یادش بخیر سه ساله پیش به تنهایی تمام جهیزیمو تهیه کردم
حدود هفتاد تومن شد. شاغل بودم واسه همین پدرم هیچ کمکی نکرد با اینکه وضع مالی خیلیییی خوبی داشت. ازشون متنفر شده بودم. من همش میخریدمو اونا میگفتن اندازه جیبت بخر
منم توهین میکردم که کمک نمیکنید حداقل حرف اضافه نزنید
تمام دارو ندارمو جهیزیه خریدم مبل سی میلیونی. ظرفشویی چهار میلیونی قابلمه کره ای دو میلیونی و....
همش پشتشون جلو همه مخصوصا شوهرمو خانوادش میگفتم چون خیلی ازشون متنفر شده بودم
اما دیری نگذشت که متوجه اشتباهم شدم
وقتی سه روز بعد عروسی با شوهرم دعوام شدو خانوادش منو از خونم انداختن بیرونو حتی لباسامم ندادن و من شش ماه ازگار یه وسیله شخصیمو نتونستم بردارم
تازه اون موقع بود که فهمیدم چه غلطی کردم
موقع خریدن جهاز فکر میکردم هرچی بیشتر و گرونتر بخرم خوشبخت ترم
خداشاهده ده سال با سختی کار کردمو تونستم اینارو تهیه کنم
اما الان روزی هزااااار بار میگم خیلی اشتباه کردم
چون ذره ای اینا باعث خوشبختیم نشدن
میتونستم بجای مبل سی میلیونی مبل دو میلیونی بخرم و بیستو هشت تومنشو پس انداز کنم
برای الان که واسه یه لباس خریدن التماس شوهرمو نکنم
اشتبااااه کردم
شوهرم بابت جهیزیه ای که با خودش رفتمو میدید که حاصل زحمتهای ده سال کار کردنم هست حتی یبارم ازم تشکر نکرد
اشتباه منو تکرار نکنید دخترخانمای عزیز