سلام. دلم گرفته. خیلی... من ۲۷ سالمه اما به اندازه ۲۷۰ سال درد و غم همراهمه. از وقتی یادم میاد خونریزی بود و درد و بیمارستان و اتاق عمل و خلاصه نصف عمرم تو مطب بودم و تقریبا نصف دیگش بیمارستان. بعد از گذشت ۷ سال از زندگی مشترکم و پشت سر گذاشتن دردسرای کمکاری تخمدان و کمکاری تیرویید و فیبروم و آدنومیوز رحمی و دست آخر هم سرطان رحم که خداروشکر با دارو کنترل شد چندماه پیش دکترا کاملا نا امیدم کردن و گفتن امکان نداره باردار شم حتی با آی وی اف. گاهی حالم خوبه گاهی خیلی بد. امشب ازون شباست که خیلی دلگیرم. خیلی. هر سالی که میگذره نمیتونم باور کنم که هنوز جای خالی بچه پر نشده