مامانم و شوهرم دعواي بدي كردن. دلم داره ميتركه

قربونت برم عزیزدلم دیگه چاره چیه به قول شوهرم من بچه اوردم نباید از کسی توقع داشت

اصلا ربطی ب مادر این خانم نداره احترام فرق داره با تو سری خوردن دوره برده داری گذشته حالا هر کی میخواد باشه

من بیچاره انقد دلم گرفته که نگو با سه تا بچه کوچیک هیچ کمکی بهم نمیکنه هیییچ باید ریخت و پاشاش هم جمع کنم اعتراضم کنم به لای قباش برمیخوره یکی نیست بگه اخه احمق با این شوهر تحفه چرا سه تا زاییدی😞😞😞

من اگر جاي شوهرت بودم از تو بيشتر از مامانت ناراحت ميشدم 

تو بايد مامانتو دعوا كني نزاري با سوهرت اينجوري كنه

واقعا نمیتونم این حجم از توپیدن کابرا به یک زن تازه زایمان کرده رو درک کنم!!خب شما تحت فشار بودی و تازه زایمان کردی وحالا یک اشتباهی کردی!!

عزیزم وابسته بودن چه دختر به خانوادش چه پسر به خانوادش آفت زندگی مشترکه،مطمئن باش وابسته بمونی خیلی بدتراز اینا سرتون میاد،دخلو خرجتونو مدیریت کنیددشده کم بخرین کم بخورین ولی زیربار کمک کسی نرید،سعی کن کارای بچه رو زود یادبگییری خودت کاراشو بکنی

الانم اصلا نمیخواد دنبال راهکار باشیی،بزن به بیخیالی،زمان همه چیز رو حل میکنه،اگه مشکل از شوهرتون بود میگفتم برید عذرخواهی ولی چون مشکل از مادرتونه الان عذر خواهی کنید همه چی بدتر میشه

دیگه از اون اتفاقا هیچی رو مرور نکن

کم کم هم مستقل شین،به شوهرتم بعدااا بعد گذشت چندمدت کم کم با مهربونی بگو بخاطر بزرگتری سلام و بگو حرمتو حفظ کن مییینی که دیگه مستقل شدم توهم بذار حرمتا حفظ شه واسه آرامش زندگیمون

ضمنا عزیزم من جای شما بودم بعد همون دعوای اول از مادرم دلخور میشدم و دیگه نمیرفتم پایین خونشون ومیموندم شوهرمو دلداری میدادم

باشوهرم دوتایی بچمونو میبردیم ختنه

مادرت همسرتو انداخته بیرونه بعد شما رفتنی خونشون وبچه رو دادی بردن ختنه؟؟؟؟بعد انتظار داری مادرت متوجه رفتار بدش هم بشه؟؟؟ نه عزیزم نه،وقتی شما همچین اشتباه بزرگی از مادرتون دیدین باید سرسنگین میشدین تامتوجه کار اشتباهشون بشن

الان مادرتون باخودشون میگن هرکاریم بکنم چون وابستمم باز میان سمتم!!

این حرفارو کسی بهتون میگه که مادرش دقیقا مثل مادر شماس

منو کاملا وابسته بزرگ کرده و یجورایی کیف میکنه که من وابستممم

ولی من همون تو دوران نامزدی دیدم که چجوری این شد آفت زندگیمون و بعد ازدواجم کلا ۱۸۰درجه تغیرر کردم

یه جای دور از مادرم خونه خریدیم،هفته ای یک بار بیشتر نمیرم خونشون،گزارش همه کارامو بهش نمیدم ،بدی شوهرمو پیشش نمیگم،همه کارامووو خودم میکنمم

بااینکه عملا هیچیییی بلد نبودم،حتی یبار برنج هم نپخته بودم

و الان رابطمون خیلی خیلی خوبه خصوصا رابطش باهمسرم از رابطش بامنم بهتره

مادرمنم خیلیییی مهربونه همههه کاری برامون میکنه ولی یه اخلاقی داره که با کارای بعدیش میزنه اون کارای خوبشم نابود میکنه واسه همینم من سعی میکنم مستقل باشم 

یادم نمیره وقتی خونه خریدیم واسباب کشی کردیم

اومد ۳روز بککوووب کار کرد،بعد یه دعوایی راه انداخت طه دعوایی راه انداخت نشستم تو خونه تازه که باخون ودل خریدمش زار زدم😑اما شوهرمن درکش خیلیی خوبه هی میگفت عیب نداره حق داره ول کن باید تحمل کنی مادرته...

خلاصه که فقط وفقط باید راه و روش زندگی توعوض کنی

اون قضایارو هم به کل فراموش کن و از این روزا لذت ببر

همه چی میگذره

زمان بده

عجله نكن

سلام استارتر عزیز حالت بهتر شد

خیلی حست رو درک میکنم

من اون روزها رو بعد ۱۳ ماه فراموش نکردم

قشنگ درون میکنم عزیزم با این تفاوت که من شوهرم دعوا و شروع تقصیر مامانمم بود ولی بیشترش نقصی شوهرمه الانم با هم قهر مامانمم گفته تا من زندم نمیخوام ببینمش