بارداری مولار- کوریوکارسینوم

دقیقا دو هفته بود که از مصرف داروهای همسرم می گذشت که دیدم دو روز از موعد پری.ود گذشته و خبری نیست

با دستانی لرزان و دلی پر هیجان بی بی چک گذاشتم و در اوج ناباوری دیدم که به سرعت دو خط پر رنگ افتاد.بی اختیار اشکهام سرازیر شد و به زور هق هق گریه ام رو نگه داشتم.ساعت 6 صبح بود و همسر بیدار، نمی خواستم تا مطمئن نشدم بهش خبر رو بدم ، ضمن اینکه برای سورپرایز کردنش برنامه ها داشتم

رفتم سرکار و از اونجا مرخصی گرفتم و مستقیم رفتم آزمایشگاه و تیتر بتا دادم.

و ساعت 9:30 صبح روز یکم آبان فهمیدم که "مادر" شدم.

چه کلمه ی عظیمی...چه حس بینظیری...برگه آزمایش رو که به دستم دادن عدد 541 روش نقش بسته بود. 

زانوهام سست شد و زدم زیر گریه.پرستار برگه رو از دستم قاپید و با خنده گفت تا نری شیرینی برامون بخری، جواب رو بهت نمی دم.

با چشمهای گریون و لب خندون، شیرینی به دست و رقص کنان جشن گرفته بودم برای خودم...چه جشنی...

همسر رو جوری سورپرایز کردم که فقط اشک می ریخت و خدا رو شکر می کرد. می دونستم که هر 48 ساعت باید تیتر بتا دوبرابر بشه و یه روز در میون توی آزمایشگاه بودم تا مطمئن بشم همه چیز درسته و همه چیز درست بود. ساک حاملگی در هفته پنجم دیده شد و من اینبار با دادن این خبر به خانواده مخصوصا مامانم، موجی از شادی و امید رو به ارمغان آوردم.

از شدت ذوق رفتم لباسهای نی نی گونه خریدم و دستم همش روی شکمم بود و مدام با "کنجد جانم" حرف می زدم. غافل از اینکه سرنوشت چه تقدیر شومی برام رقم زده بود

بله می شه درآورد اما صد در صد به تشخیص پزشک بستگی داره

مخصوصا اگر توی سن باروری باشید دکتر این کار رو تا جایی که بشه به تاخیر میندازه

توی شش هفتگی موقع سونوگرافی دکترم گفت : عع! چرا شکل ساک اینجوریه؟ ساک حاملگیت داره از وسط جمع می شه

دلم ریخت و آروم آروم خودم رو آماده کردم برای خبرهای بد. شش هفته و سه روزه بودم که اون اتفاق وحشتناک افتاد و زندگیم رو زیر رو رو کرد

وسط آشپزخونه بودم و داشتم با کنجد حرف می زدم و براش می گفتم که چجوری می شه آش رشته درست کرد که یک دفعه دیدم خیس شدم، نگاه کردم و ...فقط خون بود و خون

جیغ کشیدم و افتادم کف آشپزخونه...تهوع...خونریزی....بیمارستان....بخش زنان....شیاف پروژسترون بدون سونوگرافی تشخیصی....و 5 آمپول ضد خونریزی و استراحت مطلق

5 روز بعد سونوگرافی و تشخیص از بین رفتن ساک حاملگی و ختم بارداری و تجویز 6 قرص سایتوتک و درد سقط و شکنجه باز شدن دهانه رحم و دیدن تکه تکه های کنجد

یک هفته بعد، سونوگرافی مجدد و تشخیص باقی ماندن یک لخته خون یک میلی متری، مجددا تجویز قرصهای سایتوتک (میزوپروستل) و دردهای وحشتناک ، تهوع و فریادها و زجه ها و بیمارستان بستری شدن. در نهایت دکتر در مطب من رو سونو کرد و گفت تمام شده و ممکنه تا 10 روز خونریزی داشته باشی که باید مدام کم بشه

و من ماندم و یک شکم خالی و یک دل شکسته. در تمام دوران زندگیم همیشه به عنوان یک دختر قوی، با انرژی و با اراده شناخته می شدم. الان هم نمی خواستم کم بیارم. محکم در مقابل همه غمهام ایستادم و به خودم گفتم: نه باجی...تو این بار هم کم نمی یاری. هیچی نیست. تموم شده رفته . قوی باش، بخند و به فردا فکر کن

اما انگار قرار بود امتحان سخت تری ازم گرفته بشه

از 23 آبان تا 10 آذر خونریزی کمابیش ادامه داشت و دکترم می گفت نرماله حتی ازش خواستم یه آزمایش تیتر بتا برام بنویسه، خندید و گفت دیگه چیزی نمونده که بخواد بتا رو بالا ببره...و من هر روز رنگم زرد تر می شد، حالت تهوع داشتم و مدام خوابم میومد

ساعت یک بعد از ظهر روز دهم آذر ، پشت میز توی محل کارم نشسته بودم که یک دفعه حس کردم انگار  آب ولرمی از بالا تا پایین شلوارم ریخته شد

آروم به پایین نگاه کردم و دیدن تا مچ پام توی کفشم، توی خونِ!!! از شدت وحشت و تعجب دهنم خشک شده بود. با همسرم تماس گرفتم و سریع رفتیم بیمارستان و پرستار تلفنی به دکترم گفت: بیمار به شدت خونریزی داره ...خونریزی غیر قابل کنترل بود.سه تا پوشک بچه و شلوار و مانتو و صندلی ماشین و همه چیز غرق خون بود

باز دکتر من رو سونو کرد و گفت احتمالا نزدیک عادت ماهانَت هست و برای همین انقدر خونریزی داری

باز هم برام آمپول جلوگیری از خونریزی و قرص مفنامیک اسید تجویز کرد و حتی یک سونوگرافی دقیق هم ازم نگرفت

رفتم خونه و ساعت 11 شب بود که...احساس کردم یه چیزهایی داره از توی رحمم کنده می شه ، وسط اتاق بودم و یه سینی خیلی بزرگ اونجا بود(خدا رو شکر) تنها کاری که کردم پریدم روی سینی و ...

تکه های انگور شکل خون به اندازه نصف آجر به شدت ازم دفع می شد ، خون به همه جا پاشید، به دیوار به پرده و روی فرش...هییییچ دردی نداشتم فقط از وحشت جیغ می زدم و بالا می اوردم.شوهرم خشکش زده بود تنها کاری که کرد، منو رو بغل کرد و رفتیم بیمارستان. اونجا انقدر داد و بیداد کرد تا بالاخره دکتر گفت سونو گرافی کن و ...

موقع سونوگرافی، خانم دکتر جوان آروم آروم اخمهاش رفت توی هَم و مدام می گفت "وای...وای"...و در نهایت نوشت بارداری مولار شده، مول مهاجم هست و تهدید کننده اندامهای دیگه

سریعا باید آزمایش تیتر بتا داده بشه تا تشخیص کامل بشه...تیتر بتا عدد 49000 رو نشون داد و من توی راه مطب دکتر با سرچ توی اینترنت فهمیدم که اوضاع اصلا خوب نیست...بارداری مولار (پوچ)دو مدل داره: مول ناقص و کامل با اجازتون اینجا رو از مقاله های علمی کمک می گیرم که اشتباهی در انتقال اطلاعات صورت نگیره:

"حاملگی مولار زمانی رخ می‌دهد که تخمک بارور به جای یک جنین به توده‌ای گوشتی به نام مول (mole)تبدیل شود. علائم بارداری مولار در ابتدا شبیه به یک بارداری معمولی است، اما در ادامه علائمی مانند خونریزی و سایر علائم هشداردهنده‌ای نیز خواهد داشت

هنگامی که مشکلات کروموزومی خاصی هنگام لقاح و تشکیل تخم بارور وجود داشته باشد، بارداری مولار اتفاق می‌افتد. بارداری مولار ممکن است به صورت کامل یا جزئی باشد. در بیشتر موارد حاملگی مولار کامل، تخمک بارور، دو نسخه از کروموزوم‌های پدر را داراست و هیچ کروموزومی از مادر را ندارد. در این حالت، جنین، ساک حاملگی و جفت طبیعی تشکیل نمی‌شود بلکه جفت، توده‌ای از کیست‌هایی است که شبیه به یک خوشۀ انگور هستند. در حاملگی مولار جزئی، معمولاً تخمک بارور، دو نسخه از کپی کورموزم‌های پدر و یک نسخه از کروموزوم‌های مادر را دارد. در این حالت، مقداری بافت سالم جفت وجود خواهد داشت، ساک حاملگی تشکیل می‌شود و ممکن است جنین یا بخشی از بافت جنین نیز تشکیل شود، اما در بیشتر موارد به قدری غیرطبیعی است که امکان ادامۀ حیات و رشد را نخواهد داشت.در برخی موارد نادر، ممکن است سلول‌های غیرطبیعی بافت مولار در بدن پخش شده باشند. در چنین حالتی احتمال درگیر شدن ریه‌ها بیشتر از سایر اندام‌ها خواهد بود. به همین دلیل، پزشک ممکن است با تصویربرداری از قفسۀ سینه توسط اشعۀ ایکس، از انتشار پیدا نکردن سلول‌ها اطمینان پیدا کند."

اینها رو می خوندم و سرم گیج می رفت

اگر بافت توی بدنم پخش شده باشه چی؟ تقصیر کی بوده؟ چرا؟؟؟؟

ان شاالله که به خیر و سلامتی دوران بارداریتو پشت سر می گذاری عزیزم

با جواب سونو گرافی و آزمایش خون رفتم دکتر...بی نوبت من رو فرستادن داخل و دکتر با چشمای سرد و خاکستریش روی یه برگه چیزهایی نوشت و به دستم داد و گفت: خب عزیزم...دیگه کاری از دست من بر نمی یاد.معالجه شما از این به بعد با آقای دکتر فلانی هست که برات معرفی نامه نوشتم .درمان شما توی تخصص من نیست

زبونم بند اومده بود و مغزم کار نمی کرد.با صدایی که به زور از ته گلوم دراومد گفتم مشکل من چیه خانم دکتر

راحت و عادی گفت: کوریوکارسینوم...مِن مِن کنان گفتم؟: چی هست؟ گفت: اصطلاح عامیانَش اینه: "سرطان بچه خوره"

زمین زیر پام سست شد...عرق سرد روی پیشونیم نشست...سَ رَ طان؟من؟؟؟؟ چی؟...چرا؟؟؟؟

دکتر پشت سر هم حرف می زد و من نمی شنیدم...

برو...همین الان...همین امروز باید درمان شروع بشه...شیمی درمانی...داروهای ترکیبی...

تنها چیزی که تونستم بپرسم این بود: خانم دکتر ...موهام می ریزه؟؟؟ دکتر یه لحظه سرش رو از روی پروندم آورد بالا ، نگاهش رنگ قشنگی نداشت، گفت برو سریعا خودتو برسون به مطب دکتر  و اگر راهت ندادن با من تماس بگیر

کاغذها توی دستم بودن...کاغذهایی که نشون می دادن یه هیولا توی وجود منه...

دستم رو به دستگیره در گرفته بودم و نمی تونستم راه برم و مدام از خودم می پرسیدم: چرا؟؟؟چرا؟؟؟

همسرم با چشمهایی نگران بیرون ایستاده بود.بدون اینکه نگاهش کنم گفتم، اوضاع خوب نیست. اصلا خوب نیست. باید محکم باشیم و به هییییچ کدوم از اعضای خونواده هیچی نگیم...گفت چی شده آخه؟ گفتم : دکتر می گه یه نوع نادر سرطان رحم رو داری خیلی نادر

آروم دستش رو روی شونم گذاشت، بغلم کرد و گفت: قوی باش عزیزم، با هم از پسش بر میایم 

و سد اشکهام روی شونه هاش شکست و های های گریه کردم