کسایی که هنری دارین تو خونه بیاین

از وقتی فهمیدم رفتنی ام ...همه چیز تغییر کرد ...از ته دل میخندم ....با تمام وجود گریه میکنم...با هر دم و بازدم واقعا نفس می کشم...هر صبح که بیدار میشوم حس میکنم زنده شدم...از کسی چیزی به دل نمیگیرم...از کسی توقعی ندارم... هنوز غنچه ی نازم رو با شیره ی جانم سیراب میکنم...هر بار سر تا پای نهال زندگیم رو برانداز میکنم...هر روز طلوع رومی بینم و غروب رو رصد میکنم... کوه  دشت  سنگ  صدای گنجشکها ...من هنوز نفس می کشم ...