سلام اینجا ما اکثرا خانمیم ولی خواهش میکنم ازتون وقتی خواستید نظرتونو بنویسید تحت تاثیر احساس قرار نگیرید و بیشتر منطق و عقل و در نظر بگیرید
بله درسته
چشم حتما
ما ۴ تا خواهر بودیم و برادر نداشتیم تو ی شهرستان خیلی کوچیک زندگی میکردیم که همه هم و میشناسن من و خواهرم ورزش کبدی میکردیم و مقام کشوری و اینا میگرفتیم با هر مقام گرفتنمون بنر میزدن برامون
و پدر و مادرمون عزا میگرفتن که ابرومونو بردید(این اتفاقات سال ۸۲ به بعد بود)
من و خواهرم زیر ابرو برداشتیم و همون شب تموم عموهام خونه مون جمع شدن و با پدرم دعوا کردن که اوازه ی دخترات تو سهر پیچیدس و مادرم فقط بفکر شوهر دادنمون بود برا حفظ ابروش!
سال ۸۸ پسری از روستا اومد خاستگاریم پدرم بهش گفت مهریه سکه ؛؛ اون گفت نه باید پول باشه (۱۷ سالم بود) و پدرم گفت من دختر نمیدم و با رفتنشون مادرم خیلی ناراحت شد
بعدش چیشد؟؟؟
خب
تلفن کرد به خاله م که مگه نگفتی پریا رو برا پسرت میخای الان خاستگار براش اومده بیا تو تا باباش موافقت نکرده و بدون هماهنگی من خاله م با انگشتر طلا اومد خونمون
اون شب بارونی بود تا صبح گریه کردم خود صبح؛؛ نمیتونستم پسر خاله مو هضم کنم به چشم داداشم میدیدمش سربازی نرفته بود بیکار بود چهرش به دلم نبود خاله م روحیه ی سلطه گری داره ؛؛ مامانم صبح برا نماز بیدار شد اومد تو اتاق و چشمای پف کردمو دید
ارسال نظر شما
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
2 ثانیه پیش
3 ثانیه پیش
3 ثانیه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های امروز
