ۲و ۳ صبح ناشتا باشن بعد یهو تا ۱-۲ ظهر عمل نمیکنن . یعنی مثلا بچه ۴ یا ۸ یا ۱۲ ماهه بیش از ۱۰ ساعت گشنه میمونه.
حتی من تو سطل آشغال مخصوص پوشک سوسک فاضلاب زنده دیدم رفتم گفتم سوسک هست میخندن و مسخره میکنن. وای رفتاراشون خیلی بد بود . مریض رو یه بدبخت بی سواد و محتاج میبینن و ذره ای احترام نمیزارن. همه تصور ها از بیمارستان اطفال یه جای تمیز خاصه که بهداشت بالایی داره ولی .. برای گرفتن اب جوش باید بریم طبقه زیر زمین تهه یه راهرو از شیر آب مثل شیر آب روشوییه دستشویی بین راهی ها. یعنی دکه ی اغذیه فروشی آب جوش نمیده. خلاصه گفتم. شکایت و حرص زیاده. کافیه رندمی به ۱۰ پدر و مادر که بچشونو اونجا آوردن تماس بگیرید ببینین نظرشون چیه. التماس انسانیت. من که با همشون اون دنیا تسویه میکنم.