دوران عقد

خب پس اگه دوستش داری یعنی انتخابش کردی واسه زندگی مشترک واسه اینکه به همه ترجیحش دادی پس نباید به مجردا حسودی کنی یا پشیمون باشی اگه غیر از ایناست پس دوست داشتنی در کار نیست

منم ميگفتن دوستام ولي به اين فكر كن اگه اونا جاي تو بودن هم اگه تو اينجوري ميگفتي در مورد شوهرشون راحت قبول ميكردنو با شما تفريح ميكردن؟؟اجازه نده كسي اصلا در مورد شوهرت اينا رو بگه حتا

خب هردورانی خوبی خودشو داره.اونی نه مجرد میگه ازدواج.اونی که ازدواج کرده میگه مجردی.با دوستاتت بگرد اما خب محدودتر قبل باید بشی.زمان کمتری بادوستات میتونی بگذرونی.اوناهم دوست دارن متاهل بشن.کلا ت هرچیزی روکه نداریم به دنبال میدوییم وقتی رسیدیم میگبینم هیچی نبوده و انقد جذاب نیست از دور جیزا جذابن فقط

 خب چقد برن    بلاخره ی روز ادم خسته میشه.  من خودم یکی از اونام ک هر کی ببینه میگ وای خوش ب حالش حقوق داره هر روزم ی جاس ولی خب نگم ار دلم برات... 

منم متولد ۷۴ام دوساله ازدواج کردم اوایل مثل تو بودم همش احساس میکردم شاید زود بود واسه ازدواج ولی الان خیلی راضیم همسرم جای همرو برام پر کرده منم دوست زیادی ندارم شاید دوتا ولی خوشحالم واقعا

سعی کن انقد با همسرت بگو بخند کنید انقد خوش بگذرونید انقد اعتماد و صمیمت ایجاد کنید باور کن همسرت از هزارتا دوست برات بهتر میشه همچنین زندگی متاهلی

عزیزم حرف و حدیث انقد زیاده که نگو

اگه بخوای به همش توجه کنی و ناراحت بشی فقط و فقط خودتو از پا میندازی مطمئن باش دهن مردم بسته نمیشه